ეს ცხოვრება მალე ქრება,

ჩვენ კი ბევრი გვგონია,
დრო რომ გადის მერე ვხვდებით
რა ცოტა დრო გვქონია,
დრო ქარია, ჩაგვიქროლებს,
წავა.......დაიკარგება,
ჯერ ცეცხლივით იგიზგიზებს,
ბოლოს კვამლად გაქრება.
დროს ღიმილი, ფერება და
სიყვარული სჭირდება,
დრო რომ გადის მერე ვხვდებით
რა ბევრი დრო გვჭირდება,
სიცოცხლე თუ მალე ქრება
და ყოველდღე ბინდდება,
ყველა წუთი საკვირველი
წავა......გაგვიფრინდება,
და ასე რომ ცოტა დრო გვაქვს
სიკეთის შესაქმნელად,
ღმერთმა ყველას მოგვცა ძალა
სილამაზის სამღერლად,
დრო კი მიდის არ ჩერდება
( ადვილია სათქმელად? )
ეს ცოტა დრო მაინც კმარა
სიყვარულის საქმნელად!