იცი, დილით რომ ვიღვიძებ,

შენი სახე მელანდება,
ღამე როცა ძილს ვაპირებ,
სახელი გონს არ მშორდება...
ისევ ვტირი, ისევ ვდარდობ,
მაგრამ დღე კი კვლავ თენდება...
ვერ ვივიწყებ მე შენს თვალებს,
ფირუზის ფერს რომ ედრება...
მინდა ვიყოთ, მუდამ ერთად,
თანაც გული აღარ კრთება,
ვეღარ მალავს თავის გრძნობებს,
ენატრება შენი ვნება...
საფლავშიკ კი გამოგყვება,
ოღონდ იყოს შენთან ერთად,
ვერ ივიწყებს ის შენ სხეულს,
ადამის ტანს რომ ედრება...
სიბნელეში შიში მიპყრობს,
მარტო ყოფნას ვერ ვეგუე,
სისხლიც უკვე მითეთრდება
თმა კი თავზე აღარ მრჩება...
იცი, დილით რომ ვიღვიძებ,
შენი სახე მელანდება,
სახელი გონს არ მშორდება,
წლებიც უფრო მემატება...