Ажал остонасидан кайтган фаришта

Бу вокеа анча йиллар илгари содир булган, уни менга таниш аёл гапириб берганди. Институтда укиб юрган кезларим курсдошим билан севишиб, ахду-паймон килдик. Бизнинг мухаббатимизга ота-оналаримиз каршилик килмади ва талабалик пайтимиздаёк, туйимиз булиб утди. Иккаламиз хам бахтдан сармаст, еттинчи осмонда учиб юрардик. Эрим билан институтни битирмагунча фарзанд курмасликка келишгандик. Агар болалик булсак, укишимиз колиб кетади, деб уйлардик. Ёшлигимдан бакувват ва соглом киз булиб, касал булиб ётганимни эслай олмасдим.
Туйдан кейин шамоллаб, тумов булиб колдим. Бунга эътибор бермай, касалликни оёкда утказдим. Аксига олиб, шу оддийгина тумов хам кайта-кайта безовта килди. Узимни жуда ёмон хис килгач, касалхонага бордим. Тахлил натижаларидан сарик касалликка чалинганим маълум булди. Буни устига хомиладорлигим хам аник булгач, бира тула дахшатга тушдим. Бир тарафдан касаллик, иккинчи тарафдан бошкоронгилик кийнади, кунглим айниб, огзимга олган нарсани кайт килардим.
Даволовчи врач хомилани олиб ташлаш кераклигини, бу ахволда уни дунёга келтиролмаслигимни айтди. Бундан аввалига куркиб кетдим, аммо бошка йул йуклигини англагач, унинг гапларига кунишдан бошка иложим колмади. Врачлар эртаси кунига хомиламни олиб ташлашни режалаштиришди.
Уша куни тунда туш курдим. Тушимда автомашиналар тезликда харакат килаётган баланд куприк устида кетаётганмишман. Бехосдан йул четида ёлгиз, совукдан жунжикиб турган, жингалак сочли кизалокка кузим тушди. Шу пайт бирдан кучли шамол кутарилди, кизчани хавфсиз жойга олиш учун ёрдамга шошилдим. У эса мендан куркиб узини куприкдан пастга отди. Дахшатдан кичкириб юбордим.
Уйгонганимда кора терга ботиб, юрагим кукрак кафасимни ёриб чикай дерди. Эртаси куни наркоз олгандан кейин яна уша кизча тушимга кирди. У ёнимда туриб, тинимсиз куз ёш тукар, хар замонда бошимни силаб куярди. Тузалишимга жуда узок вакт кетди. Дардларим билан булиб, кизчани унутдим, энди уни тушларимда курмасдим. Бу хакда онамга гапириб берганимда, демак хомиланг киз бола булган экан деди.
Орадан йиллар утди, институтни битирдим, ёшим хам 30 га бориб колди. Илгари фарзанд куришни истамаган булсак, энди эрим билан факат шу мавзуда гаплашардик. Кунларнинг бирида килган илтижоларим туфайлими ёки Худонинг рахми келдими хомиладорлигим аник булди. Бундан эрим хам мен хам жуда хурсанд булдик. Эрим мени еру кукка ишонмас, огзимдан чиккан нарсани мухайё киларди. Ёшим уттизга бориб колгани учунми, ой-куним якинлашгани сари мени вахима босарди. Шундай килиб, туккиз ойни минг бир тахликада утказдим, тулгок бошланиши билан эрим мени тугрукхонага олиб борди.
Тугрук жуда огир кечди, куп кон йукотганимдан холсизланиб, хушимдан кетдим. Тушимми ё унгимми англолмай колдим. Катта йулнинг ёкасида турган эмишман, йулнинг нариги бетида бир пайтлар тушимда курган кизалок турарди. Уни яна учратганимдан хурсанд булиб, йулнинг нариги тарафига интилдим. Калбимни галати шодлик чулгади. Кизалокка етишга канчалик интилмай, оёкларим узимга буйсунмас, минг чиранганим билан жойимга михлангандай турардим.
— Кайтинг, буёкка келманг! Оркага кайтинг, хали келишингизга вакт бор! — деб кичкирди кизча.
Унинг овозини аник эшитдим.
– Йук, олдингга боргим келяпти, тухта, кетма! – деб бакирдим унга жавобан.
Бирданига кизчанинг ёнида узига ухшаб кетадиган угил бола пайдо булди. Негадир “улаяпман” шекилли деган уйга бордим.
– Йук, сиз хали узок яшайсиз...
Танамни пармалаётган кучли огрикдан кичкириб юбордим, шу пайт чакалок ингаси янгради. Кузим ярк этиб очилди, кукрагимда дунёга келган углим ётарди. Врачлар хам хурсандлигидан бакириб юборишди, ахволим огирлигидан улар мендан умидларини узишган экан. Аммо сунгги дакикаларда муъжиза руй берди. Углим билан мен нариги дунёдан кайтиб келгандик.
Шундан бери инсонларни химоя килувчи кандайдир гайритабиий кучлар борлигига ишонаман

Комментарии