Менә тагын, шашкан язлар керә,

Изү ачык, тагын елмайган,
Арты бозга әле тик ябышкан,
Күзен кысып, үзе борынын сөртә,
Тик уйламый һич тә еларга.
Ерык авыз, туып кына чыккан ,
Бәйләве дә сүтеп ачмаган,
Ул ашыгып, ерлавыклар ерган,
Әнә инде карны ашап чыккан,
Бозлар этә, елга ташмаган..
Таңнан тора, комач җәеп күккә,
Кошчыкларны, чыр-чыр уята.
Көлке санап, кар суларын чәчә.
Йөрәкләргә кереп, дәртең ача,
Теләмәгәнен дә елмайта.
Алдасын ла! Әйдә күңелләрне!
Шашкын хисләренә ияреп,
Күзең кысып үткән чибәрләргә,
-Бер дәртләнеп алыйк әле,- димен,
Йөгәннәрне бераз җибәреп..
Кочып язгы ташкыннарны җанга,
Мин дә тиле сыман түзмимен.
Яшьлек кайтыр сыман бер адашып,
(Булсын әйдә язда бер саташу)
Кайтыр кошларымны күзлимен..
Рамзис Мишәр.