ამ ქვეყნად ყველაზემეტად შენ მწამდი,ამ ქვეყნად მხოლოდ შენი მჯეროდა,ამ ქვეყნად შენ ერთი ცხოვრება მყავდიდა ბედნიერი მომავლის მჯეროდა.

ახლა კი ვებრძვი უამრავ ტკივილსდა ყოველღამეს ფიქრში ვათენებ,ამ წამსაც შენზე ფიქრებიმიჭირს,მაგრამ ამტკივილს ვერავის ვაჩვენებ.
ყოველ სიტყვაში,ყოველ ქცევაში,ისევდაისევ სენ მახსენდები,მე გამაგიჯებს ეს მონატრება,არადა შენ კი არც გახსენდები.
არაფერს არ გთხოვ უბრალოდ მინდა,რომ ერთხელ მაინც ჩემს გვერდით იდგედა მიყურებდე ისევ თვალებში,როგორც აქამდე,თუ გახსოვს კიდევ..
აი იმმზერით როცა მიმზერდი,საოცრად თბილად,საოცრად ნაზად,მაშინ ამბობდი "ჩემო პატარავ",მაგრამ დამიჯდა ხედავ რის ფასად?
მაგრამ რას ვიზამთ რთული ყოფილა,მეც შევეგუე თითქოს მარტივად,მხოლოდერთს გეტყვი,და ესიცოდე,მე შენ მიყვარხარ...