Панізнік Сяргей Сцяпанавіч нарадзіўся 10 мая 1942 года ў в.
Бабышкі Мёрскага раёна. Беларускі паэт, перакладчык, журналіст. У 1962 годзе скончыў Магілёўскае медыцынскае вучылішча, у 1967 годзе – факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча. З 1967 года – ваенны журналіст. З 1977 года С. Панізнік працаваў у газеце «Вячэрні Мінск», з 1980 года – на Дзяржтэлерадыё БССР, у 1982–1996 гг. – у выдавецтве «Юнацтва», адначасова ў 1992–1994 гг. – у Нацыянальным навукова-асветніцкім цэнтры імя Ф. Скарыны, у 1996–1999 гг. – вучоны сакратар Літаратурнага музея Я. Купалы. Пачаў друкавацца з 1959 года (псеўданім Сяргей Папар). Аўтар зборнікаў паэзіі «Кастры Купалля» (1967), «Палявая пошта» (1972), «Крона надзеі» (1975), «Чало і век» (1979), «Слова на дабрыдзень» (1982), «Мацярык» (1984), «Стырно» (1989), «А пісар земскі...» (1994), «Сустрэча роднасных сусветаў» (1997). Аўтар кнігі публіцыстычных артыкулаў «Пасля вогненных вёсак...» (1980), дакументальных аповесцяў «Браніслава» (1985), «Асвейская трагедыя» (1992). Таксама выдаў зборнікі вершаў для дзяцей: «Адкуль вясёлка п'е ваду» (1981), «Жыцень» (1986), «Мы – грамацеі» (1989), «Золкая зёлка» (1999). На некаторыя яго вершы напісаны песні. З 1967 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі. З 1990 года выдае штогоднік «Бацькаўшчына». Узнагароджаны латвійскім ордэнам Трох зорак і ордэнам Францыска Скарыны.Панізнік Сяргей Сцяпанавіч нарадзіўся 10 мая 1942 года ў в. Бабышкі Мёрскага раёна. Беларускі паэт, перакладчык, журналіст.У 1962 годзе скончыў Магілёўскае медыцынскае вучылішча, у 1967 годзе – факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча. З 1967 года – ваенны журналіст. З 1977 года С. Панізнік працаваў у газеце «Вячэрні Мінск», з 1980 года – на Дзяржтэлерадыё БССР, у 1982–1996 гг. – у выдавецтве «Юнацтва», адначасова ў 1992–1994 гг. – у Нацыянальным навукова-асветніцкім цэнтры імя Ф. Скарыны, у 1996–1999 гг. – вучоны сакратар Літаратурнага музея Я. Купалы.Пачаў друкавацца з 1959 года (псеўданім Сяргей Папар). Аўтар зборнікаў паэзіі «Кастры Купалля» (1967), «Палявая пошта» (1972), «Крона надзеі» (1975), «Чало і век» (1979), «Слова на дабрыдзень» (1982), «Мацярык» (1984), «Стырно» (1989), «А пісар земскі...» (1994), «Сустрэча роднасных сусветаў» (1997). Аўтар кнігі публіцыстычных артыкулаў «Пасля вогненных вёсак...» (1980), дакументальных аповесцяў «Браніслава» (1985), «Асвейская трагедыя» (1992). Таксама выдаў зборнікі вершаў для дзяцей: «Адкуль вясёлка п'е ваду» (1981), «Жыцень» (1986), «Мы – грамацеі» (1989), «Золкая зёлка» (1999). На некаторыя яго вершы напісаны песні.З 1967 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі. З 1990 года выдае штогоднік «Бацькаўшчына».Узнагароджаны латвійскім ордэнам Трох зорак і ордэнам Францыска Скарыны.
Роднае слова
Панізнік Сяргей Сцяпанавіч нарадзіўся 10 мая 1942 года ў в.
Бабышкі Мёрскага раёна. Беларускі паэт, перакладчык, журналіст.
У 1962 годзе скончыў Магілёўскае медыцынскае вучылішча, у 1967 годзе – факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча. З 1967 года – ваенны журналіст. З 1977 года С. Панізнік працаваў у газеце «Вячэрні Мінск», з 1980 года – на Дзяржтэлерадыё БССР, у 1982–1996 гг. – у выдавецтве «Юнацтва», адначасова ў 1992–1994 гг. – у Нацыянальным навукова-асветніцкім цэнтры імя Ф. Скарыны, у 1996–1999 гг. – вучоны сакратар Літаратурнага музея Я. Купалы.
Пачаў друкавацца з 1959 года (псеўданім Сяргей Папар). Аўтар зборнікаў паэзіі «Кастры Купалля» (1967), «Палявая пошта» (1972), «Крона надзеі» (1975), «Чало і век» (1979), «Слова на дабрыдзень» (1982), «Мацярык» (1984), «Стырно» (1989), «А пісар земскі...» (1994), «Сустрэча роднасных сусветаў» (1997). Аўтар кнігі публіцыстычных артыкулаў «Пасля вогненных вёсак...» (1980), дакументальных аповесцяў «Браніслава» (1985), «Асвейская трагедыя» (1992). Таксама выдаў зборнікі вершаў для дзяцей: «Адкуль вясёлка п'е ваду» (1981), «Жыцень» (1986), «Мы – грамацеі» (1989), «Золкая зёлка» (1999). На некаторыя яго вершы напісаны песні.
З 1967 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі. З 1990 года выдае штогоднік «Бацькаўшчына».
Узнагароджаны латвійскім ордэнам Трох зорак і ордэнам Францыска Скарыны.Панізнік Сяргей Сцяпанавіч нарадзіўся 10 мая 1942 года ў в. Бабышкі Мёрскага раёна. Беларускі паэт, перакладчык, журналіст.У 1962 годзе скончыў Магілёўскае медыцынскае вучылішча, у 1967 годзе – факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча. З 1967 года – ваенны журналіст. З 1977 года С. Панізнік працаваў у газеце «Вячэрні Мінск», з 1980 года – на Дзяржтэлерадыё БССР, у 1982–1996 гг. – у выдавецтве «Юнацтва», адначасова ў 1992–1994 гг. – у Нацыянальным навукова-асветніцкім цэнтры імя Ф. Скарыны, у 1996–1999 гг. – вучоны сакратар Літаратурнага музея Я. Купалы.Пачаў друкавацца з 1959 года (псеўданім Сяргей Папар). Аўтар зборнікаў паэзіі «Кастры Купалля» (1967), «Палявая пошта» (1972), «Крона надзеі» (1975), «Чало і век» (1979), «Слова на дабрыдзень» (1982), «Мацярык» (1984), «Стырно» (1989), «А пісар земскі...» (1994), «Сустрэча роднасных сусветаў» (1997). Аўтар кнігі публіцыстычных артыкулаў «Пасля вогненных вёсак...» (1980), дакументальных аповесцяў «Браніслава» (1985), «Асвейская трагедыя» (1992). Таксама выдаў зборнікі вершаў для дзяцей: «Адкуль вясёлка п'е ваду» (1981), «Жыцень» (1986), «Мы – грамацеі» (1989), «Золкая зёлка» (1999). На некаторыя яго вершы напісаны песні.З 1967 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі. З 1990 года выдае штогоднік «Бацькаўшчына».Узнагароджаны латвійскім ордэнам Трох зорак і ордэнам Францыска Скарыны.