Прерванные полеты. Туров Виктор Тимофеевич (бел. Віктар Цімафеевіч Тураў) — советский, белорусский кинорежиссёр, сценарист, педагог. Народный артист СССР. 25 октября 1936, в Могилеве (по другим источникам в селе Брыли Могилевского района). Отца во время войны расстреляли. Виктор вместе с матерью и сестрой был узником концлагеря под Ахеном, чуть не погиб. Его избили фашисты, лицо было в шрамах, из-за этого не решился потом поступать на актерский факультет. Учился на режиссёрском факультете ВГИКа. Режиссёр киностудии «Беларусьфильм». Галоўнымі работамі Турава былі экранізацыі «Палескай хронікі» І. Мележа «Людзі на балоце» (1981), «Подых навальніцы» (1982), тэлефільм паводле апавядання І. Тургенева «Жыццё і смерць двараніна Чартапханава». Сярод іншых фільмаў, прысвечаных тэме вайны і гісторыі: «Я родам з дзяцінства», «Сыны ідуць у бой», «Пераправа», «Чорны бусел», «Шляхціц Завальня, ці Беларусь у фантастычных расказах», «Праз могілкі» і інш. Здымаў фільмы з удзелам Уладзіміра Высоцкага, з якім сябраваў. На «Славянскім базары-95», паказаўшы сваю апошнюю стужку «Шляхціц Завальня», эмацыйна заклікаў беларусаў не глядзець фільмы Мікіты Міхалкова ды іншае расійскае кіно, а аддаваць ўвагу айчынным фільмам… Яго фільм «Праз могілкі» рашэннем ЮНЕСКА быў унесены ў спіс 100 найбольш значных фільмаў свету. Безвременно ушел из жизни 31 октября 1996 (60 лет). Похоронен в Минске на Восточном кладбище. Дочь — Елена Турова (бел. Алена Турава, род. 1965), режиссёр анимационного и игрового кино киностудии «Беларусьфильм» автор книги про отца «Віктар Тураў: Майстар беларускага стылю».
Край і Світ
Белорусы.
Прерванные полеты.
Туров Виктор Тимофеевич (бел. Віктар Цімафеевіч Тураў) — советский, белорусский кинорежиссёр, сценарист, педагог. Народный артист СССР.
25 октября 1936, в Могилеве (по другим источникам в селе Брыли Могилевского района).
Отца во время войны расстреляли. Виктор вместе с матерью и сестрой был узником концлагеря под Ахеном, чуть не погиб. Его избили фашисты, лицо было в шрамах, из-за этого не решился потом поступать на актерский факультет.
Учился на режиссёрском факультете ВГИКа.
Режиссёр киностудии «Беларусьфильм».
Галоўнымі работамі Турава былі экранізацыі «Палескай хронікі» І. Мележа «Людзі на балоце» (1981), «Подых навальніцы» (1982), тэлефільм паводле апавядання І. Тургенева «Жыццё і смерць двараніна Чартапханава».
Сярод іншых фільмаў, прысвечаных тэме вайны і гісторыі: «Я родам з дзяцінства», «Сыны ідуць у бой», «Пераправа», «Чорны бусел», «Шляхціц Завальня, ці Беларусь у фантастычных расказах», «Праз могілкі» і інш.
Здымаў фільмы з удзелам Уладзіміра Высоцкага, з якім сябраваў.
На «Славянскім базары-95», паказаўшы сваю апошнюю стужку «Шляхціц Завальня», эмацыйна заклікаў беларусаў не глядзець фільмы Мікіты Міхалкова ды іншае расійскае кіно, а аддаваць ўвагу айчынным фільмам…
Яго фільм «Праз могілкі» рашэннем ЮНЕСКА быў унесены ў спіс 100 найбольш значных фільмаў свету.
Безвременно ушел из жизни 31 октября 1996 (60 лет). Похоронен в Минске на Восточном кладбище.
Дочь — Елена Турова (бел. Алена Турава, род. 1965), режиссёр анимационного и игрового кино киностудии «Беларусьфильм» автор книги про отца «Віктар Тураў: Майстар беларускага стылю».