Bir badavlat yigit ko`chadan o`tib

ketayotsa,
ingichka ovozi bilan odamlardan
sadaqa
so`rayotgan kichkina, nimjongina
qizchaga ko`zi tushibdi. Qizaloqning abgor
ahvolidan ko`ngli
buzilibdi-yu, darrov cho`ntagiga
qo`l suqib, yonida
borini unga berib yubormoqni
niyat qilibdi. Shu zahoti shaytonning ovozi eshitilibdi:
«Sen bu
pullarni osonlikcha topibsanmi!
Butun mol-
dunyoingni sadaqa qilib
yuborsang ham, bunaqa tilanchilarning hammasiga
yordam berolmaysan.
Qo`yaver, Xudo buning
peshonasiga shunaqa
taqdir bitgan!». Yigit qizchaga
ko`p qatori arzimagan bir necha chaqa beribdi-yu, yo`lida
davom etibdi. Kechqurun oilasi
bilan to`kin
dasturxon atrofida o`tirganida,
«uni emayman,
buni emayman», deya tansiq eguliklarni rad
etayotgan erkatoy qizchasining
lo`ppi yuzlariga,
tiqmachoqdek bilaklariga boqar
ekan, egni yupunligidan diydirab,
sovuq qotgan, ozg`in qo`llarini odamlarga
cho`zganicha sadaqa
tilayotgan qizaloq ko`z oldiga
kelibdi. Shaytonning
gapiga kirib, yonida borini unga
berib yubormaganidan afsus chekibdi.
Tunda Allohga
nido qilibdi: - Ey Qodir Egam! Bu
qizchaga nega bu qadar qiyin
taqdirni ravo ko`rding?
Bunaqada u qachon odamga o`xshab yashaydi?!
Yigitning qulog`iga shunday ovoz
eshitilibdi: «Seni
nega badavlat etib yaratganimizni
tafakkur
qilmaysanmi?!»...[ OLLOX mexribon unga itoat qiladiganga
ham qilmaydigaga ham
MURRUVATini
ayamaydi... Molu dunyoni
xammaga berishi
mumkun lekin.. bitta ne matni , OLLOX o'zi yaxshi
ko'rgan bandalariga berar ekan..
Bu nemat seni
jannatiy qilar ekan . . .