Qaysi uyning sham’idur qaysi joyda xonasi, O‘rtadi jonni so‘rang kimni erur jononasi. Bu zamon dinu dilimni xonavayron ayladi Bilmadim kimning erur ul munisi hamxonasi. Lablarining bodasi hargiz labimdan ketmasin Kimga so‘z bermish vafodor, ishq to‘la poymonasi. Bu saodat sham’ining azmi erur kimga nasib, Siz go‘zal yuzdan so‘rang, kimdur uning parvonasi. Har kishi afsun bilan tortmoqchi ammo bilmadi Tortadur nozik dilim kimni qiziq afsonasi. Yora ul oy yuzli yulduz chehrali oliy nishon Qaysi konning gavhari, kimning erur durdonasi. Siz go‘zal yuzdan so‘rang, kimdur uning parvonasi. Qaysi uyning sham’idur qaysi joyda xonasi. Qildi ichmasdan labini bodasi dilni qaro Kimga ulfat kim erur, ham kosa ham paymonasi. Ohkim hofiz dilim devonadur sansiz dedim, Sho‘x tabassum birla bu kimning dedi devonasi. Qaysi uyning sham’idur qaysi joyda xonasi, O‘rtadi jonni so‘rang kimni erur jononasi. O‘LTIRUR Bir ajib bog‘ ichra janon o‘ltirur, Sochlarin yoyib shamol o‘ynab turur, Sezmayin qoldi yoniga borganim Oh sanam muncha parishon o‘ltirur. Qoshlari oyni o‘rog‘in eslatar, Ko‘zlari yulduz chirog‘in eslatar, Shul sanamni bilmadim kim o‘ylatar, Barcha gullar shunga hayron o‘ltirur. O‘z-o‘zicha jilmayib qo‘yganda ul, Yerda oftob nur sochib turganda ul, Ushbu damda kimnidur suyganda ul, Qaddi larzon, zulfi marjon o‘ltirur. Shul sanamni kuygani kelmasmikin, Yoki oni kutganin bilmasmikin, Shul sanamni suygani bizmasmikin, Men bu yonda qancha sarson o‘lturur. Bir ajib bog‘ ichra janon o‘ltirur, Sochlarin yoyib shamol o‘ynab turur, Sezmayin qoldi yoniga borganim Oh sanam muncha parishon o‘ltirur. DIYDALAR Husning oldida yorishgay g‘am to‘la bu diydalar, Dardi yo‘qlar ko‘rsa hamki qalbim beun tintalar. Husningu odobu xulqing barchani qilmish asir, Tahsin aytmish senga yuz minglab qadar volidalar. Bu jahon oyinasida bir ko‘rish ishqi bilan, Necha Xusrav necha Farhod oyina oldidalar. Senku Laylidan go‘zalroq hamda Shirindan shirin, Jon olar lutfing valekin jon ato bu xandalar. Andijondin topmayin bordim Samarqand, Xorazm, Qayga bormay menga hamdam qancha oshiq yo‘ldalar. Menga derlar bedavo oshiq senga yo‘l qaydadur Necha Farhod tog‘u toshda qancha Majnun cho‘ldalar. Menki oshiqlik yo‘lidin qaytmasam oxir kelib, Oshino bo‘lg‘ayki albat muazzam mavludalar. Husning oldida yorishgay g‘am to‘la bu diydalar, Vasling izlab kecha-kunduz tanda jonim qiynalar. EY DO‘ST Ey, do‘st ancha yo‘lni yurib qo‘ydik biz, Yomonu yaxshini ko‘rib qo‘ydik biz, Kelib bu dunyoda ne qilding desa Odamg‘a odamlik qilib qo‘ydik biz. Kimlarga yoqmadik kimlarga yoqdik, Ishqning ummonida mavjlanib oqdik, Habibim dermu deb termulib boqdik, Qalbda ishq olovin yoqib qo‘ydik biz. Halolu poklikdan yiroqlab ba’zan, His va ehtirosga to‘lib yotdik biz, Tumanlar ichinda tentirab oxir Iymon eshigini kelib ochdik biz. Kimdir yo‘limizga g‘ov bo‘lmoq bo‘ldi, Kimdir jonimizga chang solmoq bo‘ldi, Kimdir uyimizga o‘t qo‘ymoq bo‘ldi, Tavakkal Alloh deb turib qo‘ydik biz. Yaxshilik yig‘lab, so‘ng kulganin ko‘rdik, Yomonning jazosin olg‘anin ko‘rdik, Sotqinning sarmisor bo‘lg‘onin ko‘rdik, Haqning haqligini bilib qo‘ydik biz. Ey do‘st, bu dunyoning poyoni yo‘qdur, Kim shohu kim gado kim och, kim to‘qdur, Bunda kelganning hech ketgisi yo‘qdur, Ajib bir dunyog‘a kelib qoldik biz. Yomonlik oxiri zimiston tuman, Yaxshilik oxiri go‘zal bir chaman, So‘rsangiz chamansan va yoki tuman, Ezgulik urug‘in ekib qo‘ydik biz. Hotami toylarni Olloh ham sevar, Mardlik ham nomardlik yonma-yon yurar, G‘irrom ham g‘oliblik davosin qilar, Bunga istehzoli kulib qo‘ydik biz. Olamni yaratgan qodiri qudrat Kimga qilich bermish kimlarga hikmat, Niyat shu tirikmiz baholi qudrat Yaratganga qullik qilmoq bo‘ldik biz. Ey, do‘st ancha yo‘lni yurib qo‘ydik biz, Yomonu yaxshini ko‘rib qo‘ydik biz. EMAS Nozaninlar, benavolarga tarahhum aylangiz, Lutf agar yo‘qtur g‘azab birla takallum aylangiz. Gah buyuk, gah past giryon ko‘rsangiz ushshoqni, Qosh kulmassiz nihon bori tabassum aylangiz. Biz fano tuprog‘i bo‘ldik dayr aro ey ahli zuhd, Xonaqoh sahnida siz bahsi taqaddum aylangiz. Ey mug‘anniylar, Navoiy mast edi kech uyg‘onur, Oni uyg‘otmoqqa bir dilkash tarannum aylangiz. Sumbulim Layli ochibdur yel kibi raso emas, Dog‘ini Majnun qonatmish lolai xumro emas. Nastarin ko‘zgusidur bir sori men, bir sori yor, Chehri aksin ko‘rguzur bir yuz guli ra’no emas. Gulni o‘xshatqanmikin yorimga go‘yo bog‘ aro, Yuz pari ko‘nglum ichidin bulbuli shaydo emas. Sumbul ustidin nasim esgach nigorim durrasi, Yod qildimki dimog‘ oshiftadur shaydo emas. Gul sarv uzra xayol ettim ko‘ngil bo‘stonida ROst aytay sarvi gul ro‘yin kibi zebo emas. Bo‘lmangiz mag‘rur, ey shohlar bu bog‘ aro, Siz kabi bulturgi gullardan biri paydo emas. Menga gul soqi-yu bulbulga gul tutmish qadah, Mast erur ul ham Navoiydek vale rasvo emas. BOBODEHQON Aziz do‘stlar, necha ming yillardan beri mana shu mehnatkash, zahmatkash xalqimiz dehqonchilik, chorvachilik bilan shug‘ullanib kelgan va bundan keyin ham shunday bo‘ladi. Shu davrgacha minglab dehqonlar va chorvadorlar haqida qo‘shiqlar bo‘lgan. Biz ham oddiygina so‘zlardan aziz, mehribon, zahmatkash dehqon va chorvadorlarimizga bir qo‘shiq yaratdik. Bu yangi qo‘shiq. Qabul qilasiz. Beshikdan sahroga uloqqan yo‘llar, Qilichmas ketmonga uzangan qo‘llar, Tuproqdan yaralgan rizqu tiriklik Ona allasidan boshlangan kuylar. Belingga quvvat bo‘lay, dardingga darmon, Mehnat deya tug‘ilgan ey, bobodehqon. Yetmish-saksongacha ishlab tolmading, Mehnatsiz turmushni ko‘ra olmading, O‘pqonu xalqumlar yamlab ketsa-da Ko‘ngul deb haqingni so‘rab olmading. Belingga quvvat bo‘lay, ey bobodehqon, Yer kabi kamtarin ey, ona dehqon. Yerga egilasan ertadan to kech, Bu kamtar to‘ningni biron marta yech, Seni mehnatingla gerdayganlarni To‘ydirib kiydirib gerdaymading hech. Belingga quvvat bo‘lay, dardingga darmon, Mehnat deya tug‘ilgan ey, bobodehqon, Senga yelkadoshdur, chorvador cho‘pon. Chorvador deganda cho‘l, tog‘ eslanar, Xorg‘in cho‘pon kiygan tayoq eslanar, Ba’zan cho‘ponlarning zahmati qolib Barra kabob, qimiz, qaymoq eslanar. So‘zim yoqmaganlar chidab tursinlar Issiq tanasiga o‘ylab ko‘rsinlar. Sen oylab o‘tkazgan qoru yomg‘irda Mard bo‘lsalar bir kun turib bersinlar, Ulug‘ Vatan uchun zirhu qalqonim, Chorvador cho‘ponim, bobo dehqonim. AVVALGILARGA O‘XSHAMAS Charx avzoi bu dam, avvalgilarga o‘xshamas, Ko‘nglim ichra dardu g‘am, avvalgilarga o‘xshamas. Kotibi rahmu raqam, avvalgilarga o‘xshamas, Endi inson qadri ham, avvalgilarga o‘xshamas, Kim ul oyning hajri ham, avvalgilarga o‘xshamas. Har kishi kim bir ulug‘ ishga yetibdur jon misor, Shiddati pastu baland kelganda ham qilmaydi or, Ey falak, hech kimni qilma besamar yo‘llarda xor, Jabridin erdi alamlar endi tutmish o‘zga yor, Ne sitam endi kimdir alam, avvalgilarga o‘xshamas. Ona Sharq tojin kiyib zulmatda ushlatmang meni, Bodai haq mastiman yolg‘onga uyg‘otmang meni, O‘z xayolimga qo‘ying, o‘zgaga ishlatmang meni, Ishq aro Farhod ila Majnunga o‘xshatmang meni, Kim bu rasvoi ajam, avvalgilarga o‘xshamas. Kotibi rahmu raqam, avvalgilarga o‘xshamas, Endi inson qadri ham, avvalgilarga o‘xshamas. TOPILUR Fikr qil hushing bilan yurt rahnamo ham topilur, Majlis aro bo‘lmamish ahvoli bejo topilur, Qomati zebo sanam nozik ado ham topilur, Izlasang astoydil mard oshno ham topilur. Hurmatingni qilmasao‘zingcha to‘rga chiqmagin, Minnat ahli oshini ochingdan o‘lsang yemagin, Lavhai dilni tuzat do‘st topilmas demagin, Izlasang astoydil mard oshno ham topilur, Izlasang astoydil har muddao ham topilur. Fikr qil hushing bilan yurt rahnamo ham topilur, Majlis aro bo‘lmamish ahvoli bejo topilur, Qomati zebo sanam nozik ado ham topilur, Izlasang astoydil mard oshno ham topilur. Sen o‘zing yorga vafo qilmoqda bo‘lsang barqaror, Qo‘y xavas fikri buzuqlar ta’nasiga qilma or, Chin mard bo‘lsang agar qilma so‘zing bee’tibor, Har kimning peshonasiga bitgan bir bandi bor, Bevafolik qilmasang ahli vafo ham topilur. QOSHI KAMONIM Sherali Jo`rayev qo`shig`i Yaxshi ham, yomon ham kunlarim o`tdi, Do`stim deganlari yuz burib ketdi, Mardlikda lof urib nomardlik yetdi, Yo`limda tugunlar turgan zamonim, Mendan yuzing burma qoshi kamonim, Sen-da yuzing burma qoshi kamonim. Sanamlar bor ba'zan mardlikda o`tar, Ba'zi bir erkaklar ayoldan battar, Munofiq eng avval do`stini sotar, Sen-da bundaylardan yiroq bo`l, jonim, Mendan yuzing burma qoshi kamonim. Tog`lardek og`irdir do`stni minnati, Ba'zan hayron etar dushman himmati, Go`zallik-da mardlik inson ziynati, Temurbek himmati ushbu kalomim, Mendan yuzing burma qoshi kamonim. Sahar, tong otadur, oppoq tong bugun, Do`stlar shodon bo`lib, bayramdur bugun, Biz kirgan xonalar bayramdur bugun, Shu elga ayondur yaxshi-yomonim, O`zing shohiddursan, qodir xudoyim. MUQADDAS AYOL Sherali Jo`rayev qo`shig`i, Halima Hudoyberdiyeva she'ri Oshiqlaring poyingga gul otib ham bo`ldi, Xilvatlarda labingdan bol totib ham bo`ldi, Va bu haqda kimlargadir sotib ham bo`ldi, Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol. Avval kelib, quchog`ingga to`l, balq dedilar, Unamading ayol asli ters xalq dedilar, Yetolmagach yuz o`girib, sho`r taxt dedilar, Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol. Talpinasan astagina va qo`yasan bosh, Mingyillikdir ko`zlaringda jovdiragan yosh, Gunihkorlar mingu bitta, senga tegar tosh, Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol. Chorlashganda jim kelsang-da, bekor kelsang-da, Mast davraga xor kelsang-da nomardlarga zor kelsang-da, Xor kelsang-da nomardlarga xor kelsang-da, Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol. Aslida bor ermaklarning borar yeri sen, Yaxshi-yomon ertaklarning borar yeri sen, Asov otdek erkaklarning borar yeri sen, Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol. Harir, xushbo`y badaningda toshlar izi bor, Ko`kragingda egilgan ne boshlar izi bor, Quyosh o`ti kuydirgan ne quyoshlar izi bor, Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.
Fayzullo Urunov Muzafarovich
QAYSI UYNING SHAMIDUR
Qaysi uyning sham’idur qaysi joyda xonasi,
O‘rtadi jonni so‘rang kimni erur jononasi.
Bu zamon dinu dilimni xonavayron ayladi
Bilmadim kimning erur ul munisi hamxonasi.
Lablarining bodasi hargiz labimdan ketmasin
Kimga so‘z bermish vafodor, ishq to‘la poymonasi.
Bu saodat sham’ining azmi erur kimga nasib,
Siz go‘zal yuzdan so‘rang, kimdur uning parvonasi.
Har kishi afsun bilan tortmoqchi ammo bilmadi
Tortadur nozik dilim kimni qiziq afsonasi.
Yora ul oy yuzli yulduz chehrali oliy nishon
Qaysi konning gavhari, kimning erur durdonasi.
Siz go‘zal yuzdan so‘rang, kimdur uning parvonasi.
Qaysi uyning sham’idur qaysi joyda xonasi.
Qildi ichmasdan labini bodasi dilni qaro
Kimga ulfat kim erur, ham kosa ham paymonasi.
Ohkim hofiz dilim devonadur sansiz dedim,
Sho‘x tabassum birla bu kimning dedi devonasi.
Qaysi uyning sham’idur qaysi joyda xonasi,
O‘rtadi jonni so‘rang kimni erur jononasi.
O‘LTIRUR
Bir ajib bog‘ ichra janon o‘ltirur,
Sochlarin yoyib shamol o‘ynab turur,
Sezmayin qoldi yoniga borganim
Oh sanam muncha parishon o‘ltirur.
Qoshlari oyni o‘rog‘in eslatar,
Ko‘zlari yulduz chirog‘in eslatar,
Shul sanamni bilmadim kim o‘ylatar,
Barcha gullar shunga hayron o‘ltirur.
O‘z-o‘zicha jilmayib qo‘yganda ul,
Yerda oftob nur sochib turganda ul,
Ushbu damda kimnidur suyganda ul,
Qaddi larzon, zulfi marjon o‘ltirur.
Shul sanamni kuygani kelmasmikin,
Yoki oni kutganin bilmasmikin,
Shul sanamni suygani bizmasmikin,
Men bu yonda qancha sarson o‘lturur.
Bir ajib bog‘ ichra janon o‘ltirur,
Sochlarin yoyib shamol o‘ynab turur,
Sezmayin qoldi yoniga borganim
Oh sanam muncha parishon o‘ltirur.
DIYDALAR
Husning oldida yorishgay g‘am to‘la bu diydalar,
Dardi yo‘qlar ko‘rsa hamki qalbim beun tintalar.
Husningu odobu xulqing barchani qilmish asir,
Tahsin aytmish senga yuz minglab qadar volidalar.
Bu jahon oyinasida bir ko‘rish ishqi bilan,
Necha Xusrav necha Farhod oyina oldidalar.
Senku Laylidan go‘zalroq hamda Shirindan shirin,
Jon olar lutfing valekin jon ato bu xandalar.
Andijondin topmayin bordim Samarqand, Xorazm,
Qayga bormay menga hamdam qancha oshiq yo‘ldalar.
Menga derlar bedavo oshiq senga yo‘l qaydadur
Necha Farhod tog‘u toshda qancha Majnun cho‘ldalar.
Menki oshiqlik yo‘lidin qaytmasam oxir kelib,
Oshino bo‘lg‘ayki albat muazzam mavludalar.
Husning oldida yorishgay g‘am to‘la bu diydalar,
Vasling izlab kecha-kunduz tanda jonim qiynalar.
EY DO‘ST
Ey, do‘st ancha yo‘lni yurib qo‘ydik biz,
Yomonu yaxshini ko‘rib qo‘ydik biz,
Kelib bu dunyoda ne qilding desa
Odamg‘a odamlik qilib qo‘ydik biz.
Kimlarga yoqmadik kimlarga yoqdik,
Ishqning ummonida mavjlanib oqdik,
Habibim dermu deb termulib boqdik,
Qalbda ishq olovin yoqib qo‘ydik biz.
Halolu poklikdan yiroqlab ba’zan,
His va ehtirosga to‘lib yotdik biz,
Tumanlar ichinda tentirab oxir
Iymon eshigini kelib ochdik biz.
Kimdir yo‘limizga g‘ov bo‘lmoq bo‘ldi,
Kimdir jonimizga chang solmoq bo‘ldi,
Kimdir uyimizga o‘t qo‘ymoq bo‘ldi,
Tavakkal Alloh deb turib qo‘ydik biz.
Yaxshilik yig‘lab, so‘ng kulganin ko‘rdik,
Yomonning jazosin olg‘anin ko‘rdik,
Sotqinning sarmisor bo‘lg‘onin ko‘rdik,
Haqning haqligini bilib qo‘ydik biz.
Ey do‘st, bu dunyoning poyoni yo‘qdur,
Kim shohu kim gado kim och, kim to‘qdur,
Bunda kelganning hech ketgisi yo‘qdur,
Ajib bir dunyog‘a kelib qoldik biz.
Yomonlik oxiri zimiston tuman,
Yaxshilik oxiri go‘zal bir chaman,
So‘rsangiz chamansan va yoki tuman,
Ezgulik urug‘in ekib qo‘ydik biz.
Hotami toylarni Olloh ham sevar,
Mardlik ham nomardlik yonma-yon yurar,
G‘irrom ham g‘oliblik davosin qilar,
Bunga istehzoli kulib qo‘ydik biz.
Olamni yaratgan qodiri qudrat
Kimga qilich bermish kimlarga hikmat,
Niyat shu tirikmiz baholi qudrat
Yaratganga qullik qilmoq bo‘ldik biz.
Ey, do‘st ancha yo‘lni yurib qo‘ydik biz,
Yomonu yaxshini ko‘rib qo‘ydik biz.
EMAS
Nozaninlar, benavolarga tarahhum aylangiz,
Lutf agar yo‘qtur g‘azab birla takallum aylangiz.
Gah buyuk, gah past giryon ko‘rsangiz ushshoqni,
Qosh kulmassiz nihon bori tabassum aylangiz.
Biz fano tuprog‘i bo‘ldik dayr aro ey ahli zuhd,
Xonaqoh sahnida siz bahsi taqaddum aylangiz.
Ey mug‘anniylar, Navoiy mast edi kech uyg‘onur,
Oni uyg‘otmoqqa bir dilkash tarannum aylangiz.
Sumbulim Layli ochibdur yel kibi raso emas,
Dog‘ini Majnun qonatmish lolai xumro emas.
Nastarin ko‘zgusidur bir sori men, bir sori yor,
Chehri aksin ko‘rguzur bir yuz guli ra’no emas.
Gulni o‘xshatqanmikin yorimga go‘yo bog‘ aro,
Yuz pari ko‘nglum ichidin bulbuli shaydo emas.
Sumbul ustidin nasim esgach nigorim durrasi,
Yod qildimki dimog‘ oshiftadur shaydo emas.
Gul sarv uzra xayol ettim ko‘ngil bo‘stonida
ROst aytay sarvi gul ro‘yin kibi zebo emas.
Bo‘lmangiz mag‘rur, ey shohlar bu bog‘ aro,
Siz kabi bulturgi gullardan biri paydo emas.
Menga gul soqi-yu bulbulga gul tutmish qadah,
Mast erur ul ham Navoiydek vale rasvo emas.
BOBODEHQON
Aziz do‘stlar, necha ming yillardan beri mana shu mehnatkash, zahmatkash xalqimiz dehqonchilik, chorvachilik bilan shug‘ullanib kelgan va bundan keyin ham shunday bo‘ladi. Shu davrgacha minglab dehqonlar va chorvadorlar haqida qo‘shiqlar bo‘lgan. Biz ham oddiygina so‘zlardan aziz, mehribon, zahmatkash dehqon va chorvadorlarimizga bir qo‘shiq yaratdik. Bu yangi qo‘shiq. Qabul qilasiz.
Beshikdan sahroga uloqqan yo‘llar,
Qilichmas ketmonga uzangan qo‘llar,
Tuproqdan yaralgan rizqu tiriklik
Ona allasidan boshlangan kuylar.
Belingga quvvat bo‘lay, dardingga darmon,
Mehnat deya tug‘ilgan ey, bobodehqon.
Yetmish-saksongacha ishlab tolmading,
Mehnatsiz turmushni ko‘ra olmading,
O‘pqonu xalqumlar yamlab ketsa-da
Ko‘ngul deb haqingni so‘rab olmading.
Belingga quvvat bo‘lay, ey bobodehqon,
Yer kabi kamtarin ey, ona dehqon.
Yerga egilasan ertadan to kech,
Bu kamtar to‘ningni biron marta yech,
Seni mehnatingla gerdayganlarni
To‘ydirib kiydirib gerdaymading hech.
Belingga quvvat bo‘lay, dardingga darmon,
Mehnat deya tug‘ilgan ey, bobodehqon,
Senga yelkadoshdur, chorvador cho‘pon.
Chorvador deganda cho‘l, tog‘ eslanar,
Xorg‘in cho‘pon kiygan tayoq eslanar,
Ba’zan cho‘ponlarning zahmati qolib
Barra kabob, qimiz, qaymoq eslanar.
So‘zim yoqmaganlar chidab tursinlar
Issiq tanasiga o‘ylab ko‘rsinlar.
Sen oylab o‘tkazgan qoru yomg‘irda
Mard bo‘lsalar bir kun turib bersinlar,
Ulug‘ Vatan uchun zirhu qalqonim,
Chorvador cho‘ponim, bobo dehqonim.
AVVALGILARGA O‘XSHAMAS
Charx avzoi bu dam, avvalgilarga o‘xshamas,
Ko‘nglim ichra dardu g‘am, avvalgilarga o‘xshamas.
Kotibi rahmu raqam, avvalgilarga o‘xshamas,
Endi inson qadri ham, avvalgilarga o‘xshamas,
Kim ul oyning hajri ham, avvalgilarga o‘xshamas.
Har kishi kim bir ulug‘ ishga yetibdur jon misor,
Shiddati pastu baland kelganda ham qilmaydi or,
Ey falak, hech kimni qilma besamar yo‘llarda xor,
Jabridin erdi alamlar endi tutmish o‘zga yor,
Ne sitam endi kimdir alam, avvalgilarga o‘xshamas.
Ona Sharq tojin kiyib zulmatda ushlatmang meni,
Bodai haq mastiman yolg‘onga uyg‘otmang meni,
O‘z xayolimga qo‘ying, o‘zgaga ishlatmang meni,
Ishq aro Farhod ila Majnunga o‘xshatmang meni,
Kim bu rasvoi ajam, avvalgilarga o‘xshamas.
Kotibi rahmu raqam, avvalgilarga o‘xshamas,
Endi inson qadri ham, avvalgilarga o‘xshamas.
TOPILUR
Fikr qil hushing bilan yurt rahnamo ham topilur,
Majlis aro bo‘lmamish ahvoli bejo topilur,
Qomati zebo sanam nozik ado ham topilur,
Izlasang astoydil mard oshno ham topilur.
Hurmatingni qilmasao‘zingcha to‘rga chiqmagin,
Minnat ahli oshini ochingdan o‘lsang yemagin,
Lavhai dilni tuzat do‘st topilmas demagin,
Izlasang astoydil mard oshno ham topilur,
Izlasang astoydil har muddao ham topilur.
Fikr qil hushing bilan yurt rahnamo ham topilur,
Majlis aro bo‘lmamish ahvoli bejo topilur,
Qomati zebo sanam nozik ado ham topilur,
Izlasang astoydil mard oshno ham topilur.
Sen o‘zing yorga vafo qilmoqda bo‘lsang barqaror,
Qo‘y xavas fikri buzuqlar ta’nasiga qilma or,
Chin mard bo‘lsang agar qilma so‘zing bee’tibor,
Har kimning peshonasiga bitgan bir bandi bor,
Bevafolik qilmasang ahli vafo ham topilur.
QOSHI KAMONIM
Sherali Jo`rayev qo`shig`i
Yaxshi ham, yomon ham kunlarim o`tdi,
Do`stim deganlari yuz burib ketdi,
Mardlikda lof urib nomardlik yetdi,
Yo`limda tugunlar turgan zamonim,
Mendan yuzing burma qoshi kamonim,
Sen-da yuzing burma qoshi kamonim.
Sanamlar bor ba'zan mardlikda o`tar,
Ba'zi bir erkaklar ayoldan battar,
Munofiq eng avval do`stini sotar,
Sen-da bundaylardan yiroq bo`l, jonim,
Mendan yuzing burma qoshi kamonim.
Tog`lardek og`irdir do`stni minnati,
Ba'zan hayron etar dushman himmati,
Go`zallik-da mardlik inson ziynati,
Temurbek himmati ushbu kalomim,
Mendan yuzing burma qoshi kamonim.
Sahar, tong otadur, oppoq tong bugun,
Do`stlar shodon bo`lib, bayramdur bugun,
Biz kirgan xonalar bayramdur bugun,
Shu elga ayondur yaxshi-yomonim,
O`zing shohiddursan, qodir xudoyim.
MUQADDAS AYOL
Sherali Jo`rayev qo`shig`i, Halima Hudoyberdiyeva she'ri
Oshiqlaring poyingga gul otib ham bo`ldi,
Xilvatlarda labingdan bol totib ham bo`ldi,
Va bu haqda kimlargadir sotib ham bo`ldi,
Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.
Avval kelib, quchog`ingga to`l, balq dedilar,
Unamading ayol asli ters xalq dedilar,
Yetolmagach yuz o`girib, sho`r taxt dedilar,
Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.
Talpinasan astagina va qo`yasan bosh,
Mingyillikdir ko`zlaringda jovdiragan yosh,
Gunihkorlar mingu bitta, senga tegar tosh,
Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.
Chorlashganda jim kelsang-da, bekor kelsang-da,
Mast davraga xor kelsang-da nomardlarga zor kelsang-da,
Xor kelsang-da nomardlarga xor kelsang-da,
Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.
Aslida bor ermaklarning borar yeri sen,
Yaxshi-yomon ertaklarning borar yeri sen,
Asov otdek erkaklarning borar yeri sen,
Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.
Harir, xushbo`y badaningda toshlar izi bor,
Ko`kragingda egilgan ne boshlar izi bor,
Quyosh o`ti kuydirgan ne quyoshlar izi bor,
Sen baribir muqaddassan, muqaddas ayol.