«ՀՈՎԱՍԱՐ» - - -

Գիշերային սև քողի տակ,
Հանկարծ մնացի ես մենակ,
Ու չզգացի թե ինչպես դու,
Անցար միջովն իմ հոգու:
Անցար դու մեղմ հովի պես,
Դեմքիս համբույր շաղելով,
Սիրտս ցնձաց ժպտերես,
Քեզնից համբույր քաղելով:
Դու համազոր էիր Սիս գագաթին,
Սերս միշտ ստվեր, ցածրիկ ձորերում,
Ցանկացել էի, որ լինես կինն իմ,
Հավերժ թվացող այս աշխարհում:
Բայց ավաղ, ինչ բան էր սերը,
Ես այդպես էլ չհասկացա,
Բազում, մաղթանք իղձերս,
Երազ դարձան ու անցան ...
Այսպես չհասկացանք ես ու դու,
Ու չսիրեցինք մեկ- մեկու,
Եվ գիշերային սև քողի տակ,
Դարձյալ մնացի մեն-մենակ ...