Азабын канча туйшугу чексиз дунуйо,

Айбатын бир зор ,калабыз кээде тунуло.
Аалаамат кунду жаратып неге койду элен,
Асманда ыйлайт булуттар, бирге туруло.
Туйшугун канча тугонбос тупсуз дунуйо,
Таасирин тийет,тынч откон менин кунумо.
Табигат берген бакытка чомкуп турганда,
Тынчыма койчу, башбакпа менин уйумо.
Келесин бирде, жакшыны айтып жыргатып,
Кетесин бирде, жаманды айтып ыйлатып.
Канталап журок, багынып сага турсамда,
Кайрылып келем, багымды сурап бир басып.