Эркегинен айрылган эл — өзөгүнөн айрылат

Коомдо тымызын жүрүп жаткан идеологиялык согуштун эң заалым түрү — аял аркылуу улутту кулатуу. Оксуз, отсуз, бирок рухту колго алуучу күрөш — дал ушу, туугандар! Бүгүн аялдын аң-сезимине «жеке жашоо», «эркин тандоо», «өз алдынчалык» деген түшүнүктөрдү кооз кутучага салып сунуштап жатышат. Бирок ошол сөздөрдүн аркасында эркекке болгон ишенимди, үй-бүлөгө берилгендикти, милдет менен жоопкерчиликти акырын жок кылып келишет. Муну эч ким ачык айтып чыккан жок, бирок сансыз мисалдар аркылуу аң-сезимге сиңип жатканы чындык.
Тилекке каршы, азыркы учурда белгилүү аялдардын жашоосу идеологиялык илдеттин куралына айланды. Алар элге байлыгын көрсөтүшөт, күйөөсүнөн ажырагандан кийинки «эркин жашоосун» мактанышат, күйөөсүз өткөн «жаркыраган» күндөрүн жар салып, үлгү кылышат. Бул көрүнүштөрдүн артында терең маани бар: азыр күйөөсү менен ынтымакта жашаган аялдан көрө, жалгыз калган, бирок «бактылуу» аялдын сөзү көбүрөөк кадырга ээ. Коом акырындап жапырт «жапа чеккен» кейипке кирип баратат.
Жабыркоо модага айланып барат. Эринин сөзүн угуп, ага баш ийген аял «акмак» көрүнөт, ал эми эркек менен тең тайлашкан аял «акылдуу» болуп чыга келет. Үй-бүлөдө сабыр кылган аял «чыдоочу», ажырашкан аял болсо «күчтүү». Ак менен каранын орду алмашып, акыл менен напси атаандашып калгансыйт. Акыры кайсы бирөө маарага жетээри күмөндүү.
Булардын баары «эркекти кадырсыз кылуу» деген ыкма менен ишке ашып жатат. Алгач кээ бир эркектердин зомбулугун, жоопкерсиздигин көрсөтүштү. Анан ошол көрүнүштү бүт эркектерге таңышты. Бирөөнүн кылмышын бүтүндөй жыныска чапташты. Натыйжада бир аялдын кайгысы миң аялдын кегине айланды. Башкача айтканда, бир үйдөгү уруш бүтүндөй улуттун көйгөйүнө айланды.
Ошентип, бүгүн ар бир аял — жабыркаган, ар бир эркек — зомбулук көрсөткөн киши. Аялдын жүзүн карап сүйлөгөн — кылмышкер. Жоопкерчилик талап кылган — үстөмчүл. Тарбия айткан — агрессор. Мына сага ачык жалаа! Коом муну оңдоонун ордуна, эркекти басынтууну туура жол катары көрүп калды. Эми бир аялдын укугун коргоо үчүн бүт эркектерди жектөө кадимки көрүнүшкө айланат — аман болсок, аны да көрөбүз.