Фера-44

Кўчманчи фераликлар қитъа ичкарисидан ярим орол томон кўчишганда Омоннинг ота қабиласига рўпара келишганди. Куч жихатдан анча устун бўлган кўчманчилар рақибнинг кучга тўлган эркакларини қириб ташладилар. Бир-иккита қочиб қолганларини айтмаса, деярли эркаклар қолмади. Аёллар ва болаларни эса ўзларига қўшиб олдилар. Бу қабила яшаш қийин бўлган қитъа ичкарисидан келиб, бироз салқин, ов учун қулай жойларни рақиблари билан бахам кўришни истамасдилар. Чунки бу ерларда вахший динозаврлар деярли йўқ эди. Кичик ўтхўр динозаврларни эса ўзлари овлашарди. Бу қабила овчилари ўзларига шунчалик ишонардики, 5-6 одамдан иборат кичик гурухларга бўлиниб, қабиланинг кейинги кўчиб бориши учун қулай бўлган жойларни излаб кетишарди. Ана шундай гурухлардан бири узоқ муддатли сафардан сўнг шом пайти ортларига қайтиб келяпти. Баходир уларни заррабин орқали кузатиб туриб, бирдан ранги оқариб кетти. Сабаби, уларнинг қўлида қароргохдаги одамлар эккан тарвуз ва қовунларни таниб қолганди. Тезда уларнининг йўлини тўсиб, ўлдиришмаса кеч бўлади. Улар ўз матумбосига ерликларнинг пайкали хақда айтишга улгуришса, кўчманчилар ўша томонга кўчиши аниқ. Агар улар борса, ўртада катта уруш чиқиши тайин. Дадаси ўлими олдидан шундай урушнинг олдини олиш хақида гапирганди. Дадаси хам шундай олишувда яраланган ва охир оқибат эрта кунда вафот этди. Агар уруш бошланса қурбонлар сафи кўпаяди.
-Кетдик!-деди у қиличини бўйнига осиб,-Тезроқ юринглар!
Унинг кетидан тўрт нафар йигитлар чопа кетди. Баходир йўл-йўлакай вазиятни шерикларига тушунтирди. Қабила йигитлари хам ғордагиларни қандай хавф кутаётганини англашди. Улар қароргох томондан қайтиб келаётган кўчманчиларнинг кичик гурухини тўсиб чиқиш мақсадида тез чопиб борардилар. Душман ўз қабиласига яқинлашиб қолгани учун Баходир хам йўлни яқинроққа бурди. Бу холатда кўчманчиларнинг атрофда айланиб юрган бошқа аъзолари кўриб қолиш хавфи хам бор эди. Аммо бу, қароргохга хужум хавфи олдида хеч нарса эмасди. Баходир сийрак ўрмон ичида чопиб бораркан, сал нарироқда кўчманчилар ёввойи архарлар учун кавлаган, устига ўт-ўлан ташлаб ниқоблаган ўрани пайқаб қолди. Буни керак бўлиб қолар деб кўз остига олиб қўйди. Бешовлон керакли жойга етиб келганларида табиат қора ридосига бурканаётганди. Баходир дарахтлар панасига яшириниб нафас ростлай бошлади. Шериклари хам ортидан етиб келиб, ўзларини майсалар устига ташлашди. Бироз дам олишгач қўлларидаги учта камонга пайкон жойлаб душманни кута бошладилар. Ана узоқроқдан уларнинг овозлари кела бошлади. Баходир қоронғуликка яхшилаб тикилиб, рақиблари етти нафар эканини аниқлади.
-Сиёко, биз хов анави буталар ортига бориб турамиз. Душман ўша ерга келганда аниқ нишонга олиб отасизлар. Шошилманглар, кейин найзалар билан хужумга ўтасизлар. Душоко, сен мен билан юр!
Иккиси душман йўлидаги буталар ортига бориб беркиндилар. Ғўнғир-ғўнғир овозлар тоборо яқинлашиб келарди. Душоко ва Баходир қиличларини махкам тутиб, хужумга шайландилар. Душман уларнинг тўғрисига келганда Сиёко ва икки шериги камондан ўқ уздилар. Улар нишонда адашмагандилар. Уч нафар душман танасига санчилган пайконни икки қўллаб чангаллаганча ерга қулади. Тўсатдан ерга қулаб инграётган шерикларига нима бўлганини англагунларича Баходир улар устига ташланди. Қиличини икки марта сермаганда иккитасини ер тишлатди. Душоко учинчисини чавақлаётганда ўзи охирги одамга ташланди. Кутилмаганда қилинган хужум ўз самарасини берганди. Душман қуролини қўлига олишга хам улгурмаганди. Қўлларидаги ўлжалари эса ерга сочилиб кетти. Тарвуз ва қовунлар парчаланган, қанақадир тўрт оёқли хайвон ўртада чўзилиб ётарди. Сиёко ва шериклари найзаларини ўқталиб югурганча етиб клишди. Душман аллақачон даф қилинганини кўриб қувониб кетишди. Уларнинг бахтларига қоронғу тез ёйилиб, кўчманчилар бу хужумдан хабарсиз қолдилар. Агар ўн дақиқа кечикканларида борми, хаммаси тескарисига айланиб кетарди.
-Матубоко, жасадларни яшириш керак,-деди Сиёко билан келган Кубочо. Унинг ёши бошқалардан каттароқ, хаёт тажрибаси хам ортиқроқ эди. У камондан пойлаган душман хам ўша захоти тил тортмай ўлганди. Яна бирини эса найза билан тинчитишганди. Умуман олганда бу ердагиларнинг хаммаси хам Матубоко-Баходирдан каттароқ эди. Бу қабилада матумбо авлодга мерос бўлиб қолмасди. Вояга етиб, кучга тўлган хар бир йигитда матумбони енгиб сардор бўлиш имкони бўларди. Аммо, амалдаги матумбо-А-67 андроидни хеч ким енголмасди. Андроид эса қилич олгандан сўнг Баходирга бўйсуна бошлаганди. Бу ўз-ўзидан бошқа йигитларга хам ибрат бўлганди.
-Тўғри Кубочо,-маъқуллади Баходир.-Сенга биттасини ортиб берамиз, қолганлар икки киши биттадан кўтарамиз. Хали келаётганимизда ўра кўрганман. Ўша ерга кўмиб юборамиз.
Улар маслахатни бир жойга қўйиб, жасадларни таший бошладилар. Учта душман жасадини олиб ортларга қайтишди. Баходир келишда мўлжаллаб қўйган белгиларга қараб ўрани топиб борди. Мурдаларни пастга улоқтиришди. Кутилмаганда пастдан инграш овози эшитилди.
-Тирик қолгани бор экан,-деди Сиёко.
-Йўқ, бу бошқа овоз!-рад қилди Кубочо. Кейин ўтириб ўрага қулоқ солди.-Қиз болани овози экан.
Йигитлар ханг –манг бўлиб қолишди. Қанақасига ахир, мурдалар йигитларники эдику? Баходир ўйлаб ўирмай пастга сакради. Ғира- шира қоронғуликда хам пайқадики, жасадлар тўртта бўлиб қолибди. Биттаси ростдан хам қиз боланики эди. Йигитча тўпиғини чангаллаб инграётган 13-14 ёшлардаги қизга юзини яқинлаштирди.
-Оёғим...-ингради қиз. У Баходирни ўз қабиласи йигитларидан деб ўйлаганди.
-Арқонни ташланглар!-деди у шерикларига. Иккита йигит доим белларида ўраб юрадиган арқонларини бўшатишди. Баходир қизнинг белига арқонни боғлаб “торт!” деди аста. Йигитлар аввал қизни, ортидан Баходирни хам тортиб олишди.
-Буни тинчитиш керак, бизни айтиб қўяди!-деди Кубочо.
-Йўқ, аёлларни душманимиз хам ўлдирмаган, биз ўлдирамизми?! Сизлар қолган жасадларни олиб келинглар, мен шу ерда қоламан.
Сардорга йўқ деб бўладими, йигитлар индамай қайтиб кетишди. Улар хар биттаси биттадан жасадни судраб келгунча қиз билан гаплашиб турди. Қизнинг айтишича у кўчманчилардан эмас экан. Кўчманчилар тирик қолдирган қизлардан бири бўлиб, дугоналари билан мева тергани чиққан экан. Кейин дугоналаридан адашиб қолиб шу ерга қулаган, оёғи тўпигидан шикастланган экан. Улар гаплашиб турганда биринчи бўлиб Кубочо етиб келди.
-Матубоко, жасадлардан бири ғойиб бўлибди. Баходир сакраб ўрнидан туриб кетти. Агар биронтаси тирик қолиб қочиб кетган бўлса иш пачава эди.
-Сен мен билан юр, қолганлар шу ерда кутинглар. Улар олишув бўлган жой атрофларини синчиклаб қидиришди. Еттинчи одамнинг Ўлигиям тиригиям топилмади. Кейин улар кўтариб келаётган ўлжаларни олиб, ортларига қайтишди.
-Лоттолар судраб кетгандир!-тахмин қилишди улар. Улар ўзларини шу тахмин билан тинчлантириб, тезда бу ерлардан жўнаб кетишмоқчи бўлишди. Агар бу йигитлар олишув бўлган жойдан кўчманчилар томон юз метрча юришганда эди, судралиб бораётган ярадор душман овчисини топишган, бу билан ўз қабиласи тинчлигини сақлаб қолган бўлишарди. Афсуски улар ярадорни топишолмади. Вазифа охиригача бажарилмай қолди. Бешовлон ўлжаларни ортмоқлаб тоғ томон йўлга тушдилар. Оқсоқланаётган қиз туфайли эса жуда секин илдамлардилар. Улар токи тоғдаги яширин маконларига етгунларича ярим тун бўлди. Апил –тапил гўшт тановвул қилишгач ухлаб қолишди. Баходир эса ёнида инграб ётган қизга рахми келиб ухлолмади. Унинг оғриғини йўқотишни билмасди хам. Қон оқаётган жарохат бўлгандаку, машғулотларда ўрганганидек биринчи ёрдам кўрсата оларди. Аммо, дўмбира бўлиб ишиб кетган тўпиққа қандай малхам қилишни унга ўргатишмаганди. Бундай жарохатларга ё андроид ёки кекса овчиларгина ёрдам кўрсата оларди. Қиз тинмай инграйвергач аввалроқ сўйилган терилардан бирини топиб келди-да, оёғини ўраб қўйди. Шундан сўнг қизнинг жони бироз ором топгандек бўлдию, ухлаб қолди. Баходир тонг сахарда хаммадан олдин уйғониб кетти. Қиз оғриққа чидолмай йиғлаб ётган экан. Баходир ёруғда унинг оёқларини синчиклаб текширди. Айни тўпиқ атрофи кўкариб турар, шиш кечагидан бироз қайтгандек кўринди. Оёқ кафти иккинчи оёғи томонга қийшайиб турар, тўғриласа қаттиқ оғрирди. Баходир кураш машқларида бир боланинг оёғи худди шундай жарохат олганини эслади. Ўшанда кекса овчилардан бири боланинг оёқларини узоқ силаб турган ва кескин ўзига тортиб тўғрилаб қўйганди. “Синаб кўраймикан,-ўйлади у қизга юраги ачишиб.- Балки уддаларман?”
У қизнинг ёнига ўтирди. Жарохат олган оёғини ўз тиззасига олиб болдирини силай бошлади. Қиз оғриққа чидолмай уни итариб юбормоқчи бўлди.
-Жим ёт! Менга қарама, хозир тузатиб қўяман! Исминг нима эди сени?-у қизни чалғитиш учун гапга сола бошлади.
-Умея,-деди қиз тишлари орасидан жавоб бериб. Баходир силашни секин- аста тўпиққа қараб яқинлаштираркан, яна савол қотди.
-Кўчманчилар сизларни қийнамайдими?
-Улар отамни ўлдиришган. Онам иккимиз қолгандик. Яқинда онамни куарра чақиб ўлдирди. Баходир айни тўпиғини силаётганда қиз жимиб қолди. У оғриқ бироз пасаяётганини сезганди.
-Хозир ким билан яшаяпсан?
-Менга ўхшаганлар кўп. Биз матумбонинг кулбаси атрофида яшаймиз. У ташлаган суякни ғажиймиз. Баъзида ўрмонга мева излаб келамиз, қорин тўйдириш учун. А-а-а!!!
Қиз оғриққа чидолмай гавдаси тикка бўлиб кетти. У бор кучи билан Баходирга тарсаки туширди. Йигитча уни гапга солиб туриб оёқ кафтини ўзига қаттиқ тортиб юборганди. Қизнинг бақиришига бошқа йигитлар хам уйғониб кетишди. Қиз додлаб йиғлай бошлади. Кубочо пиширилган катта гўшт бўлагини олиб келиб унинг оғзига тиқдида қўли билан ушлаб турди. Қиз секин- аста йигидан тўхтади. Оёқлари тўғриланиб қолган бўлса-да, оғриқ кучайиб кетганди.
-Буни оқ сочли Забешога кўрсатиш керак. Ўша тузата олади,-маслахат солди Сиёко.
5.04.2018 Дониёр.
#дониёрбек