Içəri daxil oldum.Bir az ətrafıma göz gəzdirdim,nəzərdən keçirdim.Hər kəs öz sevdiyi insanla əl ələ tutub gəzirdi.Bura çox gözəl idi.Vaxt keç irdi.Bu otaqda bir tək mən yalqız qalmışdım.Və bir gün bu otağa başqa bir qız da daxil oldu.Mən onu ilk görəndən sevmişdim.O bu sevgi adı məkanda qaldıqca gündən günə ona bağlanırdım.Bir müddət onunla çox yaxın oldum.O öz həyatını mənə danışdı.Məndə öz sirlərimi ona dedim.Ama onu sevdiyimi demekdən qorxurdum.Qorxurdum ki,məni rədd edər.Vaxt keçdikcə aradakı münasibət daha da ciddiləşdi.Mən bir gün ona sevgi şeiri yazıb,göstərdim.Soruşdum: -Necədi? O dedi: -Çox qəşəngdi.Bilmək olar bunu kimə yazmısan? Mən cəsarətimi toplayıb dedim: -Sənə yaımşam.Mən səni çox sevirəm... Və bir anlıq onun üz ifadəsi dəyişdi.Mən bunun pis qurtaracağını hiss edirdim. O cavab verdi: -Məndə səni sevirəm.Amma bir dost kimi.. Elə o an qanadlarım qırıldı.Özümü hiss etmirdim.Bu çox pis hissdi.Onu yaşayanlar bilir.Etrafıma baxırdım.Hamı danışırdı.Ama oların səsini eşitmirdim.Bir neçə saniyə kar və lal olmuşdum.Ona baxırdım.O isə mənə...Düşündüm ki,bu necə ola bilər?O niyə mənimlə dost qalmaq istədi?Və bir az vaxtdan sonra özümə gəldim.O hiss edirdi ki,mən onsuz qala bilmərəm.Amma ikimiz üçündə ən yaxşını etdi.Məndən yavaş- yavaş uzaqlaşdı... O getdikdən sonra mən sevgi adlı bu otaqda tək tənha qaldım.Artıq hiss edirdim ki,buranı tərk etməkiyəm.Çıxıb getdim... Bir müddətdən sora yalnızlığıa öyrənə bilmədim və yenə öz otağıma qayıtdım.Dedim burda bir az qalsam yəqin sevdiyim insanı taparam.Mən axtarışa çıxdım.Bir qəlbimə yatan qız tapdım.Söhbətləşdik,bir-birimizi tanıdıq.O mənimlə dost qalmasın diyə əvvəlcədən onu sevdiyimi etiraf etdim.O da səmimi hisslərinin olduğunu bildirdi.Gündən-günə bir-birimizə bağlandıq.Amma bir gün o mənim dediyimə əməl etmədi və məni geri çevirdi.Susdum və sevgimizin xətrinə heç nə demə dim.Ad günüm oldu.Hamı təbrik edirdi.Hədiyyələr göndərdilər.Amma üzüm gülmürdü.Çünki o yanımda deyildi.Heç məni təbrikdə etmədi.Ûstündən vaxt keçdi.Bir çox söz söhbət oldu və biz ayrıldıq.Həmin gün əsəblərimə hakim ola bilmirdim.Çox acı dil olmuş dum.Eh ne isə...Buda belə getdi.. Bu dəfə özümə söz verdim ki,sevərkən diqqətli olacam.Sevgi artıq mənim üçün odla oynamaq kimi idi.Elə həmin vaxtlarda bir qız həyatıma daxil olmaq istədi.Evvəlcədən deyim kh,onunla soyuq danışdım.Çünki,qızlara,oların səmimiyyətinə inanmırdım.Sevgiyə də inamım itmişdi.Amma o mənim qəlbimi oğurlamağı bacardı.O sanki xəyallarımda canlandırdığım ideal qadın obrazı idi.Günlər keçdi biz görüşdük.Onun gözləri,səsi məni valeh etdi.Ancaq hər şeyin qüsuru olduğu kimi asta-asta onunda qüsurunu kəşf etdim.O mənim dediklərimə əməl etmir və yalan danışırdı.Və bunlara görə aramızda soyuqluq yarandı.Indi bilirəm ki,bunu oxuyursan.Bil ki,mən artıq heç kəsi qəlbimə buraxmayacam.Bu qədər qəlb əzabı,könül qırıqlığı yetər!!!Bir çox qızlar səf etdikdən sonra oğlana "Məni bağışla" deməklə kifayətlənir.Bax həmin qızlara da deyim: -Sevdiyiniz insanın qədrini bilin.Bəlkə arada söz söhbətlər olur.Bunu araşdırın.Insanlar çox vəfasızdı.Və ən əsas da sevgilivizin qədrini bilin.Heç vaxt qəlbini qırmıyın.Ûrək yarası heç vaxt sağalmır... Mən xoşbəxt ola bilmədim.Ola bilsin ki,xoşbəxtliyi sevgidə axtarmaq mənə aid deyil.Esas odu ki,siz xoşbəxt olun.Bir birinizin qədrini bilin…
MİRİ Seyidov
BƏXTSİZ CAVAN Bir gün sevgi adlı qapını açdım.
Içəri daxil oldum.Bir az ətrafıma göz gəzdirdim,nəzərdən keçirdim.Hər kəs öz sevdiyi insanla əl ələ tutub gəzirdi.Bura çox gözəl idi.Vaxt keç irdi.Bu otaqda bir tək mən yalqız qalmışdım.Və bir gün bu otağa başqa bir qız da daxil oldu.Mən onu ilk görəndən sevmişdim.O bu sevgi adı məkanda qaldıqca gündən günə ona bağlanırdım.Bir müddət onunla çox yaxın oldum.O öz həyatını mənə danışdı.Məndə öz sirlərimi ona dedim.Ama onu sevdiyimi demekdən qorxurdum.Qorxurdum ki,məni rədd edər.Vaxt keçdikcə aradakı münasibət daha da ciddiləşdi.Mən bir gün ona sevgi şeiri yazıb,göstərdim.Soruşdum: -Necədi? O dedi: -Çox qəşəngdi.Bilmək olar bunu kimə yazmısan? Mən cəsarətimi toplayıb dedim: -Sənə yaımşam.Mən səni çox sevirəm... Və bir anlıq onun üz ifadəsi dəyişdi.Mən bunun pis qurtaracağını hiss edirdim. O cavab verdi: -Məndə səni sevirəm.Amma bir dost kimi.. Elə o an qanadlarım qırıldı.Özümü hiss etmirdim.Bu çox pis hissdi.Onu yaşayanlar bilir.Etrafıma baxırdım.Hamı danışırdı.Ama oların səsini eşitmirdim.Bir neçə saniyə kar və lal olmuşdum.Ona baxırdım.O isə mənə...Düşündüm ki,bu necə ola bilər?O niyə mənimlə dost qalmaq istədi?Və bir az vaxtdan sonra özümə gəldim.O hiss edirdi ki,mən onsuz qala bilmərəm.Amma ikimiz üçündə ən yaxşını etdi.Məndən yavaş- yavaş uzaqlaşdı... O getdikdən sonra mən sevgi adlı bu otaqda tək tənha qaldım.Artıq hiss edirdim ki,buranı tərk etməkiyəm.Çıxıb getdim... Bir müddətdən sora yalnızlığıa öyrənə bilmədim və yenə öz otağıma qayıtdım.Dedim burda bir az qalsam yəqin sevdiyim insanı taparam.Mən axtarışa çıxdım.Bir qəlbimə yatan qız tapdım.Söhbətləşdik,bir-birimizi tanıdıq.O mənimlə dost qalmasın diyə əvvəlcədən onu sevdiyimi etiraf etdim.O da səmimi hisslərinin olduğunu bildirdi.Gündən-günə bir-birimizə bağlandıq.Amma bir gün o mənim dediyimə əməl etmədi və məni geri çevirdi.Susdum və sevgimizin xətrinə heç nə demə dim.Ad günüm oldu.Hamı təbrik edirdi.Hədiyyələr göndərdilər.Amma üzüm gülmürdü.Çünki o yanımda deyildi.Heç məni təbrikdə etmədi.Ûstündən vaxt keçdi.Bir çox söz söhbət oldu və biz ayrıldıq.Həmin gün əsəblərimə hakim ola bilmirdim.Çox acı dil olmuş dum.Eh ne isə...Buda belə getdi.. Bu dəfə özümə söz verdim ki,sevərkən diqqətli olacam.Sevgi artıq mənim üçün odla oynamaq kimi idi.Elə həmin vaxtlarda bir qız həyatıma daxil olmaq istədi.Evvəlcədən deyim kh,onunla soyuq danışdım.Çünki,qızlara,oların səmimiyyətinə inanmırdım.Sevgiyə də inamım itmişdi.Amma o mənim qəlbimi oğurlamağı bacardı.O sanki xəyallarımda canlandırdığım ideal qadın obrazı idi.Günlər keçdi biz görüşdük.Onun gözləri,səsi məni valeh etdi.Ancaq hər şeyin qüsuru olduğu kimi asta-asta onunda qüsurunu kəşf etdim.O mənim dediklərimə əməl etmir və yalan danışırdı.Və bunlara görə aramızda soyuqluq yarandı.Indi bilirəm ki,bunu oxuyursan.Bil ki,mən artıq heç kəsi qəlbimə buraxmayacam.Bu qədər qəlb əzabı,könül qırıqlığı yetər!!!Bir çox qızlar səf etdikdən sonra oğlana "Məni bağışla" deməklə kifayətlənir.Bax həmin qızlara da deyim: -Sevdiyiniz insanın qədrini bilin.Bəlkə arada söz söhbətlər olur.Bunu araşdırın.Insanlar çox vəfasızdı.Və ən əsas da sevgilivizin qədrini bilin.Heç vaxt qəlbini qırmıyın.Ûrək yarası heç vaxt sağalmır... Mən xoşbəxt ola bilmədim.Ola bilsin ki,xoşbəxtliyi sevgidə axtarmaq mənə aid deyil.Esas odu ki,siz xoşbəxt olun.Bir birinizin qədrini bilin…