Теге дөньяга хат

Әти-әни, сезгә хатлар язам,
Белә торып барып җитмәсен.
Шуңа күрә тугарылып язам,
Бар дөньяның тетеп тетмәсен.
Сез эшләгән колхоз бүген мәрхүм,
Милекләре күптән таралды.
Гөрләп торган авылыбыз сырхау,
Әллә нинди афәт яралды.
Фермалары бушап, тынып калды,
Барысы да хәзер ташландык.
Баксаң, элек яши белмәгәнбез,
Капитализм төзи башладык.
Авылдашлар сафы сирәгәйде,
Бик күп өйләр буп-буш утыра.
Ишелеп торган иген басуында
Чүп-чар үлән шашып котыра.
Радио, телевизор тәүлек буе
Ялган чәчеп гөнаһ җыйдыра.
Гәзитләр дә бүгенге тормышны
Мактый-мактый тамак туйдыра.
Авыл түгел, иле зыян күрде
Үзгәртеп кыру дигән давылдан.
Оныкларга бер күрсәтер өчен
Күркә таба алмыйм авылдан.
Мәктәбебез күптән юкка чыкты,
Урамнардан чапмый бер бала.
Зәһәрләнә – шәһәрләнә халык,
Авыл белән милләт югала.
Әти-әни, бик борчыдым бугай,
Тыныч булсын сезнең җаныгыз.
Авыл төзек, колхоз гөрләгәндә
Шәп чакларда китеп калдыгыз.
Нано-авыл, нано-милләт булдык,
Юкка чыгып бара кыйблабыз.
Әти-әни, хатым бармаганга,
Дөнья яхшы диеп уйлагыз.