Շնորհավոր Հաղթանակի օր,

մայիսի 9:🤜🌟🤛
«Ֆաշիզմի դեմ տարած հաղթանակում հայերը՝ շարքայինից մինչև մարշալ, անմահացրին իրենց անունները քաջարի մարտիկների անմար փառքով», - ասել է Խորհրդային Միության մարշալ Գեորգի Ժուկովը։ Պատահական չէ, որ նա Բեռլինի վրա հարձակման համար ընտրեց 89-րդ Հայկական Թաման դիվիզիան։ Երեք անգամ պարգևատրված հրաձգային դիվիզիա, այն բոլոր ազգային կազմավորումներից միակն էր, որը մասնակցեց քաղաքի գրոհին և ջախջախեց թշնամու կայազորը։ Սակայն սա միայն մի փոքր մասն է այն ամենի, ինչ հայ ժողովուրդն արեց Մեծ Հաղթանակի համար։Հայրենական մեծ պատերազմը դարձավ հսկայական փորձություն ԽՍՀՄ բոլոր ժողովուրդների համար։ Ամեն ինչ ռազմաճակատի համար և ամեն ինչ հաղթանակի համար՝ այս մտքով միլիոնավոր խորհրդային քաղաքացիներ ապրեցին չորս սարսափելի տարի՝ չխնայելով ոչինչ, նույնիսկ իրենց կյանքը։ Հայ ժողովուրդը բացառություն չէր։ Փոքրիկ հանրապետությունը, որը պատերազմի սկզբում ուներ ընդամենը մոտ 1,5 միլիոն բնակչություն, իր բնակչության մոտավորապես 20%-ին ուղարկեց ռազմաճակատ, ինչը պատմաբան և հայկական ազգային ռազմական կազմավորումների պատմության մասնագետ Կլիմենտ Հարությունյանը նշել է որպես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի բոլոր մասնակիցների շարքում ամենաբարձր ցուցանիշներից մեկը։ Միայն մեկ փոքրիկ արցախյան գյուղից՝ Չարդախլուից (1991 թվականից՝ Չանլիբել, գյուղն այժմ գտնվում է Ադրբեջանի տարածքում), ռազմաճակատ մեկնեց ավելի քան 1200 մարդ, որը կազմում էր գյուղի բնակչության մոտ 50%-ը, որը հիմնականում բնակեցված էր հայերով։ Հենց Չարդախլու գյուղն էր, որ դարձավ հայտնի մարշալներ Իվան Բաղրամյանի և Ամազասպ Բաբաջանյանի, ինչպես նաև տասներկու այլ գեներալների և Խորհրդային Միության յոթ հերոսների ծննդավայրը։