Quloq tuting birodar aytay sizga hikoyat, Shoyad buni eshitib topgaydirsiz hidoyat.

Ulim kelar tusatdan, bir yigit barvaqt uldi, Gunohlari bor ekan, qabri g'avg'oga tuldi. Yillar utdi oradan, yigit qiynalib yotar, Kutarilmas azoblar, kundan-kun bular battar. Ammo bir kun qabrga keldi ikki farishta, Zulmat bosgan bu qabr birdaniga yorishdi. Farishtalar dedilar: "Bitdi qabr azobi, Endi sizga bulmagay Allohimning gazabi. Bu sovg'alar siz uchun, sovga bulsin muborak, Bizlarning kelishimiz sizga jannatdan darak". Yigit dedi: "Malaklar sizlar shoshib kelibsiz, Loyiqmasman sovg'aga, siz adashib kelibsiz. Orzularim kup edi, ulib ketdim armonda, Loyiqmasman sovg'aga, meni qilmang sharmanda. Yotaverib bir joyda kunikdimku sabrga, Olib borib beringlar uni boshqa qabrga". Farishtalar dedilar : «Biz qilmaymiz hech xato, Bu sovg'alar siz uchun, sizga qilingan ato. Jon oluvchi farishta joningizni olgandi, Usha payti beshikda farzandingiz qolgandi. Insonlarga farzandlar beriladi omonat, Omonatga xiyonat - urgatmasa diyonat. Ayolingiz tarbiya qildi yolgiz bolani, Farzandingiz shu bugun urgandi bismilloni. Qabringizni tark etar endi azob-g'avg'olar, Diyonatli farzanddan kelaverar sovg'alar. Yaxshi qolgin ey yigit, sözimiz rostdir ishon", Farishtalar ketdilar, qabr buldi nurafshon. Oxiratni unutdik dunyolarga berilib, Savob ishni or bildik, gunoh qildik kerilib. Bismilloni urganib shuncha savob bulsa gar, Qancha savob bularkan Qur'on uqisa agar. Duo qiling azizlar, farzandlar olim bulsin, Biz qabrda yotganda qabrimiz nurga tulsin !!!!