უდაბნოში, რომ აღმოვჩნდე,შენ ერთი ჭიქა ქყალი ხარდასაწყისშივე გეტყვი რომ,ო, რა მაგარი ქალი ხარშავი ღვინის გაქ ტუჩები, მაშინ ,როდესაც ლოთი ვარდა როცა თრობა მინდებამეც შენთან სტუმრად მოვდივარ.

აი მაშინ კი დავთვრები,ჩავიძირები სასმელშიიმას ალერსით გადმოგცემ,რასაც არ გეტყვი სათქმელში.ცხოვრებას რისკით შევხედავ,სიკვდილ–სიცოცხლის მკვლევარად,თუ მთამსვლელობა შევძელიმე შენ დაგიპყრობ მწვერვალად.ღრუბლებს კი ნუ ეფარები,გიხდება მათგან გამოსვლამე, რომ მთის მწვერვალს დავიპყრომშენ მზის იქნები ამოსვლავარდების ზღვაში გიხილე,ლექსი გიძღვენი უთქმელივარდებს სურნელი აღარ აქვთ,ვარდებს აქვთ შენი სურნელიხედავ რა ქალი ყოფილხარ ?შენსკენ ლტოლვა, რომ დიდია.შენზე მაგარი კაიფიმე სულ ფეხებზე მკიდია...ეს ვარდები კი სუყველაგრძნობებით მოქარგულია,არც ერთი არ მიყიდია,სუყველა მოპარულია...