Сёння нават і неба нейкае хмурнае , нібы сумуе і плача ... Сёння ж Дзень памяці ахвяр Чарнобыльскай катастрофы . Збунтаваны ,, мірны атам " нанёс жорсткі ўдар па лёсам амаль кожнага пятага жыхара Беларусі . Рэха ад аварыі будзе гучаць яшчэ не адно пакаленне . Вечная памяць Чарнобыльскім ахвярам , спачуванні пацярпелым ад яе наступстваў , вечная памяць пакінутым і закапаным хатам , нізкі паклон ліквідатарам , прывітанне і пажаданне шчаслівага жыцця перасяленцам ў новых мясцінах ... Вёска наўзрыд галасіла - Яе пакідалі людзі , Куды вы , вярніцесь , прасіла , Шчасліва жыць будзем . Плакала бацькава хата , Калодзеж , буслоўка , сады ... І верылася матулі з татам Ў вяртанне аднойчы сюды ... Але вёска дарэмна чакала - Не вярнуцца жыццю ўжо назад , Як бабуля мая казала , Гэта ,,нехрысць" прынёс нам разлад ... Адышлі ў небыццё ўжо вёскі , Лёсы людзей Чарнобыль пакалечыў ... Павырасталі праз стрэхі бярозкі І з сумам глядзяць ўдалечу ... ×××××××××××××××× Каласілась за вёскаю поле за рэчкаю лес баравы , Над шырокім балотным раздоллем Крычалі калісь журавы . Там працавалі з вясёлым настроем , Вяселлі гулялі , хрысцілі дзяцей , А сёння , што вёска з табою , Сумна чаму на душы ў людзей ? Бацькава хата зарасла крапівою І пеўні тут ўжо не пяюць ... Толькі вішні вясенняй парою Колерам белым у вёсцы цвітуць . Лёс нас раскідаў па белым свеце , Але нам цябе нельга забыць , Родная вёска , мы твае дзеці І будзем цябе , як маці любіць ! ×××××××××××××××× Ужо няма бацькоўскіх хат , Чамусьці ў зямлю іх схавалі ... Ты дзе цяпер , мой кум ці сват , А як з табою мы спявалі ... Сцяжынка школьная мая , Валун вялікі пры дарозе . Рэдка тут бываю я , Старой кіўну я бярозе ... Прыходжу продкам пакланіцца , Ля родных мне пабыць магілаў . Мне стала часта вёска сніцца , Майго дзяцінства куточак мілы . І цяжка стане на душы , На сэрцы боль і жахліва , А жалобныя крыжы Стаяць панура , так маўкліва ... Ўжо няма бацькоўскіх хат , Але мы будзем сустракацца , Давай спяём мой кум , ці сват , Не плакаць будзем , а смяяцца . Давай жыццё з табой любіць , Яго чароўныя гукі , Давай дабро ў жыцці тварыць - Расціць дзяцей , сваіх унукаў ! Усяго добрага і будзем жыць , як намецілі на 7- ым УНС !
Добры дзень !
Сёння нават і неба нейкае хмурнае , нібы сумуе і плача ...
Сёння ж Дзень памяці ахвяр Чарнобыльскай катастрофы .
Збунтаваны ,, мірны атам " нанёс жорсткі ўдар па лёсам амаль кожнага пятага жыхара Беларусі . Рэха ад аварыі будзе гучаць яшчэ не адно пакаленне . Вечная памяць Чарнобыльскім ахвярам , спачуванні пацярпелым ад яе наступстваў , вечная памяць пакінутым і закапаным хатам , нізкі паклон ліквідатарам , прывітанне і пажаданне шчаслівага жыцця перасяленцам ў новых мясцінах ...
Вёска наўзрыд галасіла -
Яе пакідалі людзі ,
Куды вы , вярніцесь , прасіла ,
Шчасліва жыць будзем .
Плакала бацькава хата ,
Калодзеж , буслоўка , сады ...
І верылася матулі з татам
Ў вяртанне аднойчы сюды ...
Але вёска дарэмна чакала -
Не вярнуцца жыццю ўжо назад ,
Як бабуля мая казала ,
Гэта ,,нехрысць" прынёс нам разлад ...
Адышлі ў небыццё ўжо вёскі ,
Лёсы людзей Чарнобыль пакалечыў ...
Павырасталі праз стрэхі бярозкі
І з сумам глядзяць ўдалечу ...
××××××××××××××××
Каласілась за вёскаю поле за рэчкаю лес баравы ,
Над шырокім балотным раздоллем
Крычалі калісь журавы .
Там працавалі з вясёлым настроем ,
Вяселлі гулялі , хрысцілі дзяцей ,
А сёння , што вёска з табою ,
Сумна чаму на душы ў людзей ?
Бацькава хата зарасла крапівою
І пеўні тут ўжо не пяюць ...
Толькі вішні вясенняй парою
Колерам белым у вёсцы цвітуць .
Лёс нас раскідаў па белым свеце ,
Але нам цябе нельга забыць ,
Родная вёска , мы твае дзеці
І будзем цябе , як маці любіць !
××××××××××××××××
Ужо няма бацькоўскіх хат ,
Чамусьці ў зямлю іх схавалі ...
Ты дзе цяпер , мой кум ці сват ,
А як з табою мы спявалі ...
Сцяжынка школьная мая ,
Валун вялікі пры дарозе .
Рэдка тут бываю я ,
Старой кіўну я бярозе ...
Прыходжу продкам пакланіцца ,
Ля родных мне пабыць магілаў .
Мне стала часта вёска сніцца ,
Майго дзяцінства куточак мілы .
І цяжка стане на душы ,
На сэрцы боль і жахліва ,
А жалобныя крыжы
Стаяць панура , так маўкліва ...
Ўжо няма бацькоўскіх хат ,
Але мы будзем сустракацца ,
Давай спяём мой кум , ці сват ,
Не плакаць будзем , а смяяцца .
Давай жыццё з табой любіць ,
Яго чароўныя гукі ,
Давай дабро ў жыцці тварыць -
Расціць дзяцей , сваіх унукаў !
Усяго добрага і будзем жыць , як намецілі на 7- ым УНС !