Իմ պարտեզս տխրեց չորացավ,

Պարտեզիս վարդը հեռացավ,
Առանց վարդ, էլ ինչ պարտեզ,
Հոգիս դատարկ,շրջում եմ ես;
Վարդս չկա պարտեզիս մեջ,
Շրջում եմ մոլոր,փնտրում իմ վարդիս,
Չգիտեմ ինչ անել,արդյոք,
Կորցրեցի իմ վարդիս,ծաղիկը պարտեզիս;
Աշխարհը այս անիրավ,
Հոգիս արեց ,քար ու քանդ,
Պարտեզս տխրեց չորացավ,
Հոգիս դատարկվեց,ամայացավ;
Այսպես է կյանքը,
Աշխարհի կարգը,
Հենց տեսնում ես,վարդը,
Պոկիր անխնա,թեկուզ փշոտ է նա;
ԱՇՈՏ ԱՇՈՒՆՑ: