ՃՇՄԱՐԻՏ ԵՐԿՐՊԱԳՈՒԹՅՈՒՆԸ

«Բայց կգա ժամանակ, և հիմա է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները
հեգով և ճշմարտությամբ կերկրպագեն Հորը, քանի որ Հայրն էլ Իրեն այսպիսի
երկրպագողներ է
փնտրում․ Աստված Հոգի է, և նրանք, որ երկրպագում են Իրեն, պետք է հոգով և
ճշմարտությամբ
երկրպագեն» [Հովհ․ 4;23-24]; Յուրաքանչյուր քրիստոնյայի համար որոշված է,
որ այս
հաղորդակցության ճշմարիտ երկրպագությունը լինի մնայուն և կենդարարար․ Այս
համարներում
ճշմարիտ երկրպագությունը մասնակից լինելը չէ և որոշակի օրենքներ, ձևեր,
ծեսեր և կանոններ
պահելը չէ, այլ ավելի շուտ ներսի խոսքից Տիրոջը կանչելն է հպվելով և
հաղորդակցվելով Հիսուս
Քրիստոսի հետ, որ ճշմարտություն է և իրականություն․ Հոր ցանկությունը մեզ
համար այն է, որ մենք
կարողանանք վայելել և մասնակից լինել Իր Որդու հետ շփման և հաղորդակցման
այս ճշմարիտերկրպագությանը ամբողջ օրը, ամեն օր․ Թե աշխատանքում, թե
դասարանում, թե մեքենա վարելիս, թե
ընկերոջ հետ զրուցելիս կամ ուրիշ քրիստոնյաների հետ հանդիպելիս Նրա
ցանկություննայն է, որ մենք
շփվենք և հաղորդակցվենք մեր Տիրոջ հետ․ Նորից մենք պետք է փառաբանենք և
շնորհակալ լինենք
Տիրոջը, որ Նա ոչ միայն ասել է, թե մենք պետք է կանչենք Իրեն Հոգով և
ճշմարտությանբ Իրեն
երկրպագելով, այլև Նա մեզ տվել է շատ գործնական և պարզ ճանապարհ այս
ճշմարիտ
երկրպագությամբ Իրեն հպվելու համար․ Աստվածաշունչը մեզ պարզ օրինակներ է
բերում ցույց տալու,
որ մենք կարող ենք Տիրոջը հպվել և ճաշակել երկրպագությամբ Նրա անունը
պարզապես կանչելով․
Մատթ․ 8;2-ում մենք կարդում ենք․ «Եվ ահա մի բորոտ գալով երկրպագում էր
Նրան ասելով, Տեր․․․»․
Հետո Մատթ․ 15;25-ում մենք կարդում ենք, «Բայց կինը եկավ և երկրպագեց Նրան
ասելով, Տեր․․․»․
Այս համարները օգնում են մեզ տեսնել, որ մենք կարող ենք մասնակից լինել
ճշմարիտ
երկրպագությանը ցանկացած տեղում, ժամանակ և իրավիճակում․ Ինչպիսին էլ որ
լինի մեր
անմիջական հանգամանքը, մենք կարող ենք երկրպագել Նրան, պարզապես, աղոթելով․
«Ով Տեր, ով
Տեր»․ Շատ քրիստոնյաներ գտնում են, որ երբ գայթակղված և վշտացած կամ նման
մի վիճակում են,
միայն Նրա անունը «Ով Տեր» շշնջալը նրանց բերում է Տիրոջ հետ ճշմարիտ շփման
ու
հաղորդակցության և անձից, մեղքից ու աշխարհից լիակատար ազատագրման․ Երբ
մենք ներսի
խորքից այսպես կանչում ենք Տիրոջը, ունենք մեր մեջ հոսող և շարժվող
Քրիստոսի և Նրա կյանքի
ներքին խորը զգացումը․ Սաղմոսներում մենք զգում ենք, որ երբ
սաղմոսերգումները աղոթում էին
Տիրոջը, նրանք կանչում էին «Ով Տեր» ավելի քան 180 անգամ․ Մի առիթով
սաղմոսերգուն ասաց․ Ես իմ
ամբողջ սրտով աղաղակեցի լսիր ինձ, «Ով Տեր» [Սաղմ․ 119;145]․ Մեկ ուրիշ
դեպքում մեկն ասում է․
«Հետո ես Տիրոջ անունը կանչեցի Ով Տեր» [Սաղմ․ 116;4]; Իսկապես, Տիրոջը
կանչելը դյուրին բան չէ, թեև
շատ պարզ և գործնական է․ Այս եղանակով մենք կարող ենք ամեն օր, ամեն պահ
հպվել և ճաշակել
Քրիստոսին որպես մեր ներսի բավարարվածություն և ուրախություն․
Աստվածաշունչը Հայտ․
19;4-ում տալիս է ճշմարիտ երկրպագության մեկ ուրիշ օրինակ․ «Եվ քսանչորս
երեցները և չորս
կենդանիները ընկան և երկրպագեցին Աստծուն, որ գահի վրա նստած է, ասելով «
Ամեն, Ալելույա »․
Երկրորդ Կորնթ․ 1;20-ն ասում է․ « Որովհետև որքան Աստծո խոստումներ կան Նրա
մեջ Այո են, այդ
պատճառով Իր միջոցով է նաև Ամենը Աստծուն, Աստծո փառքի համար մեր
միջոցով>> Վիթնես Լի