***Hayor Go'zaaal***
Qiz juda sohibjamol edi. Boshqa qizlardan farqli ravishda hayotga ozgacha nigoh bilan boqardi. 19 yoshli gozal qizni tabiiy ravishda sevuvchilar ham bisyor edi. Lekin uni atrofdagi yigitlar umuman qiziqtirmas, qanaqadir ozgacha va betakror sevgini kutardi. Yuragining tub-tubidan uning kelishini ham his etib turardi. Shunday kunlarning birida darsga keldi-yu, partasining ustida turgan qip-qizil atirgulni kordi. Gul bandiga biriktirilgan qog'ozchaga atiga ikki jumla yozilgandi: "Hayot gozal..." Negadir qizning lablarida tabassum uyg'ondi... Keyingi kunlarda yana bir-ikki bor bu holat takrorlandi. Qip-qizil atirgul va doimgi bir xil dastxat... Qiz bu gullarning sohibi kim ekanligiga judayam qiziqardi... Kunlarning birida qiz uyqudan uyg'onib, derazadan kochaga qaradi va birdan ozgacha hayajonlanib ketdi. Roparadagi dokonchaning oppoq devoriga har xil boyoqlarda katta qilib yurak shakli chizilgan, uning ichiga qiz ismining bosh harfi yozilgandi. Eng ajoyibi esa, surat tagiga osha sirli dastxat qoyilgandi: "Hayot gozal..." Qiz endi doim osha sirli yigit haqida oylardi. Uning ozini kuzatib yurganligini ham yaxshi bilardi. Odamlar orasidan uning qiyofasini axtarardi. Avvallari doim oychan yuradigan qiz endi kulib, jilmayib yurar, bu tabassumi uni yanada jozibador korsatardi. Qiz oziga yuborilayotgan har bir gulni qoliga olib zavqlanar, chindan unga hayot judayam gozal korinardi.
Bahor oylaridan birida velosipedda sayrga chiqqan qiz musaffo havo va xiyobondagi yashil gozallikdan zavqlanardi.
Lekin velosiped g'ildiraklarini harakatlantiruvchi zanjir ornidan chiqib ketib, qiz toxtashga
majbur boldi. U zanjirni joyiga ornatishga urinardi-yu buni hech eplolmasdi.
Balki yordamim kerakdir? Qiz yoniga kelib toxtagan
velosipedli yigitga qaradi.Yoq,ozim... Mana bunday qilish kerak,yigit
qizning velosipedi zanjirini orniga qoydi,Ana boldi.
Rahmat! Qiz yigitga e'tibor bilan qaradi. Yigit boy-basti kelishgan, korkamgina yigit edi. "Ayniqsa kulishi oziga juda yarasharkan" oylardi qiz.
Arzimaydi. Yigit oz velosipediga otirib, qanaqadir yoqimli kuyni xushtak qilib chalganicha qizdan uzoqlashdi. Qiz esa uning ortidan bir zum termulib qoldi... Qizga atirgullar kela boshlaganiga bir oydan oshgandi. Lekin, qiz
haligacha osha sirli yigitning kimligini bilolmasdi. Shunday kunlarning birida qiz u-bu ishlar bilan ushlanib,judayam kechga qolib ketdi. Aksiga olib havoning avzoyi buzuq, kuchli momaqaldiroq bolayotgandi. Qiz
taksi ushlash maqsadida kollej yonidagi bekatga kelganida
allaqachon ota shiddatli yomg'ir boshlangandi. Uyi yaqin-u bunaqa paytda yolg'iz ketishga ham qorqib turgandi. Kamiga bekatda hech kim yoq, osmonni qoplagan qop-qora bulutlar
atrofni yanada qorong'u korsatardi. Hammasidan momaqaldiroqning vahimali ovozi qizni chochitardi. Shu mahalda unga tanish, yoqimli ovoz eshitildi: Balki yordamim kerakdir? Bu osha tongdagi velosipedli yigit
edi. Qiz juda sevindi. Bu osha yigitni yana korganligi uchunmi yoki boshqa sababdanmi ozi ham bilmasdi. Lekin yigitga dilidagini aytmadi:
Yoq, ozim ... Yigit ham jilmaydi: Yomg'ir hali-beri tinmaydi. Nima, meni mashinangizda
uyimgacha kuzatib qoymoqchimisiz? Menda yaxshiroq fikr bor.Yigit shoshib qayergadir yugurib ketdiyu,zumda qaytib keldi: Xosh, qalay? Qiz yigitning qolidagi oq va pushti rangli soyabonlarni korib jilmaydi. Bahor oylarida yomg'ir mahali piyoda yurish zavqli,- dedi yigit. Ular yonma-yon ketib borisharkan, qiz oziga yuborilayotgan gullarning sohibi shu yigit ekanligini oylay boshladi. Buni tekshirib korish uchun yigitga savol berdi: Siz yolingizda uchragan har bir qizga shunaqa yordam qilasizmi? Har biriga emas ...hammasiga. Ular kulishdi. Qiz uyi tomon
ketishayotganda ikki tomonga ketgan kochaning yigit qaysi tarafga burilishiga juda qiziqayotgandi. Muyulishda yigitqizning uyi taraf burilgach, qiz sevindi. "Bu osha yigit"oylardi u.(
Davomi komentda)
- Bolalar - Orzu va Qayg'u
- Bolalar - Sevaman
- Bolalar - Kel Yashaylik Birga
Menimcha uyingiz shu tarafda bolsa kerak. Chunki narigi tarafda shifoxona va boshqa binolar, atiga bir-ikki xovli bor. Adashmasam tog'ri ketyapmiz, qizning fikrini oqigandek javob berdi yigit. Ha, yaqin qoldi, - xunob boldi qiz, - aytingchi, hayotni qanday ta'riflaysiz? Menimcha bunaqa sharoit va vaqt uchun noorin savol, kuldi yigit. Ular qizning uyiga yaqinlashishgandi.Buyog'iga ozim ketaman, sizga katta rahmat.Soyabon sizda qola qolsin, menga oq ranglisi koproq yoqadi. "Ey Xudo,hayolidan otkazardi qiz,mening pushti rangni yoqtirishimni ham bilarkan!"Mayli xayr,yigit ortga on qadamlar tashlagach qiz uni toxtatdi: Hey! Yigit ogirilib qaradi. Savolimga javob bermadingiz. Yigit osha yoqimli tabassumida jilmaydi va baland ovozda baqirdi: Hayot gozal! Qizning yuragi juda-juda tez va
baland urardi.
Qiz ayni damda baland musiqa eshitayotgandek oz yuragining dukurini eshitib
turardi. U hayajonlanganidan yomg'irni ham ilg'amasdi. U tanish yoqimli musiqani xushtak qilib chalib ketayotgan yigitning ortidan qarab qoldi... Ertasi kundan boshlab qizga
negadir gul kelmay qoydi. Qiz endi juda ham oychan bolib qoldi. U yigit haqida kun-u tun oylardi. Xuddi hozir balki yordamim kerakdir, deb paydo boladigandek tuyulardi. Lekin yigitdan ham atirgullardan ham
darak bolmasdi. Shu bir-necha kun ichida qiz ozi bilmagan holda yig'lab ham yuborardi. Ha, qiz sevib qolgandi. Lekin buni hali ozi bilmasdi. Nihoyat bir kuni osha kutilgan ovozni eshitdi: Salom! Salom,javob berdi qiz. Biroz aylanib kelmaymizmi? Bahor oylarida yomg'irsiz havoda piyoda yurish ham zavqlimi? Albatta. Ular birinchi marta korishishgan
xiyobonni sayr qilishdi. Qiziq mavzularda suhbatlashishdi. Nihoyat yigit qizga bir dona qip- qizil atirgul tutdi. Qiz gulni oldiyu uning bandiga koz yugurtirdi. Qog'ozcha yoq edi. Savol nazdida yigitga qaradi. Yigit har doimgidekkulib turardi. Mana u,yigit qollarini yozdi. Uning kaftiga boyoq bilan osha dastxat yozilgandi: "Hayot gozal..."Keyingi kunlar xuddi shirin tush kabi tez otardi. Qiz yigit sevgi izhor qilganidan keyin ozi ham uni sevishini anglab yetdi. Chindan ular u-n hayot judayam chiroyli va zavqli korinardi. Qiz
qachonlardir kutgan hayoliy royo haqiqatga aylanganidan baxtiyor edi. Juda ham chiroyli muhabbat edi bu...
Yigit rassom edi. Qizga juda chiroyli tabiat manzaralarini korsatardi. Qiz xuddi ertaklar olamiga tushib qolgandek baxt va sevgidan sarmast yashardi. Yigit qizga portret sovg'a qildi. Qiz oz suratiga qaradi. Judayam nafis va chiroyli chizilgandi. Nega meni bulutlar orasida turibman? Soradi qiz. Chunki sen mening farishtamsan,- javob berdi yigit.Harbir kuni gozal edi bu sevgining... Lekin oshanda qiz hali ozini oldinda nimalar kutayotganini bilmasdi...Kuz kelgach, bir kuni ular odatiy uchrashadigan xiyobonga yigit kelmadi. Qiz ancha vaqt kutdi, xavotir oldi. Ertasiga yigit bilan korishganida yigitning nimadandir xafaligini payqadi. Yigit odatdagidek jilmayardi, lekinbu tabassum ortida juda ham ozgacha mahzunlik sezilardi. Nima boldi? Hech narsa. Kecha unutibman, kechir azizam. Shuncha vaqtdan beri atiga yarim daqiqaga kechikmagan yigitning \uchrashishlarini unutib qoyishi mumkinligiga qiz ishonmasdi. Lekin osha kuni u hech narsa demadi. Keyingi kunlarda ular yana odatdagidek vaqtlarini xushchaqchaqlik bilan otkazishardi. Lekin qiz negadir yigitning kozlariga boqqanida yashirin bir ma'noni sezardi.
Yigitning doimgi tabassumi bu sirni qiz bilib olishiga imkon bermasdi. Yigit qiz bilan koproq vaqt birga bolishga urinardi. Soatlab yonma-yon otirardilar... Bir kuni qiz yana uzoq vaqt xiyobonda yigitni kutib qoldi. Yigitdan xabar bolavermagach ketmoqchi boldi. Lekin shu vaqtda uzoqdan yigit korindi. Salom,dedi yaqin kelgach. Nega bunaqa yuryapsiz, oyog'ingiz og'riyaptimi? Ha, jin ursin, velosipeddan yiqildim. Ular odatdagidek orindiqqa
otirgan koyi, quyosh botishini tomosha qildilar... Osha ondayoq qizning yuragi nimadandir ota g'ash edi
16:45
Balki,
osha kuni qizning yuragi yigit bilan shunday songgi bor yon mayon otirganliklarini sezgandir...
Ertasiga qiz yigitning shifoxonada ekanligini eshitganida, karaxt bolib qoldi. Ming xavotir ila tezda yetib keldi.
Uni yigitning yoniga qoyishmadi. Bilsa, yigit juda og'ir kasal ekan. Kechagi kun tongda kasali xuruj
qilgan va kasalxonaga keltirishgan ekan. Unga yurish mumkin emasligini aytgandik. Lekin u kechroq
kasalxonadan qochib ketibdi. Mana oqibati. U oyoqlarini his qilmaydi. Shol...
Qiz titrab ketdi. Kozlariga quyilib kelayotgan koz yoshlarini toxtata olmasdi. Xamshiraning songgi gaplariotadahshatli ovoz bolib, qizning quloqlari ostida jaranglardi: U oyoqlarini his
qilmaydi... Shol... Yigit uyg'ongach qiz uning yoniga kirdi. Yigitning ahvolini korib, battar siqildi. U yig'lardi,
yigit kozlarini shiftga tikkancha gap boshladi: Bilasanmi, seni birinchi marta korganimda maktabda 7-sinf eding. Oshanda pushti lenta taqvolganding...
Yigit biroz tin olgach davom etdi:Biram chiroylisanki... Sen bilan juda shirin hayot kechiraman deb
oylagandim... Buni qara, baribir peshonaga yozgani bolarkan... Bas qiling! Qiz koz yoshlariga erk berdi. Juda
ham ezilib yig'lardi. Yig'lama. Beri kel, muhim bir gap aytaman. Qiz yigit aytgandek qildi. Yigit qizning yuzini silagancha shunday dedi: Qachon hayotda nimadandir siqilsang, kimnidir sog'insang, koz yoshlaringni mana bunday
qilib sidirib tashla,yigit barmoqlari bilan qizning kozlaridagi yoshni artdi,Chunki hayot gozal...
Qiz shu kuni tongga qadar yig'ladi. Osha tunda u yigitni qanchalar sevishini tushundi. "Men baribir umrbod u bilan qolaman",qaror qildi qiz. Ertasiga shifoxonaga kelgan qiz yigitni topolmadi. Unga yigitni tongda Germaniyaga olib
ketishganligini aytishdi. Qiz holsiz devorga suyanib qoldi. Uning boshida million xil hayollar aylanardi. Nega? Oylardi u. Shu mahalda unga bir xamshira qip qizil atirgul keltirib berdi. Qiz yigit bergan songgi gul bandidagi
qog'ozchani titragan qollari bilan arang ochdi. Unda shunday yozilgandi: Bilasanmi, doktorlar mening tirik qolishimga deyarli umid yoq deyishdi. Insult xavfi kundan-kun oshib borarkan. Sen meni baribir tashlab ketmasding. Men esa sening judayam baxtli bolishingni istayman... Men juda uzoqqa ketyapman. Bilasan-a, seni judayam sevaman. Agar sen ham meni zarracha sevsang, otinaman, men uchun ham baxtli hayot kechir. Sira ham yig'lama. Yig'laganingdameni yuragim og'riyotgan boladi. Kelishdikmi? Men uchun esa baribir hayot gozal. Ehtimol, ertaga uyqudan yg'onmasman, lekin hayotim juda gozal. Chunki unda sen borsan..." Qiz maktubni quchganicha juda uzoq yig'ladi
Qiz ikki yil yigitning xotirasi bilan yashadi. Keyin yigit aytganidek yashashga harakat qildi. Bir yigitga turmushga chiqdi. Ammo uning hayollari tubida hamon eski xotiralar hukmronlik qilardi. Har lahzada uni yod qilib
yashardi. Og'illik bolganida, unga yigitning ismini qoydi... Taqdir qizga hali ancha sinovlarni tayyorlab qoyganekan. Farzandi tug'ilgach kop otmasdan, eri avtohalokat tufayli dunyodan koz
yumdi. Qiz tag'in koz yoshlari tubiga g'arq boldi. 4 yil vaqt otib ketdi. Endi qizning hayotdagi bori og'li va xotiralari edi. O'g'lini bog'chaga kuzatib qo'ygach, qiz bir vaqtlar yigit bilan uchrashuv joyi bo'lgan xiyobonga keldi. Uzoq otirdi. "Hayot gozal" deb, kulib
turadigan yigitning qiyofasini koz oldiga keltirdi. Oradan shuncha 8
yil otgan bolsada, uning muhabbati bir qatra bolsin, kamaymagandi... Uyga kelgach, yuragi sog'inchdan
boshqacha urayotganligini his qildi va ozi "shirin xotiralar" deb
ataydigan qutini ochdi. Ozining portreti, osha pushti zontik,
dastxatlar... Hamma-hammasini bir-bir korib chiqdi. Uyga kirib kelgan og'il oyisining
yig'layotganini kordi. U sekin oyisining yoniga keldi. Oyi, qachon hayotda nimadandir siqilsangiz, kimnidir sog'insangiz, koz yoshlarni mana bunday
sidirib tashlang...
Qiz koz yoshlarini artayotgan
og'liga hayrat bilan tikilib qoldi.Buni kim... kim aytdi? Bir amaki oyingni sira ham yig'latma dedilar, rasm chizishni ham orgatdilar. Qizning yuragi qachonlardir yigit
yomg'irli kechada "Hayot gozal" deganidagi kabi zarbli urardi.
"Nahotki u tirik bolsa?" Qiz tonggacha mijja qoqmadi.
Allohdan umidlari puch bolib chiqmasligini soradi.
Ertasi kun bog'chaga borib, rasm murabbiyini soradi. Uni bir
xonaga kuzatib qoyishdi. Xonaga kirgan qiz burchakda turgan yangi chizilgan suratni tanidi.
Qachonlardir tongda uyg'onganida dokoncha devoriga chizilgan yurak shakli edi bu. Qiz
judayam hayajonlanardi.Balki yordamim kerakdir? G'alati ovoz, qiz 8 yil kutgan ovoz eshitildi. Ogirilganida qarshisida osha rom qiluvchi tabassumi bilan yigit turardi...
Yigitni Berlinda 3 yil davomida davolashgan, keyin 2 yilga yaqin nogironlik aravachasida yashagan, nihot keyin butunlay sog'ayib ketgandi. Ular ancha vaqt bir-birlariga termulib qoldilar. Qizning sakkiz yil oldingidek chiroyi yigitning osha vaqtlardagidek jozibador tabassumiga qarshi turardi. Qiz
shu yillar ichida ilk marta sevinganidan yig'lardi. Yigit qizga
yaqin keldi. Qachondir nimadandir siqilsang,
kimnidir sog'insang, koz yoshlarni mana bunday sidirib tashla... Keyingi jumlani ular baravariga
aytishdi: CHUNKI HAYOT GOZAL...