ლექსები

მოგონილ, სიყვარულს ვიფერებ...

ვიღაცა ჩემს სულში,

ხელებს აფათურებს...

ვიღაცა, გაზაფხულს იებად ყიდის...

რაც იყო აქამდე -

სიტყვებით ვანადგურებ...

რაც იყო აქამდე –

წარსულში მიდის...

და მაინც,

წარსულში დარჩენას ვაპირებ...

მე დარდი მაწვალებს,

ვინ იცის, რამხელა...

მე ზღვაში მივცურავ,

დავეძებ ნაპირს და

არ მინდა ტკივილის,

ხმამაღლა გამხელა...

ვინ მოთვლის დღეები,

რამდენჯერ ავატირე...

ვიარე შენამდე ღამეულ ქუჩებით...

და როცა ბოლოში,

სიკვდილი დავაპირე,

სიცოცხლეს მჩუქნიდა

მე შენი ტუჩები..

ცხოვრებას ვეფერები,

აკინძულს ფურცლებად...

წარსულს ვანადგურებ,

ასე რომ მაოცებს...

გაკოცებ,

დაგრჩები დახეთქილ ტუჩებად...

და ღამეც,

მაჩუქებს სიყვარულს საოცარს...

ვიღაცა მეძახის

და უხმოდ მივყვები...

უჩუმრად მეპარება

წლები და სიბერე...

არ მყოფნის,

რომ გითხრა, საჭირო სიტყვები

და ჩემთვის მოგონილ,

სიყვარულს ვიფერებ...                                                     01.11.2012

       მე და მთვარე...

შენ გიმღერი,

გული ისევ ფეთქავს...

მთელი ღამე ვარსკვლავები ვთვალე...

მე მინდოდა,

შენთვის რაღაც მეთქვა...

უშენობა დავაბრალე მთვარეს...

მთელი ღამე,

შევალიე სევდას...

მთელი ღამე,

ვუდარაჯე მთვარეს...

მერე, დილით გაგვეღვიძა მე და...

მთვარეს,

შენი სიყვარულით მთვრალებს...

ნაბახუსევს,

ვისაუბრეთ დიდხანს...

ეხლა მთვარე გულში სითბოს მაქსოვს

მთვარემ შენზე,

ო, რამდენი მკითხა...

დილაა და უკვე აღარ მახსოვს...

მე და მთვარე,

უშენობას ვდარდობთ...

მთელი დილა,

გულის მესმის ფეთქვა...

დღეს თუ არა,

ხვალ ხომ გნახავ ამ დროს...

დღეს თუ არა,

ხვალ ხომ მოხვალ ჩემთან...                                            29.12.2009

        სიკვდილს ვაპირებ...

მზე დაიღალა შენზე ოცნებით...

მთვარეც უმზეოდ სიკვდილს აპირებს...

მე ყოველ დილას, შენთვის მოვკვდები...

მე ყოველ ღამე, ლოცვას ვაპირებ...

და შენ მეძახი, ისევ შორიდან...

მომკლა ლოდინმა და სიმარტოვემ...

ღამით მთვარესთან კოცნა მომინდა...

ამაღამ მაინც, ნუ მიმატოვებ...

მე ვიცი, მაინც დავრჩები ცალად...

და სიმარტოვე წამიღებს როცა...

მე, გული სევდამ ამომაცალა...

და მაინც, შენთან შეხვედრას ვლოცავ...

დღეც დაიღალა შენზე ოცნებით,

ამაღამ, მზესთან სიკვდილს ვაპირებ...

არავინ დარჩეთ განაოცები

როცა ვიპოვი მე ჩემს ნაპირებს...

მზე დაიღალა შენზე ოცნებით...

მთვარეც უმზეოდ სიკვდილს აპირებს...

მე ყოველ დილას, შენთვის მოვკვდები...

მე ყოველ ღამე, სიკვდილს ვაპირებ...                                 29.12.2009

                   ბოდიში...

იქნებ,

სიცოცხლე დღესვე მთავრდება...

ამიტომ, მინდა ბოდიშის მოხდა...

იქნებ, სიცოცხლის ბოლოს გადავრჩე,

მე ხომ ფიქრების,

სევდის მონა ვარ...

მე ველოდები, დღემდე განაჩენს...

ვით შესაწირი კრავი მომავალს...

იქნებ, სიცოცხლის ბოლოს დამინდო...

მე დღეებს ისევ, შენით ვიმშვიდებ...

მე ველი, შენ რომ გამიამინდო...

და მომიტანო შენი სიმშვიდე...

იქნებ, სიცოცხლის ბოლოს გავიგო...

გულს რად გტკენ,

თუმცა, მაინც ვერ ვხვდები...

მე მინდა, შენი კოცნა წავიღო...

ვინ იცის, მერე როდის შეგხვდები...

იქნებ, სიცოცხლის ბოლოს გამიგო...

და მაინც,

დღემდე ცრემლებს ვინახავ...

მე, წუხელ შენზე ფიქრმა წამიღო...

და მიმატოვა დილას, კინაღამ...

იქნებ,

სიცოცხლე დღესვე მთავრდება...

ამიტომ, მინდა ბოდიშის მოხდა...                                   28.12.2009

            არ გავჩერდები...

შენს სიყვარულში ასე დაღლილი...

მელაქუცება ღამე ნისლებით...

რამდენი ცრემლი მქონდა დაღვრილი...

და მაინც,

ისევ შენით ვივსები...

ან სიყვარული ასეთს, რას მთხოვდა...

ეს ღამე ისევ, წარსულში მიმაქვს...

მეგონა, თითქოს ისევ გათოვდა...

მაგრამ,

ყოფილა ნაცნობი წვიმა...

სიყვარულს დღემდე, მე ვერ ვამხელდი...

დაგდევდი ლანდად, დაგდევდი ჩრდილად...

მეგონა თოვლი, ისე გავხელდი...

მაგრამ,

ფანჯარიდან მაწვიმდა დილა...

და ღამე ისევ, შენით დაღლილი...

ჩემს ფეხთან გდია ვით ნასუფრალი...

ვით უპატორნო, სურვილ დაცლილი...

და

ჩემი დილის ჭირისუფალი...

სულით ვყოფილვარ სულ მთლად შიშველი...

მაციებს, მაგრამ ფიქრი არა მაქვს...

ვიცი, ოდესმე მაინც მიშველი...

შენი,

ფიქრების დასაფარავად...

სევდა ვარ შენი, ტყვია დახლილი...

ასე რომ ტკივა გულის ნაპრალებს...

გთხოვ, მაპატიო ცრემლი დაღვრილი...

და ღალატს,

მაინც ნუ დამაბრალებ...

მე ისევ შენი გზებით მივდივარ..

და ვიცი, სადღაც რომ დავბერდები...

მე ის აღარ ვარ, უკვე დიდი ვარ...

შენამდე,

მაინც არ გავჩერდები...                                                          27.12.2009

                    მათრობ...

მე ისევ მათრობს შენი სურნელი...

საკუთარ ფიქრებს ღამეებს ვუთევ...

მე ხომ შევპირდი,

მე ხომ სულ ველი...

ამ სიყვარულით გაპოხილ წუთებს...

მე ისევ მათრობს შენი სურნელი...

და უნაპირო ბურუსში მახვევს...

კვლავ გავათენე,

ღამე წუხელი...

შენ კი საოცრად, ლამაზად წახველ...

მე ისევ მათრობს შენი სურნელი...

და ღამე ჩემში დაეძებს მიზეზს...

მე არ ვყოფილვარ,

დღემდე სულელი...

არადა, ღამე ზურგიდან მიმზერს...

მე ვიცი, შენზე ფიქრი მწარეა...

არ ვიცი, დღემდე ჩემთვის ვინა ხარ...

არ ვიცი,

ასე რად მიხარია...

არ ვიცი, ასე რატომ მიყვარხარ...

შეხედე ცაზე ვარსკვლავი სუნთქავს...

ჩაქრება, მერე ისევ იელვებს...

მე მათრობს,

შენი ლამაზი სუნთქვა...

და ღამის ჩუმი სიცარიელე...                                           26.12.2009

           არაფერს ვუშლი...

ახლა,

საშველად შენს ფიქრებს ვუხმობ...

ღამეა, შენგან კოცნა მერგება...

მთელი საღამო ვიყავი უხმოდ...

და ახლა, ღამე შემომეგება...

შენ დამდევ

ნატვრად, ფიქრად, ოცნებად...

და სიყვარულით განახელები...

ამ ღამეს ვიგრძენ, მე საოცრება...

რომ შემომხვიე უცებ ხელები...

სიზმარი იყავ, ზღაპრად იქეცი...

და ღამე,

შენზე ფიქრში გავლიე...

ამ ღამეს შენთვის გამოვექეცი...

და დილა, ისევ შენით ავრიე...

ეს ღამე,

ისევ ფიქრებით დარდობს...

ეს ღამე, ისევ მოვა მალულად...

შენს სითბოს ისევ, ისევე ვნატრობ...

და ღამეც ჩემში შემოპარულა...

ამ ღამეს,

შენი ნახვა სწყურია...

ვიცი ჩამიკრავ ამაღამ გულში...

ეს ღამე, მართლა უცნაურია...

და ამიტომაც არაფერს ვუშლი...                                           21.12.2009

                              ვეძებ...

ვეძებ და მაინც ვერაფრით ვხვდები...

შენი ხმა ჩემს გულს, ასე რად ერთვის...

მე, ქარს მოვტაცე უღრუბლო ფრთები...

და კვლავ მოვედი ზამთარში შენთვის...

ვეძებ და მაინც ვერაფრით ვხვდები...

ვეძებ მას, რაც არ დამიკარგია...

მე, ქარს მოვპარე ნარნარა ფრთები...

და ერთად რომ ვართ ეს ხომ კარგია...

ვეძებ და მაინც ვერაფრით ვხვდები...

და გული მაინც შენით მევსება...

მე, შენი სითბო და შენი ფრთები...

ყოველდღე მკოცნის, მეალერსება...

ვეძებ და მაინც ვერაფრით ვხვდები...

ვინ არის მტერი და ვის ვუშარო...

მოგეპარე და მოგპარე ფრთები...

ახლა, არ ვიცი როგორ გავშალო...

ვეძებ და მაინც ვერაფრით ვხვდები...

შენზე ფიქრები მაინც შემშლიან...

სიზმარს მოვტაცე ფხიზელი ფრთები...

სიზმარი, თითქოს ჩემი ლექსია...                                          16.12.2009

                  ვიცი...

ვიცი,

აღარ გენატრება ჩემი ნახვა...

ვიცი,

უკვე დამივიწყე, ასე მალე...

ვიცი,

აღარ გამომხედავ, ისე წახვალ...

ვიცი,

უკვე მერამდენედ დამემალე...

ვიცი,

ვითომ დაივიწყე ჩემი კოცნა...

ვიცი,

როგორ დაგათენდა ჩუმად ღამე...

ვიცი,

მაინც გამიხსენებ, მაშინ როცა...

ვიცი,

როცა ჩემს წარსულთან დააღამებ...

ვიცი,

ჩემი მოფერება აღარ გათბობს...

ვიცი,

თუნდაც ერთი წამით, მაინც მელი...

ვიცი,

შენი მოფერება ახლაც მახსოვს...

ვიცი,

ისევ დამიგროვდა მე სათქმელი...

ვიცი,

განა არ ვიცოდი, ახლაც ვიცი...

ვიცი,

როგორ ეგებება დილას მთვარე....

ვიცი,

ჰოდა ვის ჭირდება ფიცი, მტკიცი

ვიცი,

ჰოდა... ისევ ისე გითვალთვალებ...

იცი?

უკვე მერამდენედ დამემალე?

იცი?

აღარ გამომხედავ, ისე წახვალ...

იცი?

უკვე დამივიწყე, ასე მალე...

ვიცი,

აღარ გენატრება ჩემი ნახვა....                                           9.12.2009

                    * * *

ვეფერები თითებს...

ამდენს როგორ მითმენ?

ქარს მოყვება შხეფები...

მე კი, თითებს ვეხები...

ქარი მღერის ფარულად...

გულში შემოპარულა...

მე შენს თითებს ვეხები...

ქარს კი მოაქვს შხეფები...

შენ რომ გხედავ ვენთები...

დამისველნენ წვეთები...

გამომწვევად მიყურებ

და თან წვეთებს ვიპკურებ...

შენი მზერა მაწვალებს...

რა გაუძლებს მაგ თვალებს...

მე მთვრალი ვარ ოცნებით...

დამიბრუნე კოცნები...

ხედავ? მზეა ნასვამი...

ნეტა, ამდენს რას სვამდი...

ვეფერები თითებს...

ვერ დაითვლი იმდენს...

          ველოდები მზეს...

მთელი კვირა ველოდები მზეს,

ყოველ დილას ლურჯი ზეცა მათრობს...

სხვა თუ არა, მე გიპოვი დღეს...

მე ხომ, შენი მოფერება მათბობს...

მთელი კვირა ველოდები მზეს,

მზესთან ერთად ულამაზეს ასულს...

მთელი ღამე შენი დარდი მდევს,

და ფაქიზად ვეფერები წარსულს...

მთელი კვირა ველოდები მზეს,

ჩემს გულში რომ უშენობას წაშლის...

ვიცი, მაინც შემიბრალებ დღეს...

და მზესავით გამიღიმებ მაშინ...

მთელი კვირა ველოდები მზეს,

ყოველ დილას შენსკენ ფიქრებს ვგზავნი...

შენთან ერთად დავიღალე მეც...

ვიკარგები, როგორც უცხო მგზავრი...

მთელი კვირა ველოდები მზეს,

ყოველ დილას შენით ვიკლავ წყურვილს...

შენ თუ არა, მე გიპოვი დღეს...

მე მზე მითბობს უშენობის სურვილს...

მთელი კვირა ველოდები მზეს,

ყოველ დილას შენი სუნთქვა მესმის...

შენი ფიქრი ძველებურად მდევს,

ყოველ დილას მაინც თავზე მესხმის...

მთების იქეთ მიმალულა მზე...

ყოველ დილას გელოდები სახლში...

სხვას თუ არა, მზეს ვიპოვი დღეს...

და სიყვარულს უსასრულოდ გავშლი...                              4.12.2009

         ზამთარი მოდის...

გათელილ ფოთლებს დაემსგავსა ჩემი ცხოვრება...

ვიღაცა მომდევს...

ვემალები შიშველ ტრამალებს...

ვიცი, ოდესმე დამიძახებ, გემახსოვრება...

ეს შემოდგომა, ზამთარში რომ სხვაგან დამალეს...

ზამთარი მოდის... გაშიშვლებულ ფიქრებს მისერავს...

და გათელილი,

ფოთლებივით მტკივა ახლავე...

მე შემოდგომა მივატოვე ისევ ნისლებად...

და ველი ფიფქებს, ზამთარში რომ კვლავ დამმარხავენ...

ზამთარში, თოვლში მიყუჩებულ გრძნობას ვახელებ...

და შიშველ ხეებს,

დასტყობიათ ცივი ვენები...

იცი, რომ მაინც ფანტელებად მოგხვევ ამ ხელებს...

და ისევ გეტყვი, მენატრები, არ მეჩვენები...

თოვლმა, ფიფქებმა ოცნებები სადღაც დამალეს...

ვიცი,

შენ მაინც დამიძახებ გემახსოვრება...

მე ვიღაც მოდევს... ვემალები ისევ ტრამალებს...

გათელილ ფოთლებს ემსგავსება ჩემი ცხოვრება...                                                                                2.12.2009

                  * * *

მთელი ღამე ვეფერები კვირტებს

ღამეც ისევ უშენობით მიტევს...

ვხედავ,

როგორ აყვავილდა ნუში...

და კვირტები შემოასკდა ღამეს...

შენი სითბო მოენატრა გუშინ...

შენს ლოდინში გაშიშვლებულ წამებს...

ვხედავ,

როგორ აყვავილდა ნუში...

დარდმა ისევ დაუბერა ქარებს...

მე უშენოდ დამაღამდა გუშინ...

მღელი ღამე ვესაუბრე მთვარეს...

ვხედავ,

როგორ აყვავილდა ნუში...

გაშიშვლებულ სულს ფოთლებით ვავსებ...

უშენობამ გამაგიჟა გუშინ...

მთვარე იყო საოცარი, სავსე...

ვხედავ,

როგორ აყვავილდა ნუში...

და ფოთლებიც როგორ გაირინდა...

ვერ გიპოვე, დავიღალე გუშინ

დილაა და ისევ შენთან მინდა...

ვხედავ,

როგორ აყვავილდა ნუში...

მთელი ღამე გავატარე მარტომ

შენ ქარი ხარ, მოფრიალე სულში...

ჰოდა, ისევ შენი ქროლვა მათბობს...

მთელი ღამე ვეფერები კვირტებს

ღამეც ისევ უშენობით მიტევს...                                           30.11.2009

           ამიტომ...

ვიცი ახლოა, ის რასაც ველი...

და ახლა,

ისევ ეგ კოცნა მშველის...

არ ვიცი,

ასე რატომ მაგიჟებს,

შენი ღიმილი, შენი ტაროსი...

მე, დღემდე ვითვლი შენსკენ ნაბიჯებს...

და ვდგავარ მთაზე, ვით იკაროსი...

არ ვიცი,

ასე რატომ მაგიჟებს...

შენი თვალების შემოჩეხება...

დავდივარ, ისევ ვითვლი ნაბიჯებს...

და გული, ისევ სევდით მევსება...

არ ვიცი,

ასე რატომ მღერიან...

შუა ზამთარში მთვრალი ვერხვები...

მოვფრინავ, მე ხომ აღარ მელიან...

მოვფრინავ შენსკენ, შენ კი ვერ ხვდები...

არ ვიცი,

ასე რატომ მაოცებს...

შენი ღიმილი, მზესავით მწველი...

მოგეპარები, ჩუმად გაკოცებ...

და სერენადებს დილამდე ვმღერი...

მაქვს ფრთები,

მთაზე ვდგავარ და ველი...

და სულში სევდა ისევ ამინდობს...

მოვფრინავ, ღრუბელს მოვხვიე ხელი...

და მზეს ვუგზავნი კოცნას ამიტომ...

ვიცი ახლოა, ის რასაც ველი...

და ახლა,

ისევ ეგ კოცნა მშველის...                                                    26.11.2009

                  შეშლილი ფერია...

სევდა ტალღებად მეხლება თითქოს...

ჩვენ ორნი ვდგავართ ზღვასთან და ისევ...

მე ვერ გავუძლებ ტალღების სითბოს...

ორივეს გულებს ასე, რომ გვივსებს...

და კიდევ უფრო, დიდ ტალღებს ველი...

და ზამთრის სუსხი ნაპირებს არწევს...

უჩუმრად, ისევ მოგხვიე ხელი...

და შენი სითბო ჩემამდე აღწევს...

ნაპირთან დგახარ და ისევ მელი...

გრძნობებმა ზღვასთან გააბა ფიქრი...

ვიცი, მომელის მე ბრძოლა ძნელი...

ნაპირზე ვდაგვარ და სადღაც მივქრი...

თმაგაწეწილი შენ გავხარ ტალღას...

აბობოქრებულ შეშლილ ფერიას...

დავდივარ ასე, არ ვიცი დაღლა...

და ოცნებებიც არაფერია...

გახსოვს,

ზღვა როგორ გვარწევდა მაშინ...

რა კარგი იყო, დუმილი იმ დროს...

ვიდექით ქარში, მერე წვიმაში...

და სიყვარული გვახრჩობდა თითქოს...                                   25.11.2009

               უხილავ კართან...

და როცა ვრჩები, საკუთარ თავთან...

მაშინაც, შენზე ვფიქრობ, ვისვენებ...

მაგ შენი გულის, უხილავ კართან...

ვდგავარ, გელი და ისევ გიხსენებ...

ვის აბარია კარის სადავე...

კარებთან ვდგავარ და შენზე ვფიქრობ...

გამოხვიდოდე ნეტა ახლავე...

გამიღიმებდე, ან თუნდაც თითქოს...

ასეა, მაინც სულ მუდამ გელი...

კარებთან დარდებს მივაწყობ წყებად...

თუ დამინახო, არა მკრა ხელი...

არ გაგიღიმო კვლავ გამომწვევად...

შევერცხლილ თმებში მიჩნდება სევდა...

ათასი წელი გაღებას ვლამობ...

კართან ვარ ღამეც, კართან ვარ დღეც და...

გააღე კარი და გარეთ გამო...

დაუკითხავად არ ვაღებ კარებს...

ვიცოდე მაინც, დამიცდი კართან?

დარდს და მოწყენას ნუ გაიკარებ...

მე კი, დავრჩები საკუთარ თავთან...                                     24.11.2009

        გკოცნე ტუჩებში...

ნასვამმა,

რამდენჯერ გაკოცე ტუჩებში...

მკლავებში,

ფაქიზად გარწიე დილამდე...

ეს ღამეც გავლიე ფიქრსა და ნუგეშში

დილა კი,

შენს ღიმილს, შენს ფიქრებს მივანდე...

მთვრალი ვარ,

ამაღამ დამახრჩობს ფიქრები...

შენ ალბათ,

სიზმარში მთვარესთან მღალატობ...

მე მაინც გკოცნი და გეხები, თითებით...

შენს გვერდით ვწევარ და ვერ ვხვდები რაღატომ...

და რატომ,

მაგიჟებს ეს ღამე სულელი...

მთვრალი ვარ ოცნებით,

სადღაა ნამუსი...

შენ ალბათ ჩემს კოცნას სიზმარშიც სულ ელი...

ნაწვალებ ტუჩებში გამჯდარი ბახუსით...

და გარწევ,

დილამდე ჯერ კიდევ შორია...

და

შენზე ფიქრები გონებას მიმღვრევენ...

თითებით გეხები და ასე მგონია...

წუთები, დღეები შენს ფიქრებს მისდევენ...

მთელი გზა,

ისევე შენს ფიქრებს მივანდე...

და ღამეც გავლიე ფიქრსა და ნუგეშში...

მე ღამე გითენე არ გახსოვს? დილამდე...

და დილას ისევე გაკოცე ტუჩებში....                                       23.11.2009

                   დამისხი...

ვინ შეაჩერებს, მზეს და ალიონს...

ვის შესწევს ნეტა, ძალა ამისი...

დამისხი,

ვისკი უნდა დავლიო...

უნდა გამოვთვრე, ვისკი დამისხი...

ვინ შეაჩერებს, ქარს და გრიგალებს...

ვინ გამიმრთელებს, გრძნობას გაყოფილს...

ჩემს შესანდობარს,

მერე ვინ დალევს...

ვის ვნახავ მერე მშვიდს და კმაყოფილს...

ვინ შემაჩერებს, რომელი ერთი...

ეხლა ვსვამ,

ისევ შენით ვენთები...

მე მიყვარს, შენი ნატანჯი ღმერთი...

მიტოვებული ჩემი ღმერთები...

უნდა დავლიო, ვისკი დამისხი...

ვისკი მომიტანს,

ფიქრებს,

იმედებს...

როცა დავთვრები, ვიცი ამისთვის...

მე ჩემი ღმერთი ვერ გამიმეტებს...

ვინ შეაჩერებს, ლოცვას, დიდებას...

ღმერთამდე,

მაინც კიდევ შორია...

დამისხი, შენი კოცნა მინდება...

მე ხომ უშენოდ არ მიცხოვრია...

ვის შესწევს,

ნეტა ძალა ამისი...

დამისხი, მაინც უნდა დავლიო...

უნდა გამოვთვრე, ჰოდა დამისხი...

და ეს ცხოვრება მთვრალმა გავლიო                                    18.11.2009

            ისევ შორს არი...

ისევ მეძახი, სადღაც შორიდან...

უშენოდ მხრები როგორ გავმართო?

მთელი ცხოვრება, შენსკენ მოვდივარ...

შენ კი, მიდიხარ უმისამართოდ...

ისევ მეძახის ნატანჯი ფიქრი...

შენზე ოცნება, გასაოცარი...

მთელი ცხოვრება, მე შენსკენ მივქრი...

შენამდე გზა კი, ისევ შორს არი...

ისევ მეძახი, მაგრამ შენამდე...

მხოლოდ ვიწრო და გრძელი გზებია...

მახსოვს, ცხოვრება მე ვერ მომანდე...

ეს დღემდე ჯერ არ გამნელებია...

ისევ მეძახის, მე ძველი იჭვი...

არადა, მაინც ბოლომდე გენდე...

მთელი ცხოვრება, უშენოდ მიჭირს...

დღესაც მიყვარხარ, გნატრულობ დღემდე...

ვიცი მეძახი, სადღაც შორიდან...

გაზაფხულივით, დამრჩი იებად...

მთელი ცხოვრება, შენსკენ მოვდივარ...

ეს სიყვარულიც მეპატიება                                                 18.11.2009

         და რა გაგიჟებით...

მახსოვს,

გნატრობდი და მაინც გაგიხსენე...

რა ვქნა უშენობამ სევდას მიმაჩვია...

ჩემგან ბორკილები აიხსენი?

და ეს, ყველაფერი არად მიგაჩნია?...

მათოვს,

სიცისფრე და წამი შესაფერი...

ვიცი, მელოდება მაინც აღსასრული...

თურმე, დამავიწყდა ყველაფერი...

გარდა, სევდისა და სიყვარულის...

მახსოვს

ეგ თვალები, ასე ნაღვლიანი...

ჩემი განშორებით ასე დატანჯული...

შენი გამოხედვა, დარდიანი...

შენი მოლოდინი, დაქანცული...

ვიცი,

მონატრებას იმედებით ავსებ...

მახსოვს, სიმარტოვე წვიმაში და ქარში...

მაშინ, ზეცა იყო ვარსკვლავებით სავსე...

და რა გაგიჟებით, მიყვარდი მაშინ...

ეხლაც,

მენატრები ისევ გაგიჟებით...

მაინც, ჩემთანა ხარ, სანამ გული ფეთქავს...

მოვალ... სასთუმალთან ისევ დაგიჯდები...

და მოგონებები ისევ ამოხეთქავს...                                       17.11.2009

                 ევას...

ხარ, სიყვარულით მთვრალი...

რჩები - ადამის ნეკნად...

თურმე, უფალმა - ქალი...

სიყვარულისთვის შექმნა...

დრო, ოცნებებში გადის...

გავხარ მთვარესაც, მზესაც...

მე ვარ - ადამის ლანდი,

ევას რომ ელის დღესაც...

დროს, სიყვარულით მივსდევ...

და ვერ გივიწყებ, დღემდე...

გამომეღვიძა, ისევ...

ამდენი წლების შემდეგ...

ღმერთო, მაკმარე ცოდვა...

სანამ გულს, დარდი დაღლის...

უშენოდ ჩემი ლოცვა

და არც, სიცოცხლე არ ღირს...

იცი, უშენოდ ვერ ვარ,

გულშიც, იმედი ჩნდება...

ისიც რომ, ყველა ევა...

ბოლოს, ადამთან რჩება...

ედემის ბაღში გელი...

ისევ, ხის ძირში ვწევარ...

მე ვარ – ადამი, შენი

და სიყვარულის ტყვე ვარ...                                            5.12.2012

       ზეცისკენ ვიწევ ...

მივდივარ...

ცოდვა მიმაქვს, წვალებით,

არ ვიცი, ხვალე როგორ იქნება...

მზეს ვუყურებდი შენი თვალებით,

და გამაგიჟეს შენზე ფიქრებმა...

მწყურია ფრენა, ზეცისკენ ვიწევ,

შენი თვალები ჩემი გულია...

ცხოვრებას ისევ ხელახლა ვიწყებ...

ზეცისკენ ვიწევ, ფრენა მწყურია...

უშენოდ გული ისევ ჩერდება,

ოთახში ვზივარ და სიკვდილს ველი..

წლებიც კი, ჩემთან ერთად ბერდება...

წლები, რომელიც ვერაფრით მშველის...

ოთახში ვზივარ და ვფიქრობ შენზე,

არ ვიცი ასე, სანამდე გასტანს...

მე მინდა წასვლა - სიკვდილის ველზე,

და ქარი შენთან სიყვარულს მატანს...

მე შენზე ფიქრი მიპყრობს თანდათან,

სიყვარულს ისევ ბოლომდე ვივსებ...

ცხოვრება ჩემთვის თითქოს გათავდა,

მივფრინავ მაღლა, ზეცისკენ ისევ...

ჩემი ფიქრებით ცას, ცისფრად ვავსებ,

შენი თვალებიც მუდამ თან მახლავს...

მე ისევ შენი ფიქრით ვარ სავსე,

და ვინც ვიყავი, ისა ვარ ახლაც...                                       3.12.2012

        მეგობრებს!..

მიყვარს ღამე,

სიჩუმე რომ ისმის...

ვიცი, მაინც გათენდება ბოლოს...

პოეტობა –

დამითმია სხვისთვის...

მე, სიყვარულს დავჯერდები მხოლოდ...

ირვლივ ისევ –

ბურუსია, ნისლი...

აგერ,

ღამეც დამათენდა თითქოს...

არასოდეს შემშურდება სხვისი...

მე, ვიკმარებ სიყვარულს და სითბოს...

თქვენთან ერთად,

მეც სიყვარულს ვეძებ...

როგორც ყველას,

მეც მჭირდება შველა...

ახლა ვხვდები,

რატომ ვსუნთქავ ლექსებს...

და რატომაც შემიყვარდით ყველა...

ახლა,

დილაც ახმაურდა სადღაც...

ნოემბერიც,

გავაყოლეთ წარსულს...

მერამდენე დეკემბერი დადგა...

და რაც იყო,

დავიწყება არ მსურს...

მიყვარს ღამე,

თქვენი ხმა რომ მესმის...

თქვენი სუნთქვა,

მე სიცოცხლეს მითბობს...

სიყვარული გაიმეტეთ ჩემთვის...

მე ხომ თქვენგან,

სხვას, არაფერს ვითხოვ...                                                 30.11.2012

          ზეცისკენ ვიწევ ...

მივდივარ...

ცოდვა მიმაქვს, წვალებით,

არ ვიცი, ხვალე როგორ იქნება...

მზეს ვუყურებდი შენი თვალებით,

და გამაგიჟეს შენზე ფიქრებმა...

მწყურია ფრენა, ზეცისკენ ვიწევ,

შენი თვალები ჩემი გულია...

ცხოვრებას ისევ ხელახლა ვიწყებ...

ზეცისკენ ვიწევ, ფრენა მწყურია...

უშენოდ გული ისევ ჩერდება,

ოთახში ვზივარ და სიკვდილს ველი..

წლებიც კი, ჩემთან ერთად ბერდება...

წლები, რომელიც ვერაფრით მშველის...

ოთახში ვზივარ და ვფიქრობ შენზე,

არ ვიცი ასე, სანამდე გასტანს...

მე მინდა წასვლა - სიკვდილის ველზე,

და ქარი შენთან სიყვარულს მატანს...

მე შენზე ფიქრი მიპყრობს თანდათან,

სიყვარულს ისევ ბოლომდე ვივსებ...

ცხოვრება ჩემთვის თითქოს გათავდა,

მივფრინავ მაღლა, ზეცისკენ ისევ...

ჩემი ფიქრებით ცას, ცისფრად ვავსებ,

შენი თვალებიც მუდამ თან მახლავს...

მე ისევ შენი ფიქრით ვარ სავსე,

და ვინც ვიყავი, ისა ვარ ახლაც...                                           3.12.2012

                    ევას...

ხარ, სიყვარულით მთვრალი...

რჩები - ადამის ნეკნად...

თურმე, უფალმა - ქალი...

სიყვარულისთვის შექმნა...

დრო, ოცნებებში გადის...

გავხარ მთვარესაც, მზესაც...

მე ვარ - ადამის ლანდი,

ევას რომ ელის დღესაც...

დროს, სიყვარულით მივსდევ...

და ვერ გივიწყებ, დღემდე...

გამომეღვიძა, ისევ...

ამდენი წლების შემდეგ...

ღმერთო, მაკმარე ცოდვა...

სანამ გულს, დარდი დაღლის...

უშენოდ ჩემი ლოცვა

და არც, სიცოცხლე არ ღირს...

იცი, უშენოდ ვერ ვარ,

გულშიც, იმედი ჩნდება...

ისიც რომ, ყველა ევა...

ბოლოს, ადამთან რჩება...

ედემის ბაღში გელი...

ისევ, ხის ძირში ვწევარ...

მე ვარ – ადამი, შენი

და სიყვარულის ტყვე ვარ...                                                5.12.2012

         საშველად გელი...

ნეტა ეს წლები, სადღა მიდიან...

დროც, ისე უცებ,

გასცილდა საზღვარს...

მე შენი წასვლა არ გამიგია

და ვდგავარ ასე ქუჩაში, სადღაც...

ჩემი ცხოვრება სავსეა ისევ...

სიცოცხლით,

სევდით,

ფიქრით,

ლექსებით...

ვიცი, მე წარსულს ვერ დავივიწყებ

და ბედსაც, ვერსად ვერ გავექცევი...

ნეტა ეს დარდი, სანამდე გასტანს...

ფიქრები გულში,

წლებია იწვის...

სიყვარულს ისევ ქარებად ვფანტავ

და ასე ყოფნა,

უშენოდ მიმძიმს...

ფიქრები ისევ ქარს შევატოვე...

მეძახის ვიღაც:

დამთავრდა, მორჩა...

მივდივარ იქით, სადაც დაგტოვე...

იქ, სადაც

შენი წარსული მოჩანს...

მოწყენილია ახლა სამყარო...

უშენოდ ყოფნა,

ყოფილა ძნელი...

ვგრძნობ დანაშაულს,

თავი დავხარე

და მაინც,

ისევ საშველად გელი...                                                      18.12.2012

        შენთან მოვდივარ ცაში...

სამყარო,

ჩემთან ერთად ბერდება...

მეძახის ცა და ტაროსი ფერთა...

ისევ ახალი დილა თენდება,

ერთი ნაბიჯი მაშორებს შენთან...

მე სიყვარულის სიმღერას ვმღერი,

და გულიც,

ისევ აშკარად ღელავს...

მომაგონდება მე, ყველაფერი

და გავიჭრები ქარივით – ველად...

ეს გული,

შენზე ფიქრმა დაღალა...

მივდივარ, მიმაქვს შენი თვალები...

არადა, წლებმა როგორ მაწვალა

ვარსებობ ასე,

ვცოცხლობ წვალებით…

ყოველ დღე,

სევდა ფიქრებად მახლავს

და მოგონებაც ისევ მაწუხებს....

მოდი მასწავლე

- რა გითხრა, რა ვქნა...

რომ სიყვარული ისევ გაჩუქო...

მაინც მიტაცებს ფერთა სისავსე...

ფერად სტრიქონებს,

ვფანტავდი ქარში...

მე დავიბადე შენთან, მიწაზე...

ახლა კი,

შენთან მოვდივარ ცაში...                                                     22.12.2012

     ახალ წელიწადს....

რა თოვლისფერი

- თოვლი მოსულა...

ისევ დავიწყებ,

ქარში ბორიალს...

ცა ათასფერი ფერით მორთულა...

გარეთ თოვლია,

ძინავს როიალს...

თოვლი თოვს,

ფიქრებნაავადარი

წარსულში,

აღარ მინდა გახედვა...

მკერდგაღეღილი,

მოდის ზამთარი...

რა თოვლისფერი დილა გათენდა...

მესმის,

მუსიკის ხმები შორიდან...

ეს თოვლიც,

რაღაც უცნაურია...

აი, ახალი წელიც მოვიდა...

ირგვლივ, ფიქრი და სიხარულია...

რაც იყო,

იმას ვტოვებ წარსულში...

გარეთ, ნაცნობი ქარი კიოდა...

რას ვიფიქრებდი

თუ სიყვარულში,

თუ ოცნებაშიც, დრო გადიოდა...

მე,

თოვლისფერი დილა გაჩუქე...

ამოგარჩიე ათას ფერიდან...

წარსული უკვე,

აღარ მაწუხებს...

იმედით ვხვდები ახალ წელიწადს....

ზამთარი გულში ისევ ხმაურობს...

გზა გასავლელი, ისევ შორია...

აი,

გათენდა დღე უცნაური...

გარეთ კი,

თოვლში ძინავს როიალს...                                                   21.12.2012