19 мар 2018

Жалгыз аяк жолдо таягын таянып алып кетип бара жаткан эненин жүзү убайымдуу эле.

Улам жүзүнөн аккан терди аарчып коёт. Алдыга ашыкпай, артына кайрылбай, бир калыптагы жай басыгы менен келе берди. “Жалгыз уулдан жакшылык көрөм деген тилегим кайда калды? Ага-туугандан чыгып, бир катынды ээрчип минтип жолбун болду. Эми кантээр экен?” Апанын жандүй­нөсүн эзген ушул сыяктуу түмөн ойлор...

Комментарии

Комментариев нет.