Salom begonam!

Bu sovuq so’z bilan sizni atashimga majbur bo’lganimgayam mana 7 oy bo’libdi! Bugun nimagadir sizni judayam ko’rgim keldi!(boshqa vaqtda ko’rgim kelardi lekin, buni tan olgim kelmas edi) sizni bir marta ko’rish uchun odnoda ismingiz va familiyangizni yozib poisk qildim va nihoyat topdim! Bundan maqsad sizni bezovta qilish emas, hech bo’maganda bir marta rasmingizni ko’rib sog’inchimni qondirmoqchi bo’ldim lekin, afsus buni teskarisi bo’lib chiqdi! Rasmingizga turmular ekanman ko’zimdagi yoshlarimni to’xtada olmadim! Nima qilay ayting [center] manga! Faqat rasmingiz ko’rmoqchi edim, lekin ovozingizni eshitkim keldi! Yana o’zimga o’zim faqat bir marta eshitamanu qo’yaman deb so’z berdimu, raqamizni shu kungacha unutishga harakat qilib, eslamasdim! Ammo hozir barmoqlarim nimagadir siz raqamlarizi tera boshladi! Ichimda qani endi boshqa kishi olib adashib tushgan bo’lsam edi derdim, lekin siz oldiz aloo, derdiz shunda jimgina yig’lab ovozizi eshitardim( nimaga telefonni ko’tardiz) 49 soniyagacha chiday oldim! Oxiri telefonni o’chirib , baqirib yig’lavordim! 7 oy deganda ovozizi eshitima! Shu vaqt qanday chiday oldim ekana, o’zimga qoyil qola boshladim! Sizni unutish uchun nimalar qimadima! Sizni unutaman deb balki o’zimga qo’shib, boshqa insonniyam baxtsiz qilayotgandirman! Buni o’ylab judayam qiynalib ketdim! Lekin…… siz esa qo’rqoqsiz!!!!! O’z baxtingiz uchun kurashishdan qo’rqqan, o’z baxtidan qochgan QO”RQOQSIZ......!