💥КУНДОШЛИ УЙ.

(хаётли хикоя) 1-қисм.
Гр: 🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Мухаббат качон нафратга айланади?
Чимилдикда ичилган касамлар качон бу кадар осон унутилади? Бир умрлик уйига мехр куйган аёл нега иссик жойи-ни тарк этади?
Аёллик иродаси, хаёси, фарзандла-рига узининг борлигини багишлаши ха-кикий узбек аёлининг мисолида хикоя килинади...
БАХТ ИЗЛАБ...1 КИСМ.
....Шуъла унинг рупарасида порлаб ту-рарди. Кузлари камашиб кетди. Юраги тушуниксиз бир хаяжонга тулди. Мана, у бир умр кутган, бир кун дуч келишига умид килган шуъла. Нихоят, уни учрат-ди, энди асло куйиб юбормайди. У кул-ларини шуъла томон чузди, вужуди ёкимли хисдан яйради, кузлари уз-узи-дан юмилиб кетди. Кузини очганида эса...шуъла ундан узоклаб борарди. У бир умр кутиб, эндигина эришган бахт-идан айро тушгиси келмади. Шуълани-нг ортидан югурди. У югургани сайин шуъла шунчалик узоклашар, баландла-рди. У югурди, аммо оёклари узига буй-сунмас, гуё бир жойда котиб колгандек эди. Шуъла эса узоклаша-узоклаша куздан гойиб булди. "Йук, йук, кетма!" деди алам билан. Овози бугзида котиб колгандек эди гуё...
- Йу-ук, кетма!-уз овозидан чучиб уйго-
ниб кетди. Аъзои баданини тер босган, негадир титрарди. Деворда бир маром-
да чик-чиклаётган соатга каради: мил-
лар тунги иккини курсатарди. Тун яр-
мидан оккан булишига карамай, эри ха-мон кайтмабди. Ёнида пишиллаб ухлаб ётган кизи билан углининг устидаги курпани тугрилаб куйди. Дераза парда-сидан муралаб каради. Тун коронгиси-да хеч нарса куринмайди. Шу пайтда эри каёкларда юрибди экан? Кейинги пайтларда ярим кечаси уйга кайтишла-ри купайди. Сабабини сураса "ишларим куп, сизларни хеч кимдан кам килмай бокиш учун уйкудан хам кечаман, сен - укимаган бир аёл буни каердан хам ту-шунардинг", дейди. Бу гапдан Гулшири-ннинг юраги эзилади. Йук, эри уни уки-маганини юзига солгани учун эмас, хар кадамда "сизларни бокяпман" деб таъ-на килавергани учун юраги эзилавера-ди. Ахир, оилани бокиш эркакнинг бур-чи эмасми? Колаверса, ризкнии берад-иган Аллох-ку! Гулширин хурсинди. Их-тиёри узида булганида у хам укимасм-иди? Мактабда энг аълочи эди, коллеж-даям энг олд талабалардан бири булди
Укитувчилар унинг билимига, интили-шига тан беришарди.
"Укиб, олий маълумот олсанг, албатта бирор корхонада рахбар буласан. Сен-да етакчилик кобилияти бор", дейишар-ди. Коллежни битирадиган йили уни су-раб совчилар кела бошлашди. Дадаси унинг бахтини куришни истарди. Хоти-ни вафот этганидан буён Гулшириннинг астойдил кулганини кургани йук. Она-сининг улимидан сунг кизнинг кузлари-да бир мунг котиб колди. Онаси Гулши-ринни бошкача яхши курарди, кенжа фарзанд булгани учунми, мехри булак-ча эди. Гулширин катта булганида хам онаси билан ётарди. Она кизи ухлаб колганидан кейингина узининг ётогига утарди. "Кизингни бунча узингга ургат-ма, эрта бир кун бировнинг хонадонига борса, сенсиз кандай куникади? Узинг хам кизингсиз кийналиб коласан", дер-ди бувиси. Онаси кулиб, "согинсам, ке-лин булиб тушган уйига бориб, дарво-засидан муралаб, кизимни куриб кела-ман" дерди. Бувиси бир нимани кунгли сезган эканми ушанда, онасининг ули-мидан кейин Гулширин уз кобигига ура-либ олиб, хеч ким билан гаплашмай куйди. Тиззасини кучоклаганча уззукун бир нуктага тикилиб утирар, хонасига хеч кимни киргизмасди. Хатто саксон ёшли бувисининг таваллолари хам кор килмади. "Бу ахволда набирамдан хам айрилиб коламан. Онасининг куйиги ет-масмиди", деб зорилларди бувиси. Вакт хар дардга даво деганлари рост экан. Гулширин аста-секин узига кела бошл-ади. Аммо у энди аввалгидек шух ва кувнок, бир гапириб, ун куладиган Гул-ширин эмас эди. Мехрибонининг улими уни улгайтириб куйганди. Илгари иста-ганича эркалик кила оладиган киз учун энди укишдан бошка максади колмади. Кандай килиб булмасин, коллежни би-тириб, укишга кириши керак. Буни она-си учун хам килиши керак. Онаси хар кеч Гулшириннинг сочини силаб, "Насиб булса, катта укишга кириб укийсан.
Мен узим укий олмадим, мен эришол-маган орзуларга сен эришгин, кизим..." дерди.
Онаси орзу килган кунларни куриш Гулширинга хам насиб этмади. Коллеж-нинг охирги курсида укиб юрганида со-
вчилар эшикни бузгудек булиб устма-уст келаверишди. Айникса, Зохид ака-сининг совчилари кайта-кайта келаве-ришди. Отасига куёв томон маъкул келди. Куёвликка номзод йигит тижор-ат билан шугулланаркан. Ота кизининг фикрини билмокчи булди. Аммо кайси киз отаси билан бу мавзуда гаплашиб-дики, Гулширин гапира олсин. Онасини-нг вафотидан сунг икки йил утар-утмас уларнинг хонадонига келган угай она - ёшгина жувон кизнинг кунглига кул со-либ курган булди.
- Мен хали турмушга чикмокчи эмас-ман, укишга кирмокчиман, - деди угай онаси гапларини отасига етказишидан умидвор булиб. - Дадамга айтинг, мени узатмасинлар.
- Кайси киз укиб, шахар олиб берибди-ки, энди сен олиб берардинг, - истехзо-ли кулди угай она.-Бир укиган аёл мен-манми? Мана, утирибман-ку, дадангни-нг кош-ковогига караб. Киз боланинг бахти оиласида. Хозирги аклим сендай пайтимда булганидайди, уйлаб утир-май биринчи совчи юборган йигитга те-гиб кетган булардим.
- Опа, шундай булса хам дадамга айти-нг, укишга кирмокчи экан, денг. Хеч кур
са, шу йил уриниб курай, укишга кира олмасам, кейин ихтиёр узларида.
"Опача", яъни угай она кошларини чи-мириб, истар-истамас "Майли, айтаман" деб чикиб кетди. Дадаси бу жувон би-
лан онасининг улимидан олдин хам уч-рашиб туришини Гулширин якинда эши-тди. Ушандан буён бу жувонни ёмон ку-риб колган, аммо буни билдирмайди. Дадаси бир марта кизариб-бузариб "Энди Мавлуда опангни ойи деб чакир" деди. Гулширин "хуп" дедию, аммо бе-гона ёлни "ойи" деб чакиролмади. Тили бормади. Бу жувонни "ойи" деб чакирса, онасининг рухига хиёнат килаётгандай булди. Угай онаси билан булган уша сухбатдан кейин дадаси туйга тайёрга-рликни бошлаб юборди. Гулширин нима булаётганини англаб етмасидан уни Зохид акасига унаштириб куйишди, куп утмай фотиха туйини хам утказишди. Киз хайратда эди: нахотки дадаси уни-
нг биргина илтимосини хам ерда кол-дирган булса?! Ахир, коллежни битири-
шига атиги уч ойгина колганди. Укишга топширса, балки кириб кетарди. Нахот-ки дадаси уни шу илинжидан хам мах-рум килса?
Тасодифан угай онасининг телефонда-
ги сухбатини эшитиб колиб, гап нимада эканини тушунди. Уша куни битирув имтихонларини топширадиган кун эди.
Имтихонга кечикмай деб шошиб чиккан Гулширин куча бошига етганида бугун имтихон топширадиган фанидан ёзган конспект дафтарини уйда колдиргани ёдига тушди. Кул телефонидан угай онасига кунгирок килиб, дафтарни дарвоза олдига олиб чикишини сурамо-кчи булди. Аммо кайта-кайта ракам терса-да, хеч ким жавоб бермади, гушакдан телефон банд экани хакида-ги овоз келди. Хойнахой, Мавлуда уйда хеч ким йуклигидан фойдаланиб, теле-фонда ким биландир гаплашаётган булса керак.
Уйлаганидай булиб чикди. Мавлуда хатто дарвозага илгак хам осмаган экан. Дахлизда турган телефонда у ким биландир берилиб гаплашарди. Шунинг учун хам Гулшириннинг ховли-га кайтиб кирганини сезмади. Ичкарига кириш учун дахлиз эшигига кул узатган киз угай онасининг овозини эшитдию, тош каби котди.
- Опажон, якинда бу уй-жойлар буткул узимники булади. Бунга эришиш учун озмунча кутдимми?! Аввал "Неча йил-дан буён сиз билан биргаман, сизни деб бошка эркакларни рад килдим. Лекин халиям бекадрман. Ижарада уйда яши-ринча учрашиб юриш жонимга тегди. Ё менга уй-жой килиб беринг, ёки бутун-лай жавобимни беринг", десам, "Сабр кил, хаммаси сен айтгандай булади. Сенга каттик богланиб колганман",дер-
ди. Худо кечирсину, хотини улганида ич-ичимдан бирам кувондим...Мана,
саройдек ховлининг бекасиман. Нак маликалардек яшайман. Мен шуни орзу килгандим. Булмаса, соколи селкиллаб колган отам тенги одамга тегармидим? Кариб куйилмаган чол мени севади, деб уйлайди. Узимни уни севадиган килиб курсатишга мажбурман. Вакти келиб бу уй-жойлар, эримнинг бир умр йиккан мол-дунёси меники булади. Факат бу бахтимга анави кичкина алвасти хала-кит бераётганди. Ундан кандай кутули-шни билмаётгандим, худонинг узи охи-мни эшитди. Совчилар "келин киламиз" деб туриб олишди. Отаси "мен гап сура-сам нокулай булади, сен кунглига кул солиб кур. Агар рози булмаса, мажбур-лаб узатмайман. Укиш нияти булса бу-ни хам айтсин. Биргина кизимни укити-шга карбим етади, деди. Мен хам номи-га кизидан сураган булдим. Кизи "да-дамга айтинг, мени узатмасинлар. Мен укимокчиман", деди. Хуп дедиму, ота-сига умуман бошка гап айтдим. Кизингиз "мен дадамга айтишга уяла-ман. Майли, шу йигитга розиман. Уки-ганимда нимаям узгарарди, - ундан ку-ра оила куриб, бахтимни топай", деб ай-тди, дедим. Отаси гапларимга лакка ишонди. Совчиларга розилик бериб юб-
орди. Тез орада туй. Нихоят, кизидан хам кутуладиган булдим. На отаси, на кизи асл гапдан хабардор. Отаси кизим узи рози булган деб уйлайди, кизи эса отам узатаяпти, деб уйлайди. Туйда бир раксга тушайки..Курганлар кизини-нг бахтидан кувониб раксга тушяпти, деб уйлашади. Аслида мен уша киздан кутулганимдан кувониб уйнайман.
Гулширин бу гапларни кандай эшитди, качон ва кай ахволда ховлидан чикиб кетганини узи хам билмайди. Узига келганида буткул бегона кучада кезиб юрар, вужуди калт-калт титрарди. Ха, у угай онасини ёктирмасди. Онасининг урнини эгаллагани учун, бир умр узи яшаган хонадонга мехр бериб, отасини-нг хар бир сузига индамайгина бош эгиб, буйсунган онасининг урнига бека-лик килгани учун ёктирмасди. Аммо юу аёлнинг бу кадар ёвузлигини хаёлига хам келтирмасди. Нахотки бировнинг улимидан хурсанд булиш мумкин? Ота ва кизни кандай килиб бир-бирига кар-ши куйиш мумкин? У хатто дадасини хам севмайди, унга факат уй-жойи, мол дунёси учун теккан. Энди билди, асли-да онасининг улимига хам шу аёл саба-бчи. Онасининг жанозасида бувиси ур-
ганиб-уртаниб йиглаганди:
"Дарди ичида колиб кетган болам-а! Хасрат шунчалар ичингни илма-тешик килиб юборганмиди, юрагинг зардобга тулиб кетган экан-да, болам..."
Ушанда Гулширин бувисининг нега бун-дай деб нола килганини тушунмаганди.
Онаси дадасининг хиёнатини билса-да, барини ичига ютиб, чидаган экан. Юзи кулиб турса-да, ич-ичидан адо булган экан.
Уша куни Гулширин кечгача бемаъно кезиниб юрди. Энди унга хеч нарсанинг фарки йук эди. Бугун имтихон топши-риш кераклиги хам ёдида йук эди. Йук, эсида эди, аммо унга бунинг кизиги колмаганди. Энди у такдирига тан бе-ради. Аёл киёфасидаги уша иблис би-
лан бир том остида яшаб, бир хаводан нафас олиб яшай олмайди. Такдири кушилган уша йигит билан оила куради, узини янги оиласига багишлайди. Факат мана шу ёсумандан кутулса булди.
Туй харакатлари тезлашиб кетди. Гул-ширин учун буларнинг бариси тушида булаётгандай эди. Дугоналари укишга кириш учун имтихон топширган кунда Гулширин хаёт имтихонини топширди уни ёр-ёрлар садоси остида янги хона-донига кузатишди. Дугоналари чекка-чеккада бир-бирлари билан пичирла-шиб, севги хакида сирлашганида хайр-он коларди. Китобдан бош кутармайди-ган киз севги-мухаббат деган туйгуни-нинг кучасидан утгани хам йук. Туйдан сунг у сирли бир одамга тушиб колган-дек хис киларди узини. Хаёти бир кун-да бу кадар узгариб кетиши хаёлига хам келмаганди. У энди сирли бир ду-нёга тушиб колганди. Бу сирли дунё унинг узок йиллардан буён нур курин-маган кузларига кувонч багишлади, калбини таърифлаб булмас ажиб туйг-уга тулдирди. Сенга умуман бегона булган одам бир кунда энг якин инсон-га айланса, унинг исмини эшитганинг захот юрак дукирлаб урса, ёнингда булса хам уни согинаверсанг, буни не деб атайдилар? Севги деганлари шуми? Агар мухаббат деганлари юракни шу кадар энтиктирадиган туйгу булса, Гул-ширин бу сирли салтанатнинг шахзода-си учун бир умр хизматкор булиб утиш-га хам рози. Икки дил бир-бирига тал-пиниб, юраклар учмокка шай кабутар-лардек потирлаб урса, бундан ортик бахт борми? Сохир туйгулар кувонч не-лигини унитиб куйган киз хаётига муна-ввар лахзалар олиб кирса, ойдин орзу-лар канотида уни осмону фалакка олиб чикса, шу эмасми энг гузал эртак?
Гулширин энди тушунди, севги деганда хаяжондан титраб кетган дугоналарини
У энди англади "Сиз ушаму?" деб хитоб килган Кумушбибининг холатини.
Гулширин севиб колди. Мухаббат ата-лмиш сирли туйгуни калбига солган Зохид акасига кунгил куйди. Туйгача угай онасидан нафратланган булса, энди ич-ичидан ундан миннатдор булар, аммо тан олгиси келмасди. Баъзан бу бахти узини хам чучитар, гуё ширин туш куряптию, уйгониб кетиб, узини бушликда куришдан куркарди. Бу бахт наза-рида шу кадар нафис эдики, биргина эхтиётсизлик уни чил-чил синдириб куйиши мумкин эди. У хатто уз севгисини тан олишдан хам куркарди.
- Ширин, мени севасанми? - деб сурарди суюклиси узун кечаларда, ой ёругида унинг юлдуздек чакнок кузларига термилиб. Гулширин уялиб, юзини севгилисининг багрига яширарди. Кандай килиб бу сузни тилга чикарсин? Агар бу суз ошкор айтилса, унинг бор сехри, охори йуколмайдими?
Мана, ушандан буён олти йил утибди. Шу йиллар давомида Гулшириннинг эрига нисбатан мухаббатни асло сусаймади. Аксинча, угли ва кизалоги унинг мухаббатини мустахкамлади. Зохид акаси эса...эри уни севадими-йукми, Гулширин аник билмайди.
Тугри, эндигина турмуш курган кезлари Зохид акаси уни еру кукка ишонмас, "сен хеч кимга ухшамайсан", деб куло-гига шивирларди. Кейинчалик...эрининг эхтирослари сунмиди, Гулширинга бир оз бефарк булиб колди. Балки бу шунчаки бир-бирига куникишдир. Аммо Гулширин бундан сира нолимайди. Унинг оиласи, якинлари бор. Бахтли булиши учун унга шунинг узи кифоя. Баъзан кайнонаси аччик-тизик гап айтмаса, бу уйда деярли жанжал булмайди. Гулши-рин хатто аразлашни хам нарса булмагандай ишини килаверади. Бир гал хатто кайнонаси телефонда кимгадир га-пираётганини эшитиб колди: "Тавба, ху-моримдан чикай деб шунча жанжал кузгашга харакат киламан, кани бир огиз гап кайтарса. Тиржайиб тураверди
Онаси тиржайиб тукканми буни..."
Йук, Гулширинда хам кунгил бор. Эри-нинг бепарволиги, кайнонасининг ноу-рин жеркишлари, овсинининг менсимай муомала килиши унинг кунглига огир ботади. Аммо буни сиртига чикармайди
Гулширин табиатан шундай. Норозили-гини ошкор айтолмайди. Айтганда хам нима кила оларди? Дардини ичига ютиб хамма нарсани енгади. Овсини каби унинг хам химоя киладиган онаси булганида, балки бошкача булармиди...
Хархолда, хаётидан нолимайди.
Машинанинг "ду-дут"лаган овози Гул-шириннинг хаёлларини тузгитиб юбор-ди. Жувон чакконлик билан урнидан туриб, ташкарига отилди. Шошганидан устига халатини киймаган экан, кузнинг совук шамоли этини жунжиктириб юборди. Дарвозани очди, эри машина-сини ховлига киргизди. Гулширин ма-шина эшигини очиб, хамон тушмай утирган эрига якинлашди.
- Ассалому алайкум, яхши келдингизми, дадаси?
Эри жавоб урнига "менга ёрдам бер" дегандек кулини у томон чузди. Гулширин урнидан туришга ёрдамлашди. Зо-хид бор огирлигини хотинининг устига ташлади...Эрининг култигидан суяб, ичкарига олиб кираётган Гулшириннинг димогига "гуп" этиб арок хиди урилди. Кунгли бехузур булиб кетди.
- Ичибсизми? - деди у ботинибгина.
- Ичдим. Нима, ёкмадими ичганим? - чайкалди Зохид.
- Ундай демадим-ку...
- Демадинг, лекин шундай демокчи булдинг, -эрининг кузлари сузилиб кетди. - Билсанг, сен учун, болалар учун ичаман. Сизларни хеч кимдан кам килмаслик учун...
"Яна уша гап..." Гулширин огир хурсинди. Унинг, болаларининг хеч кимдан кам яшамаслигига эрининг ичишининг кандай алокаси булиши мумкин...
Эрининг кийимларини алмаштиргунича Гулшириннинг булари булди. Куп ичганидан оёкда зурга турган Зохид тинмай чайкалар, гавдасини Гулшириннинг но-зиккина жуссасига ташлаб олганди. Жувон бир амаллаб эрини урнига ёткизди.
- Чой...бер...- гулдиради Зохид. Гулширин эрининг одатини яхши билади: ку-чадан уйга кириши билан бир пиёла ях-
на чой ичади. Овкат емаса емайдики, аммо чой ичиши шарт. Шунинг учун хам Гулширин эри учун алохида чойнакда чой дамлаб, олиб куяди. Зохид хурил-латиб чой ичди. Бирпасдан кейин хона-ни хуррак овози тутди. Эрининг кийим-ларини шифоньерга илиб куяётган Гул-шириннинг димогига костюмга урнашиб колган эркаклар атири ва арокнинг коришик иси билан яна бир нозик ифор урилди. "Аёллар атирининг хидими?" хаёлига келган фикрдан узи чучиб туш-ди, ёмон хаёлни дарров кувди: "Йуг-ей, аёллар атиримасдир...Зохид акам хам-корлари билан учрашувдан келяптилар.
Янги иш бошлаяпман, курасан, ишим юришиб кетса маликалардек яшайсан" деганди. Мен булсам аллакаердаги булмагур нарсаларни уйлаяпман".
Ётокхонага кирганида хонани арок хиди тутиб кетганди. "Кейинги пайтларда куп ичяптилар..."
Гулширин огир хурсиниб, урнига чузил-ди. Кун буйи тик оёкда у ёкдан бу ёкка юриб, чарчаган булса-да, кузига уйку келмади. Негадир хаёли бояги ифорга кетди. "Зохид акам битта-яримтаси би-лан...Йук, нималар деяпман? Агар бу гу-монимни Зохид акам эшитсалар хафа буладилар, "уйда утиравериб миянгга булмагур хаёллар келади" дейдилар. Гулширин ёмон хаёллардан чалгишга уринди: "Эрининг хар бир кадамини са-
наб юрадиган аёлларга ухшаб коляп-манми? Шу пайтгача Зохид акамнинг бирор шубхали харакатини сезмаганман. Мени, болаларини хеч нарсага зо-риктириб куймайди. Майда-чуйда гап-ларни айтмаса, оиламиз тинч. Бир аёл учун бундан ортик яна нима керак? Бахт деганлари шу эмасми?" Гулширин онасини эслади. Болалигида, узун кечаларда онаси уни багрига босиб, эртак айтиб берарди. Эртакнинг нихояси доим "улар узок ва бахтли хаёт кечириш-ибди" деган суз билан тугарди.
- Аяжон, бахт нима? - сурарди жажжи Гулширин.
- Катта булганингда биласан, - дерди онаси.
- Аяжон, мен хам бахтли буламанми? - коронги кечада хам Гулшириннинг кузларида чакнок нур куринарди. Сунг дарров узи жавоб берарди: - Мен эртакдаги маликадек бахтли булишни истай-ман.
- Йук, кизим, сенинг уз бахтинг булади. Бу дунёда хар бир инсоннинг уз бахти бор. Бахт минг, миллионлаб шуълада товланармиш. Факат инсон уз шуъласи-ни излаб топиши керак экан. Баъзи одамларнинг бахти ёнгинасида буларкан. Баъзилар эса узининг бахт шуъласини бир умр излар эмиш. Сен хам узингнинг бахтингни топасан, кизим. Факат бунга ишонишинг керак. Узингнинг бахт шуълангни албатта топасан, бу шуъла умр йулингри ёритиб туради.
Гулширин онасининг аллаловчи сокин овози остида ухлаб колганини узи хам билмасди. Хозир хам онасининг мехрибон, майин кулларини, бошка хеч кимникига ухшамайдиган овозини согинганини хис килиб, чукур хурсинди. Онасининг сиймосини эслаш учун кузини юм-ди. Кузлари качон илинганини сезмай колди. Туш курибди. Тушида бехисоб шуълалар ичида эмиш. Уларнинг баъзилари жудаям ёркин нур сочармиш, баъзилари эса хира тортиб колган эмиш. Гулширин сон-саноги йук бу шуълалар ичида узининг бахт шуъласини излармиш. Излай-излай энди топдим деган-да, шуъла ундан узоклашармиш. Гулширин эса тинмай унинг изидан югурармиш...

БЕГОНА ИСМ.

-Кетма, мени ташлаб кетма! - уз овозидан узи чучиб уйгониб кетди. Кузини очдию, ички бир хадик билан деворда осиглик соатга каради: соат олти ярим.
"Ухлаб колибман!" Шошиб урнидан турди. Тузгиган сочларини румол остига яшириб, ташкарига отилди. Бошини эг-ганча ювиниш учун ховли турига утар-кан, сурида утирган кайнонасига зимдан куз ташлади.Хар доимгидек кайнонасининг кошлари чимирилган, ковоги-дан кор ёгарди. "Уф, яна гап эшитади-ган булдим-да...Дарвозадан ким кирса, келиннинг устидан нолиш учун бахона топилди..."
Шоша-пиша юз-кулини ювиб, ошхонага кириб чой куйди. Дастурхонни кутариб, сурига якинлашди.
- Ассалому алайкум, ойижон, яхши дам олиб турдингизми?
- Ха, келинпошша, кечаси ухлай олма-дингизми? - саломига алик олиш урнига кайнонаси узиб олди.
- Йуг-е...- юзига кон тепчиб, кизариб кетгани Гулшириннинг узига хам сезил-ди. - Углингиз жуда кеч кайтдилар, кутиб утирдим.
- Бу уйда келин борми-йукми, билиб булмайди. Одамларнинг келинига хавасинг келади одам, качон ухлаб, качон уйгонганини биров билмайди. Качон карасанг, икки кули куксида, кули косов, сочи супурги.
"Ухлаб колмай мен улай..." Гулшириннинг ичидаги нимадир юрагини эговлагандек булди. Ха, бу гаплар факат унга каратилган. Ана, овсини бемалол ухлаб ётибди. Соат еттидан ошганда турайми турмайми деб урнидан кузгалади, боссам ер миннатдор булармикан дегандек бир-бир кадам босади. Аммо кай-нонаси унга гапирмайди, гапиролмайди
Негаки, овсининг сал гапга учиб келадиган, химоя киладиган онаси бор.
- Каккайиб турмай тезрок нонушта тайёрланг. Туйимлирок бирор нима пиширинг. Ишлайдиганлар еб, кейин ишга кетсин. Бизни бокамиз деб тик оёкда юришади. Кун буйи пашша куриб утира-диган бекорчилар уларнинг кийналаётганини каердан билсин.
Гулшириннинг юрагига наштар санчилгандек булди. Кандай килиб ошхонага кириб келганини билмай колди. Куймок пишириш учун тухум чакаркан ,кузидан тизиллаб ёш окди. "Бекорчи..." Кайнонаси айтган бекорчи у. Негаки овсини каби ишламайди, уйга пул топиб келмайди. "Бекорчи" тонг окармасдан урнидан туриб хамир коради, хамир ошгунича ховлию кучага сув сепиб, супуради, тандир киздириб, нон ёпади, иссикина нонни нонушта дастурхонига олиб келади. Дастурхон атрофида утирганларга, хатто узидан кичик овси-нига хам кулини куксига куйиб чой уза-тади. Улар ишга, укишга отлангач, дастурхонни йигиштириб олади. Хеч ким ундан бир огиз "сен хам нонушта килдингми?" деб сурамайди. Бунга хеч кимнинг, хатто узининг хам вакти йук. Негаки, уни бир уюм еир кутиб турибди. Шу хонадондаги каттаю кичикнинг, хатто овсинининг кирларини ювиш хам унинг зиммасида. Бу кайнонаси томо-нидан куйилган талаб. Куллари "ок ем" булиб кетгунича кир ювади. Овсинининг ота-онаси туйдан кейин совга килган кир ювиш машинаси хатто кутиси очил-маган холида уйининг турида турибди. Качон узи алохида уйга кучиб чикса, ушанда ишлатармиш. Колаверса, кайнонаси хам кир машинада ювилган кийимдан магзава хиди келиб туради, деб кирларни кулда ювдиради.
Кирни ювиб булар-булмас тушлик ов-катга уннайди. Бу ёкда узининг икки боласи хархаша килгани етмагандай овсинининг хали икки ёшга тулмаган кизчасига караш хам Гулшириннинг зи-ммасида. Овсини боласи бир ёшга тулиши билан ишга чикиб кетди, булмаса урнини бошка одам олиб куярмиш. Киз-часини богчага топширишига кайнона-си рухсат бермади: "Уй тула бекорчи одам, бир болани эплай олмайдими?!" "Бекорчи" тушлик тайёрлагач, болалар-ни ухлатади, кайнона-кайнотасига ало-хида чойнакларда кук ва кора чой дам-лаб беради. Улар хам тушликдан сунг бирпас мизгиб олишади. Гулширин эса яна ошхонага кириб кетади. Кишга тайёргарлик: мураббо кайнатиши, компот ёпиши, тузлама тайёрлаши керак. Бу ишлар тугар-тугамас кечки овкат пайти якинлашиб колади. Тезда тансикрок бирор таом тайёрлашга киришади. Бу пайтда болалар уйгонган булишади. Овсинининг кизчаси иштончасига "бажариб" куйган булади, уни тозалаб, ювинтиради. Кош корая бошлаганда хонадоннинг ишлайдиган одамлари бирин-кетин ишдан кайта бошлайди. Ов-сини хам "Уф, чарчаб, улай деяпман" деб уйига кириб кетадию, шу билан Гулширин овкатга чакиргандагина чи-кади. Хамма овкат еб, телевизор кури-шга кириб кетганда Гулширин бир уюм идиш-товок ювади. Кайнонаси чой хуплаб туриб, унга буюради: "Хой, келин, хуроз кичкирмасдан ухлашга кириб олмай, ювилган кийимларни дазмоллаб куйинг! Эртага колиб кетса дазмоли текис чикмайди", Гулширин бир уюм кийимни дазмоллагунича кизчаси билан угилчасининг уйкуси келиб колади. Уларни урнига ёткизиб, эрини кутади. Ярим тунда кайтган Зохид акасига чой дамлаб беради. Эри хам бир пиёла чойни симиради-ю, "Чарчадим, дам олишим керак" деб ётокхонага кириб кетади. Гулширин яна ошхонада якка узи колиб кетади. Нонуштага, албатта бирор пи-ширик ёки гуштли бугирсок булиши шарт. Гуштни киймалаб, хамир кориб куя-ди, булмаса эрталаб улгуролмайди. Ухлашга кирганида тун аллакачон ярмидан оккан булади. "Бекорчи"нинг куни ана шундай утади. Хатто эри билан дилдан сухбатлашишга хам вакти йук. Вакти булганда эса...Кайси куни юмушларини тугатиб, ётокхонага кирга
нида эри хали ухламаган экан, телефонда ким биландир ним овозда гаплашарди, Гулширинни куриб, "Майли, Нозим эртага гаплашамиз" деб телефон тугмачасини босиб куйди. Гулширин хеч нарса сурамаса хам изох берди:
- Ярим кечасиям тинч куйишмайди. Янги хамкорлар билан бир иш бошлаётгандик...
- Иш, иш деб чарчаб коляпсиз. Болалар хам сизни деярли куришмайди. "Дадам качон келадилар?" деявериб холи-жо-нимга куйишмайди. Балки ишдан таътил оларсиз? - Гулширин эрига умидвор тикилди.
- Канака дам олиш?! - деди Зохид.- Мен дам олсам сизларни ким бокади? Сен-
ми? - у совук тиржайди.
- Ха, нима кипти, менам бирор жойга ишга кираман. Куп емасак камрок еймиз, иккита эмас, битта куйлак киямиз. Болаларни богчага куямиз.
- Куп гапирмай, ундан кура ухла. Эрталаб ишга боришим керак.
Гулширин эрининг бу мавзуда гапири-шни истамаётганини англади. Тунги куйлагини кийиб, эрининг ёнига ёнбошлади. Зохид акасининг баданидан элас - элас келаётган атир хиди бурнини китиклади. Хузур килиб кузларини юмди. Зохид акаси куёвлигидан буён шу атирдан сепади. Бу ис Гулширинга хам ёка-ди. У эрининг кенг ягринига бош куйди. Шундагина уни каттик согинганини хис килди. Охирги марта эри уни качон эр-калагинини эслай олмайди. Янги келин-куёвлик пайтларида эри уни эркалар, ширин сузларни айтиб кулогига шивир-ларди. Гулширин уша сирли кечаларга кайтгандай булди бир он. Мана, у севи-мли кишисининг иссик багрида...Улар факат бир-бирига тегишли, бир умр шундай булади...
- Сендан ёг хиди келяпти, хозиргина осмону фалакда сайр килиб юрган Гулшириннинг бошидан биров кайнок сув куйиб юборгандек булди. Эри унинг кулини елкасидан олди.
- Кулинг бунча дагал, бирор нима суртиб олсанг булмайдими?
Уша тунда Гулширин мижжа кокмади.
Узини босишга хар канча уринмасин, кузларидан окаётган ёшлар гуё сел каби тошарди. Бир пайтлар ёнида ётган мана бу эркак "сендан жудаям хушбуй ис келади. Кун буйи сени согинаман. Илтимос, атир сепма. Баданингдан таралаётган исни дунёдаги хеч бир атир-га алмашмайман" дер эди.
"Зохид ака, качон бир-биримиздан бунчалик узоклашиб кетдик? -унсиз йигла-ётган Гулширин эрига хаёлан савол берди. - Нахотки бир умр севиш, ардоклашга берилган ваъдалар ёлгон булса? Нахотки болалар, рузгор ташвишлари бизни бир-биримиздан узоклаштирди?"
Гулшириннинг олисларга кетган хаёлини кайнонасининг хукмфармо овози тузгитиб юборди:
- Келин, куймокни опкелинг! Ишлайдиганлар ишига кечикмасин.
Гулширин куз ёшларини сидириб, иссиккина куймокларни ликопчага солиб, олиб чикди. Юзига яна уша "навбатчи" табассум ёйилди. Хеч ким унинг йиглаганини билмаслиги керак. Ликопчани дастурхонга куяркан, секингина салом берди.
Унинг саломини эшитмагандай хеч ким эътибор бермади, факат кайнотасигина "Ваалайкум ассалом!" деб куйди. Пиёлаларга чой куйиб узатаётиб, навбат овсинига келганда зимдан унга куз ташлади. Сутга чайилгандек оппок юзли овсини хафсала огзини очганида кип-кизил лаблари шу кадар нафис очилдики, аёл булса хам Гулшириннинг хаваси келиб кетди. Овсини ликопчага энгашганида Гулширин уятдан кузини каерга олиб кочишни билмади: Ироданинг кенг очилган ёкасидан оппок бу-лик кукраклари куриниб турарди. Овсини эса ёкасини тусишни хаёлига хам келтирмай, бемалол уз иши билан банд эди.
Ишга кетишдан олдин у "Кизим сенга айтаман, келиним сен эшит" кабилида кайнонасига эшиттириб писанда килди:
- Севинчга энага топмасам булмайди, шекилли. Каровсиз колиб, ачиган-эскирган овкат еганми, кечаси билан ичи утди.
"Хатто шу хам пайтини топса, хурлагиси келади. Гулширин уксинди. Ноз би-лан турган овсинига аччик-тизик гапларни каторлаштириб айтиб ташлагиси келди, аммо шайтонга хай берди.
- Иродахон, Севинчни жаг тишлари ёриб чикяпти. Бу пайтда куввати паст боланинг ичи кетади. Кеча кизингиз кун буйи иситма килди. Яхшиям, кушнимиз Назира опа уйда эканлар. Укол килганларидан кейин иситмаси тушди.
Ирода унинг гапларига жавоб бермади, аммо кошларини чимириб олганидан Гулшириннинг гаплари унга ёкмагани сезилиб турарди. Ироданинг юзига ясама табассум ёйилди:
- Майли, ойижон, мен ишга кетдим. Кечрок келаман, хозир хисобот даври. Яхши утиринг.
- Яхшигина ишлаб келинг, келинжон, - кайнонасининг овозидаги ялтокланиш сезилди.
Ирода баланд пошнасини такиллатганча чикиб кетди. Бир оздан сунг машинанинг вагиллаб урнидан кузгалгани эшитилди. "Иродага маза, - уйлади Гулширин. - Хохлаган пайтда кетиб, истаган пайтида кириб келади. Эри машинада ишга олиб бориб куяди, яна олиб кайтади. Уйга келиб хам кулини совук сувга урмайди. Узи-ю, эрининг, кизчасининг кирларини ювиш хам Гулшириннинг буйнида. Шунчаси етмагандай, утган куни ювиладиган кирлар орасига сийнабандини хам ташлаб куйибди.
Уялмаганини".
Ирода шахардаги кайсидир корхона-да бошлик ёрдамчиси булиб ишлайди.
Бошка корхоналарда унинг вазифаси котибалик дейилади. Аммо Ирода узи-ни котиба дейишларини истамайди, об-руйига путур етармиш. Олий маълумот-ли булса-да, негадир мутахассислиги буйича ишлашни истамайди.
"Талабалигимда менинг урнимда дада-мни пуллари укиган, - дейди у кулиб. - Уч-турт дугона кафема кафе, кинога бориб, маза килардик. Ёшликда кайф килиб колиш керак". Шунга булса керак мутахассислиги буйича ишлагиси кел-мади. Акасининг ошнаси рахбарлик ки-ладиган корхонага котиба булиб ишга кирди. Корхонанинг даромади чугли шекилли, Иродага яхши маош туланади. Ирода маош олган куни бир кисмини кайнонасига узатади: "Мана, ойижон, бу сизга дунёдаги энг яхши кайнона булганингиз учун. Бозорга чикиб, энг олди матодан сотиб олинг. Кийган куй-лагингизни курганлар анграйиб колсин"
Кайнонаси Иродани алкай-алкай пулни олади. Ана шундай пайтда Ироданинг кузи маккорона чараклаб кетади. Хеч нарса демаса-да, кайнонасига "сени сотиб олиш осон" дегандай булади.
Гулширин бир куни дадасини куриш учун уйига борганида кучада аввал мактабда, сунг коллежда бирга укиган дугонаси Нигорани куриб колди. Икки дугона узок сухбатлашиб колишди. Ни-гора хам овсини ишлайдиган корхонада ишларкан.
- Бунча озиб-тузиб кетибсан, урток? - деди у Гулширинга ачиниб караб.
- Биласан-ку, уйда утирган аёлни ахво-
ли шу, - Гулширин унгайсизланди.-Руз-гор, бола-чака ташвишлари билан булиб...
- Менга ухшаб катта хонанда бир келин булганингда бошка гап эди. Овсининг бор-ку, ёрдам берадиган.
- Овсиним эртадан кечгача ишда. Ишдан чарчаб-хориб келади. Хатто ша-нба кунлариям ишлайди.
- Шанба куни? - Нигора Гулширинга хайратланиб каради. - Биз шанба куни ишламаймиз. Шанба, якшанба дам олиш кунлари. Кейин...уша овсининг кун буйи бекорчиликдан бошка нарсани билмайди. Хонама хона кириб, соатлаб лакиллаб, одамларни ишдан колдира-ди. Хаммадан кейин ишга бориб, хам-мадан олдин кетади.
- Кайдам...- елка кисди Гулширин дуго-насининг гапига ишонишни хам, ишон-масликни хам билмай.
- Шанба куни онасиникига бораётган-дир. Кайнонам хадеб онасиникига бо-раверса, ёктирмайди. Шунга, шанба кунлари ишга кетдим деб, онасиникига бораётгандир.
- Билмадим, билмадим...- деди Нигора маъноли килиб. Сунг бир муддат айтса-мми, айтмасамми дегандек турди - да, гап бошлади.
- Гули, кайнинг...шу Ироданинг эри ла-пашангми?
- Нега ундай деяпсан? - энди хайратла-ниш навбати Гулширинга келди.
- Айтаман-да...- Нигора талмовсиради. - Шу овсининг сал енгилрокми, дейман. Иккови ичкаридан эшикни ёпиб нима-ларни гаплашади, хайронман. Иккови-ни бир неча марта шахар чеккасида ку-ришибди.
- Куйсанг-чи, шунака гапларни, дугона-жон, - ичидан зил кетса-да, Гулширин Нигоранинг гапларини хазилга бурмок-чи булди. - Узи мактабда укиб юргани-миздаёк хеч ким эшитмаган гапларни сен топиб келардинг. Айтганларингни ун фоизи чин чикса, колганини узинг кушиб-чатиб айтган булардинг. Ха энди Ирода котиба булиб ишласа, кунда бир неча марта хонасига чакирса керак-да.
- Айтдим-куйдим-да...- Нигора шундай деб куйди. Аммо у куп гапларни тилига чикармагани аён эди.
Хозир уша гапларни эслаб, Ироданинг узини тутишини куз олдига келтирди. "Одамлар хам кизик-да. Оёги колиб, ти-ли билан юрадиган булиб колган".
Куёш тиккага келиб, сурида утириш-нинг иложи булмай колди. Кайнонаси инкиллаб-синкиллаб ичкари хонага ут-
ди. Гулширин кайнонаси яхши куради-ган кийик утидан чой дамлаб кирди.
- Кечга манти килинг, - деди Холида хола елпинганча. - Бугун кечкурун Зи-лола эри билан келмокчи.
- Хуп булади, ойижон, - итоаткорлик би-лан бош эгди Гулширин. Зилола Гулши-риннинг кайсинглиси. Утган йили узати-шди. Унинг кайнонаси хам тили уткир-рок аёл. Зилола келин булганига турт ой булмасидан "келинимнинг буйида булмаяпти, углимга бепушт киз олиб берибман", деб айюханнос солди. Хатто ярим йилда уларни ажратиш пайига ту-шиб колди. Нихоят, келини хомиладор булганини эшииб ховури босилгандек булди. Зилола хамирли таомларга бош-коронги булган. Шунга, онаси тез-тез уйига чакриб, Гулширинга манти, чучв-ара, норин тайёрлатади. Илгари Зилола хам Гулширинни турткиларди. Узи хам инжик, тирнок тагидан кир кидиради-ган кайнонага дуч келгач, аввалги шашти пасайди. Келганида онасига на-сихат килган булади: "Гулширин янгам-ни купам кийнайверманг, онажон. Ме-нинг юрагим сикилса сизнинг олдинги-зга югураман, у бечора кимга айтсин дардини. Анави сатанг угай онасигами?
Гулширин тушлик овкатни осиб куйиб, ичкарида уйнаётган болалардан хабар олгани кирди. Овсинининг кизи яна иш-тончасига "бажарибди", Гулширин киз-чани ювинтириб, тоза иштонча ахтариб овсинининг хонасига кирди. Кизчанинг кийимларини алмаштириб чикаётиб ов-синининг трюмоси устида турган пар-доз-андоз буюмларига кузи тушди. Вой-бу, йук нарсанинг узи йук-ку! Телевизорда реклама килинадиган атир-упаю, ковокка суртиладиган тен-гача бор. Лаб буёкнинг узидан бир неч-таси бор экан. Тирнокка суртиладиган буёклар-чи! Гулширин на кизлик пайти-да, на келин булгач бирор марта тирно-гига буёк суртмаган. Кизчани кулидан куйиб, пардоз ашёларни бирма-бир очиб курди. Мана бу крем юзни таранг тортилиши учун экан, буниси эса ковок-ларни тортаркан. Гулширин миттигина атир шишасининг копкогини очиб хид-лади. Димогига урилгантнозик ифор-дан боши айлангудек булди. Ха, Ирода узининг кадрини билади. Кайнонасига берадиган арзимас пулни демаса, топ-ган маошидан рузгорга бирор сум аж-ратмайди. Хатто боласининг иштонча-сига хам эридан пул сурайди. "Аёл бир марта рузгорга узи топган пулни сарф-ладими, эркак киши шунга урганиб ко-лади. Эркак булса рузгорни таъминлаб куйсин!"
Гулширин ойнага каради. Кузгудан ун-га кузларидан нур кочган, хоргин хиё-фали бир жувон бокиб турарди. Усти-даги куйлаги хам бир ахволга келиб ко-либди. Охирги марта качон пардоз кил-ганини хам эслолмайди. У кора калам-ни олиб, кузларига ингичка чизик торт-ди, дудокларига олча ранг лаб буёк су-
ртди. Кузгудаги хоргин аёл урнини ла-тофатли бир киёфа эгаллади. Гулши-рин ойнадаги чехрага караб мамнун кулимсиради. Севинчни кутариб чикка-нида угилчаси унга узок тикилди, сунг бирдан югуриб келиб, кучоклаб олди: "Аяжон, доим шундай юринг!" Гулширин углининг зукколигидан завки келиб, кулди:
- Менга нима булибди углим?
- Чиройли булиб кетибсиз.
"Шугина болага пардоз килганим ёкиб-ди. Зохид акамнинг бепарволигига узим хам сабабчидирман. Факат рузгор ташвишлари билан булиб, эримга чиро-йли куринишни унутиб куйибман"
Тушликдан сунг дастурхон йигишти-раётиб, кайнонасининг олдида бир му-ддат саросималаниб утирди. Бу хона-донда яшовчиларнинг хатти-харакати-дан нима демокчи булаётганини фахм-лайдиган булиб колган. Холида хола келини гапиришга тараддудланаётга-нини сезди.
- Ха, нимага гап? Боядан буён нимадир демокчидексиз?
- Ойижон, халиги...- Гулширин боядан буён айтмокчи булган гапини тилига чикаролмай "култ" этиб ютинди. - Шу...мен хам ишласам дегандим...
Шу гап айтилди-ю, орага бир муддат сукут тушди. Бу катта бурон олдидан буладиган огир сокинликни эслатарди гуё. Гулшириннинг назарида шу бир ла-
хза минг йилга чузилиб кетгандек бул-
ди. Холида хола бир кошини кутариб келинига бошини киялатиб бурди. Гул-ширин бу карашнинг маъносини яхши билади, юраги увишиб кетди бу нигох-лардан.
- Нима дедингиз? - жуда яхши эшитган булса-да, кайта суради кайнонаси. Гул-ширин ямланди:
- Ишласам...дегандим...
- Ишламокчимман денг?-бу савол эмас, Гулшириннинг юрагини кафтлари ора-сига олиб гижимлаётган жаллод кули эди гуё.
- Ха....
- Ниа, корнингиз нонга туймаяптими?
- Йук, ойи, нега бундай деяпсиз? - Гул-ширин титраб кетди. Факат корни оч одам ишлайдими? Иродахон хам ишла-йди-ку...
- Ирода ишлаётганига ичингиз куйди-ми? - захарханда килди кайнонаси. Ирода ишлаётган булса-дипломи бор, олий маълумоти бор. Сизнинг нимангиз бор? Шу гапни уйлаб гапирдингизми? Каерда ишламокчисиз, ким булиб иш-ламокчисиз?
Кайнонаси шундай деди-ю, терс бу-рилди. Бу унинг "гап тамом!" деганидан узини яниди. "Негаям шу гапни айтдим, ахир, норози булишларини билардимку? Энди бошка мавзу топилмагунча юзим-га соладилар. Колганлар, айникса, Иро-да бу гапни эшитса устимдан кулади"
Кечки пайт кутилган мехмонлар кели-шди. Хомиладорлик Зилолани янада очибди - тулишиб, ранги тиниклашибди. Овкат еб булингач, Гулширин идишлар-ни йигиштириб олиб, ошхонага кириб кетди. Ирода одатдагидек урнидан ки-мирламас, бир гапириб, ун кулиб, хам-мани узига каратиб утирарди. Гулши-рин идиш-товок ювишга тутинди.
- Хорманг, янга, чарчаб колмадингиз-ми? - деган овозни эшитиб, оркасига угирилди. Эшик олдида Зилола кулида чойнак тутиб турарди. - Чой дамлай деб киргандим.
Гулширин кулини артиб, Ироданинг кулидаги чойнакни олишга ошикди.
- Вой, Иродаси тушмагур, мехмонни иш-латиб, узи турни хеч кимга бермай ути-ришини. Сиз бораверинг, узим чой дам-лаб, олиб бораман.
- Куйинг, янга, нима, мен бу уйга бего-намидим? Шу бахонада сиз билан бир огиз гаплашай, ахволингизни билай де-гандим. Жиянларим яхшими? Акам ку-ринмайдилар, утган гал келганимда хам куролмадим.
- Акангизнинг ишлари купайиб кетган шу кунларда. Янги хамкорлари билан бир иш бошлаган.
- Шунака денг...-Зилола лабининг чети-ни тишлади. Нимадир дейишга огиз жу-фтлади-ю, сунг яяна фикридан кайтди шекилли, "Майли, омадини берсин" деб куйди. Сунг яна Гулширинга каради:
- Янга, хадеб бир узингиз рузгорнинг ишларини буйнингизга олавермай, Иро-да янгамга хам иш колдиринг. Каранг, кундан кунга семириб кетяпти. Сиз хам бундок узингизга вакт ажратинг, пар-доз-андоз килинг. Таг н, акам битта-яримтасини топиб олмасин, - Зилола охирги гапини хазил охангида айтган булса-да, Гулшириннинг юрагидан ни-мадир узилиб тушгандек булди. Мехмонлар кетишди хамки, кулогига уша овоз такрор-такрор эшитилаверди: "Акам битта-яримтасини топиб олма-син...."
"Зилола бирор нимани биладими?-узи-га-узи савол берди у. Хаёлига келган ёмон хаёлни дарров кувди: - Йук, нима-лар деяпман? Зохид акам эртаю кеч бизни деб тиним билмайдилар. Мен булса бемаъни хаёлларга бориб утири-бман". Болаларини ухшатиб, иссиккина хамомда чумилиб чикди. Хонасига ки-риб, кайси бир бурчакда ётган пардоз кутичасини топди. Энди у хам пардоз килиб юради. Ха, нима бупти, хали ёш, пардоз килса эрига чиройли куриниш учун килади-да.
Эри яна ярим тунда кайтди. Доимги-дек ширакайф эди. Гулширин кузига чиройли куриниб кетдими, бир кули би-
лан уни багрига босди: "Бугун бошкача-мисиз, хоним?"
- Куйинг, бирор киши куриб колади, - у эрининг кучогидан сиргалиб чикди. Сунг уялиб деди: - Куринишим сизга ёк-дими?
- Хоним, сиз жуда чиррйлисиз. Факат бунинг кадрига етмайсиз, - гулдиради эри.
Гулширин ётокхонасига кирганида эри урнида ётганди. Хали ухламаганмиди ёки Гулшириннинг майин сочлари юзи-га, буйнига урилиб китикладими, кучли куллари билан уни каттик кучолаб олди Зохиднинг иссик нафаси Гулшириннинг юзи, буйнини куйдиргандек булди.
- Жоним....- эхтирос билан шивирлади Зохид. - Сени севаман...
Гулшириннинг юраги янги келин булиб тушган пайтларидагидек гупиллаб урди
Бугун хаёлини банд килган гумонлари тумандай таркаб кетди. Ха, Зохид ака-
си уни севади. Гулширинни, болаларини хеч кимга, хеч нарсага алишмайди.
- Севаман...- хамон утли шивирларди эри. - Сенсиз яшай олмайман...Нози, Нозима, Жоним....
Атиги бир сония олдин бахтдан сар-маст аёл куккисдан илон чаккандек сесканиб кетди. Бутун вужуди, онги, шуури музлаб колди. Биргина суз уни дунёдаги энг бахтли аёлга айлантирган эди, биргина суз бахтини, орзу-умидла-рини, хаётини саробга айлантирди: "Нози...Нозима..." эрининг ярим тунда кайтишига сабабчи булган аёл...Аслида хеч кандай янги хамкорлар хам, хеч кандай лойиха хам булмаган. Хамаси ёлгон. Факат бир нарса-Гулширин кат-тик алдангани, хиёнат курбони булгани рост.
Гулширин эрининг кулини силтаб таш-лади. Зохид ширакайф кузларини хиёл очди. "Ха....сенмидинг?" Шундай дедию, ёнбошига угирилиб хуррак ота бошлади
Гулширин...исми ширин, бахти аччик, Гулширин...Пешонанинг бунчалар шур булмаса? Онангни ич-ичидан емирган хиёнат сенинг хаётингга хам бесурок кириб келдими?
Гулширин доим уни таъкиб киладиган тушини эслади: бутун олам, еру коинот бахт шуълаларига тулиб кетган, аммо улар Гулширинники эмас. Унинг бахт шуъласи олис-олисларда, кул емас маъволарда. Гулширин унинг ортидан югураверади, югураверади, аммо сира етолмайди...
Уша тунда Гулширин хеч кандай туш курмади. Зеро, бу окшом курган ёмон ьуши унга бир умрга татигулик эди...


ОҚҚА ZVEZDA VOSTOKA КЎЧИРДИ.
ДАВОМИ БОР.

#КундошлиУйХикоя

Комментарии