ჩემთან მოხვედი და სუნთქვა შემაყვარე, მერე ამიკრძალე–"მორჩა...

ბევრიაო" ალბათ სიცოცხლესაც მალე ამიკრძალავ, მიისაკუთრებ და მეტყვი ჩემიაო. შენ რომ შემასწავლე ლაღი გაცინება, ახლა ღიმილიც კი სანატრელიაო. ცრემლმა გზა იპოვა–"ახლა მე მოვდივარ, რაც რომ გაიცინე ეგეც ბევრიაო." შენ რომ შემაყვარე თბილი ჩახუტება, გულმა მიიღო და თქვა–"რა ტკბილიაო. სანამ შენ არ მყავდი ამ ცივ სამყაროში არა რა მცოდნია, ფუჭად მივლიაო." ის, რაც კი რამ მოხდა, ყველაფერი მახსოვს, რამის დავიწყება მხოლოდ ჭორიაო. მიყვარს შენზე ფიქრი, მიყვარს მე თვითონ "შენ", ერთ დროს მხლოდ ჩემი, ახლა შორიაო. მიყვარს ეს სიშორეც, მხოლოდ იმ იმედით, სადმე კვლავ შეგხვდები, ასე მგონიაო. ახლა გულით ისეთ გრძნობას დავატარებ, არასოდეს არვის რომ არ ჰქონია.