Ҳаётий воқеа.

Бир киши аҳли аёлини болаларининг кўз ўнгида урди ва уларнинг қалбига қўрқув ва хавф солди. Аёли хафа бўлиб турганда, эри унинг юзига тарсаки туширди. Шунда аёли: Ҳозир бориб сизнинг устингиздан арз қиламан деди.
Эр, сенга ким айтди, мени сени кўчага чиқишинга изн беради деб?!
Аёл: Эшик ва деразаларни беркитиб қуйсам, бу қаёққа ҳам борарди, деб ўйлаяпсизми? Сиз барибир мени арз қилишимдан тўхтатиб қола олмайсиз.
Эр хайратланиб: Нима қилмоқчисан? деди.
Аёл: У билан боғланаман.
Эр: Қўл телефонинг менда, хоҳлаганингни қил! Шу пайт аёл ҳаммомга қараб юра бошлади. Буни кўрган эр, аёлим ҳаммомни деразасидан қочиб кетса керак деб уйладию, бирдан ташқари томондан дераза рўпарасига қараб юрди. Деразадан қочиб кетади деган гумон билан бироз муддат у ерда турди. У ердан чиқмаганини кўргандан кейин, ҳаммом эшиги олдига келди. У ерда юзларидан сув томиб турган ва табассум ила чиқиб келаётган хотинига дуч келди.
Аёли: Мен фақатгина Унинг номи билан қасам ичиладиган Зотгагина шикоят қиламан. Сизнинг бекитиб қўйган эшик ва деразангиз ҳамда қўлимдан олиб қўйган телефонингиз ҳам мени унга арз қилишимдан тўсиб қўя олмайди. Зеро, Аллоҳ таолонинг эшиклари ҳеч қачон ёпилмайди. Бу сўзни эшитган эри уйнинг четидаги курсига бориб ўтирди ва қилган иши борасида фикр юрита бошлади. Аёли эса хотиржам намоз ўқишни бошлади ва саждада узоқ муддат қолиб кетди. Эр бу ҳолатни зимдан кузатиб турарди. Аёл намозни тугатиб, қўлларини осмонга кўтариб узоқ дуо қила бошлади. Буни кўриб турган эр аёлига: Саждада мени зараримга қилган дуоингнинг ўзи ҳам кифоя қилади деди. Аёл унга майин овоз билан: Менга қилган салбий муомалангизга кифоя қиладими? деди.
Эр: Аллоҳга қасамки, мен бу сўзим билан ғазабланган вақтимни назарда тутмадим деди.
Аёл: Шунинг учун мен ҳам дуодан тўхтамадим. Аслида дуони сизга эмас, балки шайтоннинг зарарига қилдим. Мен ахмоқ эмасманки, кўзимнинг оқу-қораси бўлган жуфти ҳалолимнинг зарарига дуо қилсам. Бу сўзни эшитиб, эр ўзини тутиб тура олмасдан йиғлаб юборди ва аёлининг дуо қилиб турган қўлидан ўпиб, Аллоҳга қасамки, бундан кейин сенга ҳеч қачон озор бермайман деди.
Хулоса: Ушбу аёл Аллоҳ таоло ва унинг Расули бизга амр қилган солиҳа аёлнинг айнан ўзидир.