ЁМFИР

Ёмғир тинай демас.
Булут ичида
Кўзга элас-элас кўринади қир…
Очиқ дарвозадан кирар, шом тушмай
Подадан айрилган бир қари сигир.
Ортида уст-боши ивиб қолган чол –
Қозиққа илади чилвир-арқонни.
Ўзича ғудраниб,
Кампир бузади –
Сандиқ устидаги кичик тахмонни.
Иссиқ кийим-кечак олиб, хаёлан
Чолидан ўпкалаб, уни тергайди:
”Битта сигирни деб…
Ўтган йилгидек
Шамоллаб қолмаса тағин, гўргайди”.
Чоли гапирмайди.
Ўйлаб ўтирар
Усти ёпилмаган тандирхонани.
Ёзда тузатмоққа қўли тегмади,
Кампирига топди юз баҳонани.
Ташқарида ёмғир…
Чол ва кампирнинг
Кафтлари дуога очилар.
Ўчоқ ёнидаги дорга илинган
Чолнинг кўйлагидан томар томчилар…
АВЛИЁХОН ЭШОН