عن عبدالله إبن مسعود رضي الله عنه قال:قال النبي صلى الله عليه وسلم:ما أصاب أحدًا قطُّ همٌّ ولا حَزَنٌ فقال:اللهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ، ابْنُ عَبْدِكَ، ابْنُ أَمَتِكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي، وَنُورَ صَدْرِي، وَجَلاءَ حُزْنِي وَذَهَابَ هَمِّيإلا أذهب اللهُ همَّه وحُزْنَه وأبدله مكانه فَرَجًا قال : فقيل : يا رسولَ اللهِ ألا نتعلمُها فقال : بلى ينبغي لِمَنْ سمِعها أنْ يتعلمَهاАбдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам:Мабодо бирон кишига ғам ташвиш ва маҳзунлик етсаю:Эй Аллоҳим! Албатта, мен Сенинг қулингдирман. Қулингни ўғлиман. Чўрингни ўғлиман. Пешонам қўлингда. Ҳукминг менинг устимда жорийдир. Менинг устимдаги қазо ҳукминг адолатдир. Сенинг учун бўлган барча исм билан Сендан сўрайман. У исм билан Ўзингни номлаган эдинг ёки бирон китобингда нозил қилган эдинг ёки уни бирон бандангга билдиргандинг ёки Ўз олдингдаги ғайб илмида олиб қўйган эдинг. Қуръонни қалбимнинг баҳори, кўнглимнинг нури, маҳзунлигимни кетказувчи ва ташвишимни аритувчи қилгин деса, Аллоҳ ундан ғам-қайғуни ва маҳзунлигини кетказиб, унинг ўрнини шодликка алмаштириб қўяди, дедилар.Шунда: Эй Расулуллоҳ, уни ўрганиб олмайликми? дейилди. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: Ҳа шундай, буни эшитган одамга буни ўрганиш лозим бўлади, дедилар.[Имом Аҳмад ривояти]
ҒАМ ҚАЙҒУ ВА МАҒЗУНЛИКДА ЎҚИЛАДИГАН ДУО
عن عبدالله إبن مسعود رضي الله عنه قال:قال النبي صلى الله عليه وسلم:
ما أصاب أحدًا قطُّ همٌّ ولا حَزَنٌ فقال:
اللهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ، ابْنُ عَبْدِكَ، ابْنُ أَمَتِكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي، وَنُورَ صَدْرِي، وَجَلاءَ حُزْنِي وَذَهَابَ هَمِّي
إلا أذهب اللهُ همَّه وحُزْنَه وأبدله مكانه فَرَجًا قال : فقيل : يا رسولَ اللهِ ألا نتعلمُها فقال : بلى ينبغي لِمَنْ سمِعها أنْ يتعلمَها
Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
Мабодо бирон кишига ғам ташвиш ва маҳзунлик етсаю:
Эй Аллоҳим! Албатта, мен Сенинг қулингдирман. Қулингни ўғлиман. Чўрингни ўғлиман. Пешонам қўлингда. Ҳукминг менинг устимда жорийдир. Менинг устимдаги қазо ҳукминг адолатдир. Сенинг учун бўлган барча исм билан Сендан сўрайман. У исм билан Ўзингни номлаган эдинг ёки бирон китобингда нозил қилган эдинг ёки уни бирон бандангга билдиргандинг ёки Ўз олдингдаги ғайб илмида олиб қўйган эдинг. Қуръонни қалбимнинг баҳори, кўнглимнинг нури, маҳзунлигимни кетказувчи ва ташвишимни аритувчи қилгин деса, Аллоҳ ундан ғам-қайғуни ва маҳзунлигини кетказиб, унинг ўрнини шодликка алмаштириб қўяди, дедилар.
Шунда: Эй Расулуллоҳ, уни ўрганиб олмайликми? дейилди. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: Ҳа шундай, буни эшитган одамга буни ўрганиш лозим бўлади, дедилар.
[Имом Аҳмад ривояти]