Елена Рябцевич (Танана)
22 окт 2023

Казка пра разумнага казле́нка.

Мае вершы для Вас.
(К написанию этой сказки меня подвигло стремление ЗАЩИТИТЬ ЖИВОЕ ОТ ПРЕДРАССУДКОВ!!! )
Каб Ты сыйшоу на грэшную Зямельку,
Мой Святы Божа, Божа Дараги,
Парадак мы б з Табою навяли,
Не плакау бы никто у камизэльку!
Пра белага, разумна казлёнка
Наступны будзиць вершык мой, як казка!
Душой багатая Пакутная Але́нка
Яго складала, слухай кали ласка!
Далёка, сярод лесу у бабули
Жыла каза и пяцера казлят!
Каб воуки а ни за шта не кранули,
Яна давала добры им дагляд!
Свой агарод, як след загарадзила,
Бяз шчэлачки, усё на добры лад!
Каза на трауку дзетак вывадзила,
Дзе у яблыках и грушах стаяу сад!
Каб, крый жа Бог, бяда не зачапила,
Бабуля усим навесила званочки!
И дзень яны паздинькивали мила,
Казали хто и дзе да самый ночки!
Адзин казле́нак быу дужа пытливы:
"Што там, у лесе?" -заминала усё яму!
Капытцам пад забором каля сливы
Капау у кустах гадзину не адну!
Пухматы яго чубчык узмок и тросся,
Але было казле́нка не спыниць!
У марах е́н, як ветрык лёгки не́сся
У прыволле, дзе усё у птушках гаманиць!
Аднойчы, як ужо усе заснули,
Казле́нак цихенька праз свой падкоп пралез!
З вышыни зорачки ласкавенька зирнули
И месячык паве́у яго у лес!
Званочак мирна спау у саломе недзе,
Куда зарыу яго здагадливы вандроуник!
Цудоуна як жа жыць на белым свеце-
Тут зелень смачная на заутрак и на поудник!
Праз шэраг ёлачак у някошаным буръяне,
Пасля бярозак доугия пасады,
Казлёнак урэшце выйшау на паляну
И невыказна гэтаму быу рады!
Тут на паляне шмат было грыбоу!
-"Вось, як вярнуся, далажу бабуле!"
Ён сам збираць их быу ужо гатоу,
Няма у што- ни сумки, ни кашули!
З-пад носу бабачка узляцела: "Не будзи!
Чаго гэта ты шастаеш начами?"
-"Ты, бабачка, мяне не асудзи,
Бо я прыйшоу, каб пазнаёмицца и з вами!"
Застракатау кузнечык: "Вельми лесна!
Як гэдак, я спяю! Дзе мая скрыпка!
Сярод казявак лепшы я маэстра!
Спытайся у жука, ци у улитки!"
-"Ой, потым! Хай жа сонейка узойдзе!
А лепей вы прыходце да мяне!
У наш народ дорогу кожны знойдзе!"
Ваве́рка тут зъявилася на пне:
"Ага! Я бачу, што у лесе госци!
Магу арэшками усих пачаставаць!"
Лось высунулся з чащы: "Ёсць тут хтось-ци?
Казлёнак тут, сароки вось трашчаць!"
Усе успалашылися! Прыпле́уся стары вожык:
"А на паляне, бачу я, пякник!
Дарэмна не узяу з сабою ножык!'-
Сказау и неузабаве кудысь зник!
Хлоп-хлоп! Зпусциуся зверху филин:
"Ну и аб чым гаворку хто вядзе?"
Усе казлёнка дужа полюбили,
И абяцали у госци зайсци усе!
Адкланяушыся, ён паблукау далей,
А пастаяльцы уляглися зноу-ки спаць!
А каб яны увесь лес не пасабрали,
Каб не праводзили, е́н мусиу им казаць!
Нарваушы маме, браццям медуницы,
Е́н вырашыу: "Пара исци дамоу!"
Папиу вады студзёнае з крыницы,
И раптам зауважыу ён ваукоу!
У важака агеньчыки у вачах,
Нибы-то зорки злыя заблишчэли!
Здзиулёнага казлёнка хапиу жах,
И ножки падкасились, анямели!
А воуки шэрыя хвастами так и били,
И наближалися, аскалясь, да яго!
И беднага казлёнка акружыли!
Казлёнак только мовиу: "Вам чаго?"
- "Чаго, чаго? Мы хочам цябе зъесьци!
Няужо тебе, казлёнак, не у даме́к?
Сядзець трэба было тебе на месцы!
Мы бачыли, як ты праз свой падкоп уцёк!
И мы цябе усе́й стаей пильнавали,
Каб пажывицца, бо не кормить нас бабуля!"
Казлёнак им у адказ: "Перапужали!
Няужо пра Бога вы зусим не чули?
Бабуля Яму молицца ля свечак,
И Ён жывець у хаце у яе!
Дзеля Яго яна вам кожны вечар
Усим малака у талерки паналле!!!"
-"Мы ведаем, што верница старая,
Але ж ци пашкадуе яна нас?'
Спытай яе, а мы каля сарая
Цябе чакаць будзем! Пайшли! У добры час!"
Вось так павёу ваукоу дамоу казлёнак,
А можа яго воуки павяли!
Увесь сэнс у тым, што пад сараем, каля клёна,
Парное малако вауки пили!
Не трэ здзиуляцца,, што яны пасябравали,
Бо только злыя люди Бога ганюць!
А воуки веру у сэрцы захавали,
Бо их чуццё николи не падманиць!
Мо увесь лес перагасциу у бабули,
Дзе пачастунак малако, малина, ме́д!
Ни медзвядзи, ни тыгры не минули!
А як не верыце- загляньце у агарод!!!
21.06.2023г.

Комментарии

Комментариев нет.