Հե՜յ, ուր փախար պատանության անսանձ ձի

Հուր հրեղեն նժույգ վայրի, լեռնակա՜ն,
Ե՞րբ մոխրացան կայծակները հրալի
Արձակվող քո սմբակներից բոցկլտան:
Ո՞վ է հիմա ասպետն այն սեգ,սխրալի
Նստած՝ առույգ,ամենազոր միջկունքիդ,
Ո՞ւմ ես տանում դե՜պի ծեգը լուսալի
Թողած ինձ մութ մայրամուտում թիկունքիդ:
Վերադարձիր, իմ թարմության հանգրվան
Գեթ մի պահ տար ինձ աշխարհն այն հեքիաթի ,
Ուր երբեմնի,դրախտի այգուց մայրական
Դու՜րս ելա ես,թնդաց ճիչը երկունքի:
Հե՜յ, իմ դալար կյանքի հավքեր պանծալի
Ո՞ւր չվեցիք, այդպես արագ հեռացաք,
Թևեցիք դե՜պ ծերպերն ի վեր լեռների
Թողնելով ինձ ծոցում վիհերի անտակ:
Ետ թևածեք իմ մաքրության փարոսներ
Խոյացեք դե՜պ անդունդները անհատակ,
Այնտեղ բանտած կյանքս որբ ու տնավեր
Տարե՜ք՝ձեզ հետ մի պահ ճախրեմ սանձարձակ:
Դուք շավիղներ,իմ քայլերի ոտնաբաց,
Իլիկ սրտիս մանած թելեր գալարուն,
Դուք էլ այժմ տատասկներով շղարշված
Անթեղել եք խաս հետքերն իմ դալարուն:
Ընծայեք ինձ մի ակնթարթ բաղձանքիս
Բաց արեք ձեր թավշե տեսքը ոսկելույս,
Գեթ ակնթարթ նայեմ մատղաշ հետքերիս
Գեթ վարկյանով բուժեմ սիրտս փշահյուս:
.. .. ..
Կարոտահար սիրտս այսպես սաղմոսեց,
Որ արյունը չսառչի հունում մշտաբար,
Դալար կյանքի թևիկներով սավառնեց
Վառ հուշերի կապույտներում կենսարար:
Արտավան Ս