Որ հայտնվում է բառերիս ծայրինՈր միտքս ծուղակն է գցում…Ու ոչ ոք չգիտի՝Սառած հայացքիս ներսում պարում եմ հետըՄարում եմ հետը…Ու արբած շրթունքներով վանկատել անգամ վախենում եմԱնունը նրաԱնունը նրաՉիմանան հանկարծ…
𝓜𝓮𝓵𝓪𝓷𝓬𝓸𝓵𝓲𝓪...
Նրա անվան տառերում կանչող երանգ կա,
Որ հայտնվում է բառերիս ծայրին
Որ միտքս ծուղակն է գցում…
Ու ոչ ոք չգիտի՝
Սառած հայացքիս ներսում պարում եմ հետը
Մարում եմ հետը…
Ու արբած շրթունքներով վանկատել անգամ վախենում եմ
Անունը նրա
Անունը նրա
Չիմանան հանկարծ…