Худо харом гардондааст чаннатро барои дайус ва онхо дар киёмат ба азобхои сахт гирифтор хоханд шуд. Марди багайрату баномус ва худотарс вакте, ки хохари худро ва ё духтари худро дар чунин хол дид, бояд ки уро ба даст ва ё ба забон манъ кунад, то аз нанги номи дайуси начот ёбад.Хохари мусалмон, дар хакикат шарму хаё ва хичоб барои зан либоси зебанда аст, тамоми мардум хаваси уро мехуранд, хатто ин ки сохибашро банур гардонда дар байни мардум азизу боэхтиром мегардонад. Аммо бехичоби ва бе либоси шариати ва бешармию бехаёги занро дар байни мардум ночиз мегардонад, сифати зан буданашро гум мекунад ва байни мардон монанди бозичае мегардад, ки хар шахсе дар хар чое бо у хазлу шухи мекунад ва эътибори уро аз байн мебарад. Хамшираи азиз, харгиз некбахтию зебогии инсон ва хар як зани мусалмон дар молдорию чиздори ва ё дар бехичоби дида намешавад. Касам ба худо, ки некбахтию зебогии хар як инсон дар тоату ибодат буда, либоси исломи дар бадан доштан аст. Хохари азиз! Дур дор худро аз тамошои мардхои бегона ва аз хилвату бе зарурат сухбат кардан бо онон. Нигах дор худро аз шарри телефонхои дасти ва мобели, ки ин фитнаи нави аср бисёре аз чавондухтарони боиффатро бероха кардааст ва дар доми фиреби мардони хавасбоз афтондааст. Боз дор худро аз нигох кардани филмхои беаслу бегона ва аз нигох кардани суратхои мардхои бегонае, ки дар китобхо ва ё дар мачаллахо мебошанд. Дур дор худатро аз дугонахову хамнишинони бенамозу беруза ва аз хамнишинони бешарму бехичоб, то инхо сабабгори вайрон шудани хаёти ту ва сабабгори берун баровардани ту аз доираи ислом нашаванд, чунки дар урфият мегуянд: "Бо дег нишасти сиёх шави, бо бад нишасти расво шави, бо хуб нишасти зебо шави." Хохари мусалмон, дар хакикат парранда агарчи парвоз карда рузхои дарозро дар сайру гашт гузаронад, дар охири руз боз ба лонаи худ хохад омад, инчунин инсон агар тамоми хаёти худро ба хубию неки ва ё ба бадию расвоги гузаронад, дар охир вафот хохад кард ва уро ба лонаи абадияш, ба кабр дафн мекунанд ва хонаю бошишгохи хар яки мову шумо хамон гури тангу торик хохад буд. Агар дар ин дунё гуфтахои худову расулро ба чо оварда бошем, он гур бароямон мисли касри зебо пурнуру равшан хохад буд ва агар аз гуфтахои худо ва расул берун баромада бошем, он кабр бароямон мисли зиндон торик ва бадтарин чо хохад буд. Хохари азиз агар ту дар ин дунё худотарсу худопараст боши ва бо хичоб боши ва шарму хаё зиннати ту бошад, якин кун, ки ту дар ин дунё дар байни занхо ва дар байни мардуми мусалмон кимматтарину зеботарин хасти, чунки пайгамбари худо (с) гуфтаанд: "Аддунё куллухо матоун ва хайру матоихо аз- завчатус солиха." Яъне тамоми дунё матоъ ва фоида бурдан аст барои инсон ва бехтарин молу чизи дунё зани худотарсу худопарасту бохичоб ва хамсари солеха мебошад. Бубин, ки паёмбари худо (с) ягон чизро бехтарин моли дунё нагуфтаанд, магар зани худотарсу худопарастро ва зани бохичобро, ки ба шавхараш хиёнат накунад, моли уро хифз кунад, бо зинатхояш шавхарашро шод созад, бо атои шавхараш каноат кунад ва уро бо исрофкори ва харчхои бехуда азият накунад ва сирру асрори хонаводагиро ба берун фош накунад.Худованд занхоеро, ки зиннатхои худро ба мардуми бегона нишон медиханд, аз ин кори бадашон манъ карда гуфтааст: ﺭﻮﻨﻟﺍ ﺓﺭﻮﺳ ) ّ.ﻦﻬﺘﻨﻳﺯ ﻦﻳﺪﺒﻳ ﻻ ﻭ ). "Занхо зинатхои худро нишон надиханд дар назди мардуми бегона." Яъне занхо либосхои киматбахоро пушида ва ё гушворахою гарданбандхои тиллои ва ё гайри тиллоиро дар гушхою гарданхои худ овезон карда ба бозорхо ва ё ба кучахо баромада дар назди мардуми бегона нишон надиханд. Зани худотарсу мусалмонро зинат карданаш дуруст аст дар назди шавхараш ва дар даруни хона, хар кадар, ки хохад, на дар назди дигарон дар беруни хона. Занхои худотарсе, ки дар холати зарурат аз хона барои ягон хочат берун мебароянд ва дар хангоми харидуфуруш кардан ягон зиннате аз онхо намоён мешавад, мисли каме аз руй ва ё кафи даст ва ё либоси зебо дар ин холатхо, агар бе касди онхо бошад, барояшон бахшиш аст. Аммо зан агар бе зарурат зебоги карда аз хона берун барояд, малоикахо уро лаънат мегуянд. Фаромуш набояд кард, ки холати зарурат барои зан ин аст, ки ягон мардинае, ки махрами зан бошад дар хона набошад ва ё шавхари зан дар хона набошад, ин холат холати зарурат мешавад, аммо ба гайри зарурату хочат ва ё ба гайри ин холатхои зикршуда, дар берун аз хона, дар кучахо нишастан ва дар бозорхо гаштугузор карданаш харом аст. Худои бузург дар давоми оят барои занхо гуфтааст: ﻲﻠﻋ ّﻦﻫﺮﻤﺨﺑ ﻦﺑﺮﻀﻳ ﻻ ﻭ ﺭﻮﻨﻟﺍ ﺓﺭﻮﺳ ) ّ.ﻦﻬـﺑﻮﻴﺟ ). "Бояд бизананд занхо чодархою руймолхои худро бар гарданхою пешбандхои худ." Дар замони чохилият пеш аз ислом одатхои занхо ин буд, ки вакте ба бозор ва ё ба ягон чо мерафтанд, худро ба руймол ва ё ба чодар намепушониданд, гарданхою муйхояшон ва гушхою пешбандхояшон намоён буд, баъд аз зухуру пайдоиши ислом, худо амр кард занхоро ба пушонидани тамоми бадан, то ки аз дигар занхои бадкору бадрафтор ва аз дигар занхои кофирон фарк дошта бошанд. Амр кард худо занхои мусалмонро ба пушонидани гарданхою муйхои худ ва ба пушонидани сару пешбандхои худ бо руймоли калон ва ё бо хичоб, то мавриди азияти мардони хавасбоз карор нагиранд. Лозим аст барои зан пушонидани тамоми баданаш аз мардуми бегона ва пинхон доштани зиннаташ мисли гарданбанду гушвор ва ё нигин ва ё садои дилфиреби пояфзолаш ва дигар чизхое, ки назари мардонро чалб мекунад. Худои бузург дар давоми оят гуфтааст: ﻭﺃ ّﻦﻬﺘﻟﻮﻌﺒﻟ ﻻﺇ ّﻦﻬﺘﻨﻳﺯ ﻦﻳﺪﺒﻳ ﻻ ﻭ ﻭﺃ ّﻦﻫﺀﺎﻨﺑﺃ ﻭﺃ ّﻦﻬﺘﻟﻮﻌﺑ ﺀﺎﺑﺁ ﻭﺃ ّﻦﻬﺋﺎﺑﺁ ﻲﻨﺑ ﻭﺃ ّﻦﻬﻧﺍﻮﺧﺇ ﻭﺃ ّﻦﻬﺘﻟﻮﻌﺑ ﺀﺎﻨﺑﺃ ﻭﺃ ّﻦﻬﺗﺍﻮﺧﺃ ﻲﻨﺑ ﻭﺃ ّﻦﻬﻧﺍﻮﺧﺇ ﺖﻜﻠﻣ ﺎﻣ ﻭﺃ ّﻦﻫﺀﺎﺴﻧ ﺭﻮﻨﻟﺍ ﺓﺭﻮﺳ ) ّ.ﻦﻬﻧﺎﻤﻳﺃ ). "Зохир накунанд занхо зиннатхои худро дар назди мардуми бегона, магар барои занхо ичозат аст зохир кардани зиннат дар назди шавхарон ва дар назди касоне ки барои занхо махрам мебошанд, падаронашон ва падарони шавхаронашон ва фарзандонашон ва фарзандони шавхаронашон ва бародаронашон ва фарзандони бародаронашон ва фарзандони хохарон ва занхои мусалмон ва гуломхои занхо ва мардони пирсоле, ки хочат бар занхо надоранд ва кудакони хурдсоле ки аз холи занхо хабардор нестанд." (Сураи Нур). Барои занхо ичозат хаст пинхон надоштани зиннат дар назди инхо, аммо дар гайри инхо харом аст. Зиннати зан танхо барои шавхараш аст на барои ягон чо рафтан ва ё на барои бозор баромадан. Пайгамбари худо гуфтаанд: "Занхое ки худбину фахркунанда хастанд дар зиннат кардан барои гайри шавхаронашон, ин занхо мисли як торикие мебошанд ва дар рузи киёмат барои ин торики ягон нуру ягон равшани нест". Азоби илохи аст барои он занхоест, ки вакте ба ягон чо рафтани шаванд, либосхои зебою хушру ва дилфиреб пушида ба кадри тавонашон зинат карда баъд мераванд ва хол он, ки агар ба назди шавхаронашон бираванд мисли дигар чо рафтан зиннат намекунанд. Ин зиннатхои зан ба хотири бегонагон, дар киёмат мисли торикию залолат аст ва барояш рохи начоту халоси нест, азоби худо бар онхо хохад буд, магар он занхое, ки тавба карданд ба суи худо аз гунохонашон ва шавхарони худро рози ва хушнуд кунанд, он занхо шояд начот ёбанд ба фазлу карами худои бузург. БО МО БОШЕД
МЕХРУБОНЕ ДАР ЧАХОН ДОРАМ,КИ НОМАШ МОДАР АСТ
ШАРМУ ХАЁ зеботарин либоси зан Бисёре аз падарону модароне хастанд, ки духтари чавонашон бехичобу бехаё ба дигар мардхои бегона хамсухбат мешаванд ва ё даст ба даст карда ба чое мераванд, дар онхо на шарм дида мешавад на хаё ва худи он падару модарон ин кори чавондухтарро дида фахр мекунанд ва мегуянд, ки фарзандам озод аст, дар ин дунёи дуруза хурсандию шоди кардан бахти чавонии у аст, бехабар аз ин, ки худо уро дар киёмат аз холи фарзандон пурсон хохад кард ва бехабар аз ин, ки агар ба ин рафтори бади чавондухтараш рози буда уро манъ накунад, дайус ба шумор меравад ва дайус он аст, ки зану фарзанди худро хамрохи бегонагон мебинад ва чизе намегуяд ва ба ин хол рози аст, лаънати худо ва лаънати малоикахо бар холи онхо бод!
Худо харом гардондааст чаннатро барои дайус ва онхо дар киёмат ба азобхои сахт гирифтор хоханд шуд. Марди багайрату баномус ва худотарс вакте, ки хохари худро ва ё духтари худро дар чунин хол дид, бояд ки уро ба даст ва ё ба забон манъ кунад, то аз нанги номи дайуси начот ёбад.Хохари мусалмон, дар хакикат шарму хаё ва хичоб барои зан либоси зебанда аст, тамоми мардум хаваси уро мехуранд, хатто ин ки сохибашро банур гардонда дар байни мардум азизу боэхтиром мегардонад. Аммо бехичоби ва бе либоси шариати ва бешармию бехаёги занро дар байни мардум ночиз мегардонад, сифати зан буданашро гум мекунад ва байни мардон монанди бозичае мегардад, ки хар шахсе дар хар чое бо у хазлу шухи мекунад ва эътибори уро аз байн мебарад. Хамшираи азиз, харгиз некбахтию зебогии инсон ва хар як зани мусалмон дар молдорию чиздори ва ё дар бехичоби дида намешавад. Касам ба худо, ки некбахтию зебогии хар як инсон дар тоату ибодат буда, либоси исломи дар бадан доштан аст. Хохари азиз! Дур дор худро аз тамошои мардхои бегона ва аз хилвату бе зарурат сухбат кардан бо онон. Нигах дор худро аз шарри телефонхои дасти ва мобели, ки ин фитнаи нави аср бисёре аз чавондухтарони боиффатро бероха кардааст ва дар доми фиреби мардони хавасбоз афтондааст. Боз дор худро аз нигох кардани филмхои беаслу бегона ва аз нигох кардани суратхои мардхои бегонае, ки дар китобхо ва ё дар мачаллахо мебошанд. Дур дор худатро аз дугонахову хамнишинони бенамозу беруза ва аз хамнишинони бешарму бехичоб, то инхо сабабгори вайрон шудани хаёти ту ва сабабгори берун баровардани ту аз доираи ислом нашаванд, чунки дар урфият мегуянд: "Бо дег нишасти сиёх шави, бо бад нишасти расво шави, бо хуб нишасти зебо шави." Хохари мусалмон, дар хакикат парранда агарчи парвоз карда рузхои дарозро дар сайру гашт гузаронад, дар охири руз боз ба лонаи худ хохад омад, инчунин инсон агар тамоми хаёти худро ба хубию неки ва ё ба бадию расвоги гузаронад, дар охир вафот хохад кард ва уро ба лонаи абадияш, ба кабр дафн мекунанд ва хонаю бошишгохи хар яки мову шумо хамон гури тангу торик хохад буд. Агар дар ин дунё гуфтахои худову расулро ба чо оварда бошем, он гур бароямон мисли касри зебо пурнуру равшан хохад буд ва агар аз гуфтахои худо ва расул берун баромада бошем, он кабр бароямон мисли зиндон торик ва бадтарин чо хохад буд. Хохари азиз агар ту дар ин дунё худотарсу худопараст боши ва бо хичоб боши ва шарму хаё зиннати ту бошад, якин кун, ки ту дар ин дунё дар байни занхо ва дар байни мардуми мусалмон кимматтарину зеботарин хасти, чунки пайгамбари худо (с) гуфтаанд: "Аддунё куллухо матоун ва хайру матоихо аз- завчатус солиха." Яъне тамоми дунё матоъ ва фоида бурдан аст барои инсон ва бехтарин молу чизи дунё зани худотарсу худопарасту бохичоб ва хамсари солеха мебошад. Бубин, ки паёмбари худо (с) ягон чизро бехтарин моли дунё нагуфтаанд, магар зани худотарсу худопарастро ва зани бохичобро, ки ба шавхараш хиёнат накунад, моли уро хифз кунад, бо зинатхояш шавхарашро шод созад, бо атои шавхараш каноат кунад ва уро бо исрофкори ва харчхои бехуда азият накунад ва сирру асрори хонаводагиро ба берун фош накунад.Худованд занхоеро, ки зиннатхои худро ба мардуми бегона нишон медиханд, аз ин кори бадашон манъ карда гуфтааст: ﺭﻮﻨﻟﺍ ﺓﺭﻮﺳ ) ّ.ﻦﻬﺘﻨﻳﺯ ﻦﻳﺪﺒﻳ ﻻ ﻭ ). "Занхо зинатхои худро нишон надиханд дар назди мардуми бегона." Яъне занхо либосхои киматбахоро пушида ва ё гушворахою гарданбандхои тиллои ва ё гайри тиллоиро дар гушхою гарданхои худ овезон карда ба бозорхо ва ё ба кучахо баромада дар назди мардуми бегона нишон надиханд. Зани худотарсу мусалмонро зинат карданаш дуруст аст дар назди шавхараш ва дар даруни хона, хар кадар, ки хохад, на дар назди дигарон дар беруни хона. Занхои худотарсе, ки дар холати зарурат аз хона барои ягон хочат берун мебароянд ва дар хангоми харидуфуруш кардан ягон зиннате аз онхо намоён мешавад, мисли каме аз руй ва ё кафи даст ва ё либоси зебо дар ин холатхо, агар бе касди онхо бошад, барояшон бахшиш аст. Аммо зан агар бе зарурат зебоги карда аз хона берун барояд, малоикахо уро лаънат мегуянд. Фаромуш набояд кард, ки холати зарурат барои зан ин аст, ки ягон мардинае, ки махрами зан бошад дар хона набошад ва ё шавхари зан дар хона набошад, ин холат холати зарурат мешавад, аммо ба гайри зарурату хочат ва ё ба гайри ин холатхои зикршуда, дар берун аз хона, дар кучахо нишастан ва дар бозорхо гаштугузор карданаш харом аст. Худои бузург дар давоми оят барои занхо гуфтааст: ﻲﻠﻋ ّﻦﻫﺮﻤﺨﺑ ﻦﺑﺮﻀﻳ ﻻ ﻭ ﺭﻮﻨﻟﺍ ﺓﺭﻮﺳ ) ّ.ﻦﻬـﺑﻮﻴﺟ ). "Бояд бизананд занхо чодархою руймолхои худро бар гарданхою пешбандхои худ." Дар замони чохилият пеш аз ислом одатхои занхо ин буд, ки вакте ба бозор ва ё ба ягон чо мерафтанд, худро ба руймол ва ё ба чодар намепушониданд, гарданхою муйхояшон ва гушхою пешбандхояшон намоён буд, баъд аз зухуру пайдоиши ислом, худо амр кард занхоро ба пушонидани тамоми бадан, то ки аз дигар занхои бадкору бадрафтор ва аз дигар занхои кофирон фарк дошта бошанд. Амр кард худо занхои мусалмонро ба пушонидани гарданхою муйхои худ ва ба пушонидани сару пешбандхои худ бо руймоли калон ва ё бо хичоб, то мавриди азияти мардони хавасбоз карор нагиранд. Лозим аст барои зан пушонидани тамоми баданаш аз мардуми бегона ва пинхон доштани зиннаташ мисли гарданбанду гушвор ва ё нигин ва ё садои дилфиреби пояфзолаш ва дигар чизхое, ки назари мардонро чалб мекунад. Худои бузург дар давоми оят гуфтааст: ﻭﺃ ّﻦﻬﺘﻟﻮﻌﺒﻟ ﻻﺇ ّﻦﻬﺘﻨﻳﺯ ﻦﻳﺪﺒﻳ ﻻ ﻭ ﻭﺃ ّﻦﻫﺀﺎﻨﺑﺃ ﻭﺃ ّﻦﻬﺘﻟﻮﻌﺑ ﺀﺎﺑﺁ ﻭﺃ ّﻦﻬﺋﺎﺑﺁ ﻲﻨﺑ ﻭﺃ ّﻦﻬﻧﺍﻮﺧﺇ ﻭﺃ ّﻦﻬﺘﻟﻮﻌﺑ ﺀﺎﻨﺑﺃ ﻭﺃ ّﻦﻬﺗﺍﻮﺧﺃ ﻲﻨﺑ ﻭﺃ ّﻦﻬﻧﺍﻮﺧﺇ ﺖﻜﻠﻣ ﺎﻣ ﻭﺃ ّﻦﻫﺀﺎﺴﻧ ﺭﻮﻨﻟﺍ ﺓﺭﻮﺳ ) ّ.ﻦﻬﻧﺎﻤﻳﺃ ). "Зохир накунанд занхо зиннатхои худро дар назди мардуми бегона, магар барои занхо ичозат аст зохир кардани зиннат дар назди шавхарон ва дар назди касоне ки барои занхо махрам мебошанд, падаронашон ва падарони шавхаронашон ва фарзандонашон ва фарзандони шавхаронашон ва бародаронашон ва фарзандони бародаронашон ва фарзандони хохарон ва занхои мусалмон ва гуломхои занхо ва мардони пирсоле, ки хочат бар занхо надоранд ва кудакони хурдсоле ки аз холи занхо хабардор нестанд." (Сураи Нур). Барои занхо ичозат хаст пинхон надоштани зиннат дар назди инхо, аммо дар гайри инхо харом аст. Зиннати зан танхо барои шавхараш аст на барои ягон чо рафтан ва ё на барои бозор баромадан. Пайгамбари худо гуфтаанд: "Занхое ки худбину фахркунанда хастанд дар зиннат кардан барои гайри шавхаронашон, ин занхо мисли як торикие мебошанд ва дар рузи киёмат барои ин торики ягон нуру ягон равшани нест". Азоби илохи аст барои он занхоест, ки вакте ба ягон чо рафтани шаванд, либосхои зебою хушру ва дилфиреб пушида ба кадри тавонашон зинат карда баъд мераванд ва хол он, ки агар ба назди шавхаронашон бираванд мисли дигар чо рафтан зиннат намекунанд. Ин зиннатхои зан ба хотири бегонагон, дар киёмат мисли торикию залолат аст ва барояш рохи начоту халоси нест, азоби худо бар онхо хохад буд, магар он занхое, ки тавба карданд ба суи худо аз гунохонашон ва шавхарони худро рози ва хушнуд кунанд, он занхо шояд начот ёбанд ба фазлу карами худои бузург. БО МО БОШЕД