Եվ վաղուց արդեն անցյալ է, իմ սեր,

Եվ սպասումը խենթ, և ցավը մերժման,
Մեզ կյանքը նետեց անծանոթ ափեր,
Որ սառչի մեր մեջ սերը անվերծան ...
Մենք երկու տարբեր համաստեղություն, Այնինչ ձգտեցինք մի կամար կապել,
Բայց տիեզերքի անծայր հնոցում,
Թույլատրելի չէր օրենքներ խախտել ....
Եվ հիմա արդեն, պարզ է ամեն բան,
Դու քո փորձության օվկիանը գտար,
Ես` համբերության ափերը, սակայն
Արժե՞ր այսքան ցավ ապրել քեզ համար ...
Անի Հովեր