Конулум суук создон ушуй

тушту,
Коодонум запкы менен толо
тушту.
Келгиле жазалычы курч
калемдер,
Конулум аз болсо да, жылый
тушсун.
Кээ бироо, ойлобостон айтып
салат,
Кээ бироо, мин ойлонуп, анан
жазат.
Копчулук мээр тогуп, жакшы
суйлоп,
Конунулунду, бийиктерге алып
учат.
Кокустан бир эле жан кире
коюп,
Коктогу бийиктикти тепсеп
салат.
Кадыры адамдын
баркталбайбы?!
Кайда калды улуулардын
насаатары?!
Карылар отсо жолдон
катарлашып,
Каткырып кулмок тугул четке
кашчук.
Кокуроко колду коюп, баш
ийип,
Кароодон да айыгып, салам
айтчук.
Кочодон коруп, калып
жаштарды мен,
Коз жашым тегерене арман
кылдым.
Кыска кийим, тамеки
колдорунда,
Качмак тугул, жол беришпейт,
четке жылып.
Кинодо коргонсуп мен, чет
олконун,
Конулдо ойлор менен баса
бердим.
Кымча бел, ийменишкен
жаштар кайда?!
Кыргызымдын толун айдай
кыздары кана?!
Колтукташтан уялып, бирге
басчу,
Кадырлуу жигиттери, деги
кайда?!
Капыстан коруп калдым дагы
да мен,
Кетип барат, турдуу жашта
жаш балдар.
"Кечиктик ай болгулачы, азан
айтты,
Келгиле тез мечитке,
барайлыкчы".
Карап да оз кошумо
ишеналбай,
Кулак туруп, мен да турдум
азан тыншай!!!
Кыргызым ыйманынан
тайбаптыр,
Калыптыр кээ бироосу,
адашып!!!
Куш сымал коколой бер бийиктерге,
Кыргызым атын улук ыйык калкым!!!
Кашайган жаным менин тынч
алды го,
Конулум, азан менен жылый
калып!!!
(автор: А. Ганиева)