Вақте як духтар мегуяд;

Ҳамаи писарон шабеҳи ҳам ҳастанд.
Маънои онро надорад, ки ҳамаи писарҳоро имтиҳон кардааст, балки аз касе зарба хурдааст, ки дигарон ба назарашон чунин менамоянд.