“არა, მეგობარო, აქ უარესია, აქ გაიფანტება იმედი, ნიჭი.

აქ ქრება ოცნება, ოცნება – მესია, ღვინით და თუთუნით სიმშვიდეს ვიმკით. არა, მეგობარო, არა ღირს ცხოვრება, არა ღირს ცხოვრება, რომც იყო ქრისტე, არა ღირს ნუგეში თუ ყულფის მორგება, არა ღირს!.. არა ღირს!.. რა გითხრა კიდევ. არა, მეგობარო, არა ღირს ღიმილი, მე ვიცი, ღიმილსაც დაახრჩობს ბოღმა, არა ღირს, იცხოვრო ღმერთივით, ვირივით, არა ღირს, იცხოვრო ფხიზელმა, ლოთმა. არა, მეგობარო, არა ღირს სიმშვიდე, არა ღირს იყვირო, გაჩუმდე მორცხვად, არა ღირს სიყვარულს, სიხარულს იმკიდე, ტალახში გასვრიან სიწრფელეს როცა. არსებობს წამება, წამების სიჩქარით შენს ხსოვნას ვაჩუქე ერთ-ერთი წამი, ტკივილით, უაზროდ რაღაცა გითხარი უშენო, თოვლიან, ყინვიან ღამით. არა, მეგობარო, აქ აღარ დაბრუნდე, აქ გაგეფანტება ოცნების ნიჭი, ოცნება დაალპეს, წაბილწეს, გაქურდეს, ცრემლსაც კი დაკარგავ ლამაზი ბიჭი.” /*