Եթե մի օր, մեկը ասի, թե Արցախում Ազգալդյանը ընկավ մարտում՝ չհավատա՛ք, Քանի որ ես վաղն եմ զոհվել, հաջորդ դարում, Հայքից հեռու, հաղթամարտում՝ Ստամբուլի տակ։ Ոչ մի փորձանք, մահ ու ցավ՝ մեզ ետ չի պահի մեր իղձից, Նպատակն է կյանքը դարձնում իմաստալից՝ վեր անձից։ Հայի համար մի սուրբ հող կա՝ Լեռնաշխարհն է Հայկական, Հայոց ազգին մի սուրբ տուն կա, այն կոչվում է Հայաստան։ Եթե մի օր, ասեն իբր դարձել եմ ես պաշտոնատենչ, կրոնամոլ՝ չհավատաք, Քանի որ իմ հավատամքն է Հայրենիքս, ոչինչ բարձր չկա հոգուս արևի տակ։ Ոչ մի կրոն, կուսակցություն մեզ չի դարձնի միաբան։ Ցեղի սիրտն է իր խենթ զարկով ազգին դարձնում միակամ։ Հայի համար մի սուրբ հող կա՝ Լեռնաշխարհն է Հայկական, Հայոց ազգին մի սուրբ տուն կա, այն կոչվում է Հայաստան։ Արսեն Համբարյան
Լեոնիդ Ազգալդյան
Ազգալդյանի պատգամը
Եթե մի օր, մեկը ասի, թե Արցախում Ազգալդյանը ընկավ մարտում՝ չհավատա՛ք,
Քանի որ ես վաղն եմ զոհվել, հաջորդ դարում, Հայքից հեռու, հաղթամարտում՝ Ստամբուլի տակ։
Ոչ մի փորձանք, մահ ու ցավ՝ մեզ ետ չի պահի մեր իղձից,
Նպատակն է կյանքը դարձնում իմաստալից՝ վեր անձից։
Հայի համար մի սուրբ հող կա՝ Լեռնաշխարհն է Հայկական,
Հայոց ազգին մի սուրբ տուն կա, այն կոչվում է Հայաստան։
Եթե մի օր, ասեն իբր դարձել եմ ես պաշտոնատենչ, կրոնամոլ՝ չհավատաք,
Քանի որ իմ հավատամքն է Հայրենիքս, ոչինչ բարձր չկա հոգուս արևի տակ։
Ոչ մի կրոն, կուսակցություն մեզ չի դարձնի միաբան։
Ցեղի սիրտն է իր խենթ զարկով ազգին դարձնում միակամ։
Հայի համար մի սուրբ հող կա՝ Լեռնաշխարհն է Հայկական,
Հայոց ազգին մի սուրբ տուն կա, այն կոչվում է Հայաստան։
Արսեն Համբարյան