ძვრიფასო მარიამ, როგორ ბრძანდებით ,

არ მოგიწერიათ რამდენი ხანია,
თბილისში აპრილი დაგვიდგა თავდებით ,
და როგორც ქუჩაში , სულშიც წვიმს მარიამ ,
ელვაა ზეცაში , ჭექა და ქუხილი
ქალაქი წვიმების სურნელით მთვრალია ,
მე თქვენი დაკარგვის მომაწვა წუხილი ,
ამიტომ მოგწერეთ ძვირფასო მარიამ .
გავბედე და ლექსად მოგწერეთ თავხედმა ,
დრომ ჩემი ცხოვრება რარიგად არია,
დილით რომ თქვენი თმა საწოლზე არ მხვდება
და თქვენი სიცილიც არ მესმის მარიამ,
რამდენჯერ სიკვდილის სუდარა ვითხოვე
ეს ალბათ ბავშვური სისუსტის ბრალია
ყოველ ღამ თვითმკვლელი ფიქრები მიხმობენ
ყოველ ღამ ვკვდები და ვცოცხლდები მარიამ .
დამღალეს ქალებმა გარბიან უკვალოდ
დამღალეს ძალიან , ძალიან ,ძალიან
გადაწყდა დღეიდან ვიქნები უქალოდ
გზაც დამილოცია ძვირფასო მარიამ.
წვიმს, როგორც იმ ღამით ჩუმად რომ გითხარით ,
ჩურჩულით მიყვარხარ, მიყვარხარ მარიამ .
მერე თქვენც წახვედით დასრულდა სიზმარი
მე ქუჩას გავყევი სველსა და ქარიანს ,
ძვირფასო მარიამ თქვენს მანდილს ვინახავ
ნიავს არ ვაკარებ სულ თავზე ვევლები ,
ნუ დარდობთ ტკივილი მე ბევრი მინახავს ,
წვიმს , როგორც იმ ღამეს გეგონა ცრემლები
მერწმუნეთ არ ვტირი , არ ვტირი მარიამ
ჩემი ხსნა ქრისტეა და მისი ჯვარია ♥
ლექსი რომელზეც უბრალოდ ვგიჟდები ♥