იცი ხანდახან როგორ მინდა ვიღაცას ვანაღვლებდე ...

ვიღაც
განიცდიდეს ჩემს პრობლემებს.. ტკიოდეს ჩემი ტკივილი...რა ძნელია
გაცნობიერება იმის, რომ გარშემო სულ მსახიობები გახვევია...როცა არავინ
არის ისეთი ვინც ჩაწვდება შენს "ღიმილს" ... თუმცა უკვე მეც
ყალბი ვარ ... მეც ვმსახიობობ...ვიქეცი ისეთად როგორებსაც ვებრძოდი....
დავიღალე აღარ მინდა ამ რეალობაში ცხოვრება, მინდა ბოლო ხმაზე ვიყვირო
"გაჩერდით შეწყვიტეთ ეს უნიჭო სპექტაკლი!!!" მაგრამ ვაგრძელებ ჩემი
უხარისხო როლის თამაშს... "მადლობ კარგად ვარ"... მეც მიყვარხარ....
მაღიზიანებს საკუთარი თავი...სული მეყინება..